Kontradiksi Alkitab: Masalah 3 hari dan 3 malam

Yesus berkata:

« … Anak Manusia akan berada di dalam perut bumi selama TIGA HARI DAN TIGA MALAM. »

Bagaimana mungkin Yesus berada di dalam kubur selama tiga hari tiga malam, jika Ia mati pada hari Jumat dan bangkit pada hari Minggu pagi?

Perdebatan ini menarik bagi orang-orang Kristen yang telah « menerima kasih akan kebenaran untuk diselamatkan » (2 Tesalonika 2:10) dan belajar membedakan antara teologi sesat yang berasal dari tradisi-tradisi yang muncul belakangan dengan teologi yang berasal dari Kitab Suci yang diilhamkan. Namun, ini juga merupakan jawaban bagi para ateis, sekte-sekte, dan orang-orang yang tidak tahu apa-apa yang menggunakan segala alasan untuk mengatakan bahwa Alkitab telah dipalsukan.

Kami menyalin sebuah artikel tentang tanggal kebangkitan, yang memicu perdebatan yang sulit karena kami ingin menjelaskan « lebih tepatnya« . (Kisah Para Rasul 18:26).
Kami melengkapinya dengan referensi tradisi-tradisi yang muncul kemudian.

Secara umum, diasumsikan bahwa penyaliban terjadi pada hari Jumat, dan kebangkitan Yesus Kristus terjadi pada dini hari Minggu Paskah.

Mengapa kita menerima hipotesis ini tanpa memeriksa keadaan yang sebenarnya? Alkitab menyarankan kita untuk memeriksa segala sesuatu. Jika kita melakukannya sekarang, kita akan sangat terkejut dengan penemuan yang akan kita temukan.

Sebagai bukti, mari kita ambil satu-satunya buku yang memberikan laporan sejarah peristiwa-peristiwa tersebut secara tegas dan dapat dipercaya: Alkitab.

Tradisi tidak selalu benar

Kami tidak mengetahui adanya saksi mata kebangkitan. Selain itu, bahkan « bapa-bapa Gereja » pun tidak memiliki sumber informasi lain selain yang kami miliki saat ini. Oleh karena itu, tradisi yang diturunkan kepada kami tidak membuktikan kebenaran. (Lihat catatan Vigi-Sectes di akhir artikel) .

Lalu, apa sebenarnya yang terjadi?

Orang-orang Farisi, yang penuh keraguan, meminta sebuah KEJAJADIAN AJAIB. Mereka ingin Yesus melakukan keajaiban agar mereka dapat percaya kepada-Nya.
Yesus menjawab mereka:

« Generasi yang jahat dan pezina meminta mukjizat; mereka tidak akan diberi mukjizat lain selain mukjizat nabi Yunus. Sebab, sama seperti Yunus berada tiga hari tiga malam di dalam perut ikan besar, demikian juga Anak Manusia akan berada TIGA HARI TIGA MALAM di dalam perut bumi » (Mat. 12:38-40).

Cobalah pahami makna yang sangat penting dari pernyataan ini! Yesus dengan jelas menyatakan bahwa SATU-SATUNYA mukjizat yang akan Dia berikan, untuk menunjukkan kepada mereka bahwa Dia adalah Mesias yang dinantikan, adalah bahwa Dia akan berada TIGA HARI DAN TIGA MALAM « di dalam perut bumi ».

Makna mukjizat

Kepada orang-orang Farisi yang menyangkal-Nya, Yesus Kristus hanya memberikan satu mukjizat. Namun, Dia tidak hanya memberitahu mereka tentang kebangkitan-Nya, tetapi juga menjelaskan berapa lama Dia akan berada di dalam kubur.

Coba pikirkan! Yesus mempertaruhkan hak-Nya sebagai Mesias, yaitu hak untuk menjadi Juruselamat kita — dengan tetap berada di dalam kubur selama TIGA HARI DAN TIGA MALAM. Dengan kata lain, dengan tetap berada di dalam kubur selama tiga hari dan tiga malam, Dia akan membuktikan bahwa Dia adalah Juruselamat. Jika tidak, Dia adalah seorang penipu!

Tidak mengherankan jika Setan berhasil merendahkan kisah Yunus dan « ikan besar » di mata orang-orang yang tidak percaya! Tidak mengherankan jika iblis telah menciptakan tradisi yang menyangkal Yesus Kristus sebagai Mesias.

Dilema para kritikus dan ahli

Keajaiban besar, unik, dan supernatural ini, yang menunjukkan bahwa Yesus benar-benar Mesias, sangat mengganggu para komentator dan kritikus. Upaya mereka untuk menjelaskan, dengan cara mereka sendiri, bukti besar keilahian Yesus Kristus ini tidak hanya tidak masuk akal, tetapi juga konyol! Mereka tidak berani mengakui bahwa mereka salah, dan bahwa tradisi merayakan « Jumat Agung » dan « Minggu Paskah » hanyalah legenda yang tidak berdasar.

Misalnya, salah satu komentator ini menyimpulkan analisisnya dengan kata-kata berikut:

Jadi, kita yakin bahwa Yesus dikuburkan dalam waktu yang jauh lebih singkat daripada yang Dia kira! …

Yang lain memanfaatkan sifat mudah percaya orang dengan menjelaskan bahwa

dalam bahasa Yunani, bahasa yang digunakan untuk menulis Perjanjian Baru, ungkapan tiga hari dan tiga malam hanya berarti tiga periode, baik siang maupun malam.

Dan masalah ini dapat diselesaikan dengan menyimpulkan bahwa Yesus dimakamkan di kuburan, sesaat sebelum matahari terbenam pada hari Jumat, dan bahwa Ia bangkit pada hari Minggu pagi saat fajar, setelah hanya dimakamkan selama dua malam dan satu hari.

Definisi Alkitab

Namun, definisi yang ditemukan dalam Alkitab tentang durasi « hari dan malam » sangat berbeda, dan jauh lebih sederhana.
Para komentator dan ahli yang sama mengakui bahwa dalam bahasa Ibrani (bahasa yang digunakan dalam Kitab Yunus), periode « tiga hari dan tiga malam » mencakup periode 72 jam, yaitu tiga hari masing-masing 12 jam dan tiga malam masing-masing 12 jam.

Untuk tujuan ini, silakan periksa ayat berikut:

» TUHAN membuat seekor ikan besar menelan Yunus, dan Yunus berada di dalam perut ikan itu selama tiga hari dan tiga malam » (Yunus 2:1).

Para kritikus mengakui bahwa waktu tersebut adalah 72 jam … Tetapi bagaimana dengan pernyataan Yesus yang eksplisit ketika Dia membandingkan lamanya penguburan-Nya dengan lamanya Yunus berada di dalam perut ikan?

« Sebab sama seperti Yunus berada tiga hari tiga malam di dalam perut ikan besar »

kata Yesus,

» DEMIKIANLAH Anak Manusia akan berada di dalam perut bumi selama TIGA HARI DAN TIGA MALAM. »

Sama seperti Yunus (yang selama 72 jam berada di dalam perut ikan sebelum diselamatkan oleh Tuhan untuk menjadi penyelamat rakyat Niniwe), Yesus tetap terkubur selama 72 jam sebelum bangkit dari kematian untuk menjadi Juruselamat dunia.

Lebih dari siapa pun, Yesus mengetahui lamanya « hari dan malam « . Lagipula, bukankah Dia telah berkata kepada murid-murid-Nya:

« Bukankah ada dua belas jam dalam sehari? … tetapi, jika seseorang berjalan pada malam hari, ia tersandung [terpeleset] » (Yohanes 11:9-10).

Mengenai ungkapan « hari ketiga », perhatikan definisi dalam Alkitab. Ingatlah bahwa dalam setiap kesempatan, Alkitab mengulangi bahwa Yesus bangkit dari kematian pada hari ketiga; berikut adalah deskripsi tentang « hari ketiga » tersebut:

Kejadian 1:4-13 « … dan Allah memisahkan terang dari gelap. Allah menamai terang itu siang, dan gelap itu malam. Jadi, ada malam [kegelapan], dan ada pagi [terang]: itulah HARI PERTAMA … Jadi, ada malam [kegelapan], dan ada pagi [terang]: itulah HARI KEDUA … Jadi, ada malam [ini adalah malam ketiga, periode kegelapan ketiga], dan ada pagi [ini adalah periode terang ketiga tiga HARI]: itulah HARI KETIGA. »

Jadi, begitulah Alkitab mendefinisikan lamanya hari, menunjukkan kepada kita bagaimana kita harus menghitungnya. Ungkapan « hari ketiga » mencakup tiga periode kegelapan yang disebut MALAM, dan tiga periode terang yang disebut PAGI. Dengan kata lain, lamanya ini terdiri dari tiga hari dan tiga malam, setiap periode terdiri dari dua belas jam, seperti yang dikatakan Yesus, sehingga totalnya adalah 72 jam.
Ini sangat sederhana sehingga seorang anak berusia 7 tahun pun tidak akan kesulitan menghitungnya!

Di manakah kesalahannya?

Mengapa perkataan Yesus yang sederhana dan jelas ini begitu disalahpahami? Bagaimana mungkin para teolog mengklaim bahwa Yesus disalibkan pada « Jumat Agung » dan bangkit pada « Minggu Paskah »? Bagaimana mereka bisa tahu?

Jawabannya mungkin menyedihkan: mereka sama sekali tidak tahu! Mereka hanya mengira-ngira. Mereka mengira-ngira karena perayaan hari raya ini telah menjadi tradisi. Ini adalah sesuatu yang telah kita dengar sejak kecil. Namun, Yesus Kristus memperingatkan kita agar tidak mengikuti tradisi manusia yang membatalkan Firman Allah (Markus 7:13).

Sampai sekarang, kita baru membahas dua kesaksian: kesaksian Matius dan Yunus yang menunjukkan bahwa tubuh Yesus tetap berada di kubur selama tiga hari tiga malam. Namun, jika kita meneliti kesaksian Alkitab lainnya, kita akan melihat bahwa setiap bagian yang berkaitan dengan hal ini juga mendukung hal yang sama. Berikut ini beberapa di antaranya:

» Kemudian Ia mulai mengajarkan kepada mereka bahwa Anak Manusia harus menderita banyak, ditolak oleh tua-tua, imam-imam kepala dan ahli-ahli Taurat, dibunuh, dan bangkit tiga hari kemudian « (Markus 8:31).

Mau coba hitung-hitung? Kalau Yesus dimatikan pada hari Jumat, dan kalau Dia bangkit satu hari setelahnya, kebangkitan itu terjadi pada Sabtu malam, kan? Di sisi lain, jika Ia bangkit dua hari kemudian, Kebangkitan akan terjadi pada Minggu malam. Akhirnya, jika Ia bangkit tiga hari kemudian, Kebangkitan akan terjadi pada Senin malam. Kita sepakat, bukan?

Tetapi apa yang dikatakan teks tersebut? Kebangkitan terjadi tiga hari setelah penyaliban. Jadi, dengan perhitungan matematika apa kita dapat mengurangi « tiga hari dan tiga malam « menjadi kurang dari 72 jam? Jika Yesus hanya dikuburkan dari matahari terbenam pada hari Jumat hingga matahari terbit pada hari Minggu, teks Alkitab yang dimaksud harus dianggap batal dan tidak berlaku. Dan sebagai akibat dari pelanggaran ini, kita akan dipaksa untuk menolak Yesus Kristus sebagai Juruselamat kita! Tetapi Alkitab tidak berbohong. Alkitab mengatakan bahwa Yesus bangkit tiga hari kemudian. » « Tiga hari kemudian », paling banyak, bisa berarti lebih dari 72 jam, tetapi tidak pernah kurang dari itu.

Berikut adalah ayat lainnya:

» Anak Manusia akan diserahkan ke tangan manusia; mereka akan membunuhnya, dan tiga hari SETELAH Ia dibunuh, Ia akan bangkit kembali« (Markus 9:31).

Jangka waktu yang disebutkan di sini dapat mencakup periode 48 hingga 72 jam tanpa melebihi hari ketiga. Di sisi lain, jangka waktu tersebut tidak dapat mencakup waktu dari matahari terbenam pada hari Jumat hingga matahari terbit pada hari Minggu, karena jika demikian, jangka waktu tersebut hanya akan mencakup 36 jam, dan hanya akan membawa kita ke tengah hari kedua setelah kematian-Nya.

Dalam Injil Matius, Yesus berkata:

» Setelah tiga hari aku akan bangkit « (Mat. 27:63).

Sesuai dengan pernyataan ini, durasinya tidak mungkin kurang dari 72 jam.

Sedangkan dalam Injil Yohanes (Yohanes 2:19-22), Yesus berkata:

Yesus bangkit, menjelang akhir hari, sesaat sebelum matahari terbenam; jika tidak demikian, maka Dia bukanlah Kristus. Dialah yang mempertaruhkan segalanya ketika Dia meramalkan mukjizat ini.

HARI SABAT apa yang terjadi setelah Penyaliban?

Sekarang kita sampai pada poin penting yang menjadi dasar keberatan banyak orang, tetapi yang justru merupakan bukti yang mendukung kebenaran. Alkitab mengatakan bahwa hari setelah penyaliban adalah hari SABAT; berdasarkan pernyataan ini, banyak teolog menyimpulkan bahwa penyaliban pasti terjadi pada hari Jumat.

Kita telah melihat, menurut kesaksian yang tercantum dalam keempat Injil, bahwa hari penyaliban disebut sebagai « hari persiapan » untuk hari Sabat. Tetapi Sabat yang mana?

Injil Yohanes memberikan jawabannya:

» Itu adalah hari persiapan Paskah « (Yohanes 19:14).
» Dan hari Sabat itu adalah hari yang besar « (Yohanes 19:31).

Apa yang dimaksud dengan « hari besar « ? Mengapa disebut « Sabtu » ? Tanyakan kepada seorang Yahudi — dia akan menjelaskannya kepada Anda! Dia akan mengatakan bahwa itu adalah salah satu dari tujuh hari perayaan yang dirayakan oleh orang Israel setiap tahun; memang ada tujuh hari, dan masing-masing disebut sabat. Tujuh sabbat tahunan, masing-masing jatuh pada hari yang berbeda dalam kalender, sama seperti hari libur modern, yang jatuh pada hari yang berbeda, menurut kalender Romawi.
Mengapa hari-hari perayaan tahunan ini disebut sabat? Sekali lagi, Alkitab memberikan jawabannya (Imamat 16:31; 23:15; 23:24; 23:26-32; 23:39).

Di sisi lain, dalam Injil Matius, kita membaca: » Kamu tahu bahwa Paskah akan dirayakan dua hari lagi, dan Anak Manusia akan diserahkan untuk disalibkan « (Mat 26:2). Jika Anda membaca seluruh pasal ini dengan saksama, Anda akan melihat bahwa Yesus disalibkan PADA HARI PASKAH.

Tapi apa itu hari Paskah?

Anda dapat menemukan kisah lengkapnya dalam kitab Keluaran pasal dua belas. Anak-anak Israel mengoleskan darah domba yang mereka sembelih pada ambang pintu dan kedua tiang pintu rumah mereka, dan ketika melihat tanda itu, Tuhan melewati rumah-rumah itu dan tidak mengizinkan sang penghancur masuk untuk membunuh.

Segera setelah Paskah, ada pertemuan umum, hari Sabat tahunan, untuk menghormati Tuhan.

Perhatikan tanggal-tanggal ini:

» Pada bulan pertama, pada hari keempat belas bulan itu, adalah Paskah TUHAN. Hari kelima belas bulan itu akan menjadi hari raya « (Bilangan 28:16-17) .

Domba Paskah, yang disembelih pada hari keempat belas bulan pertama (bulan Nissan) melambangkan Tuhan kita Yesus Kristus — Anak Domba Allah — yang datang untuk menanggung dosa-dosa kita.

» Kristus, Paskah kita, telah disembelih « (1 Kor. 5:7).

Yesus disembelih pada hari Paskah — hari yang sama ketika domba disembelih setiap tahun. Tuhan kita disalibkan pada tanggal 14 Nisan, dan bulan Nisan adalah bulan pertama dalam tahun Ibrani. Hari Paskah inilah yang disebut dalam Alkitab sebagai « hari persiapan « ; karena hari raya, hari Sabat tahunan, akan dimulai pada tanggal 15 bulan Nisan. Sabat tahunan ini bisa jatuh pada hari apa pun dalam seminggu. Sabat ini bisa jatuh, seperti yang sering terjadi, pada hari Kamis. Misalnya, orang-orang Yahudi merayakan « Hari Besar » Sabat pada hari Kamis pada tahun 1962, 1969, dan 1972. Mereka akan melakukan hal yang sama pada tahun 1975, 1979, dan 1982.

[…] tanggal 14 Nissan, yaitu hari Paskah pada tahun Yesus disalibkan, jatuh pada hari Rabu. Akibatnya, hari Sabat tahunan pada tahun itu jatuh pada hari Kamis. Dan pada malam hari Sabat tahunan itu, yang jatuh pada hari Kamis, Yusuf dari Arimatea meletakkan jenazah Yesus di dalam kubur. Jadi, dapat disimpulkan bahwa dalam minggu penyaliban itu ada dua hari Sabat, dua hari yang berbeda: Kamis dan Sabtu.

Pada hari pertama minggu itu (Minggu), Maria Magdalena dan para wanita lain yang menyertainya pergi ke kubur pada pagi-pagi sekali, saat matahari baru terbit (Markus 16:2; Lukas 24:1; Yohanes 20:1).

Ini adalah ayat-ayat yang dirujuk oleh sebagian besar orang Kristen untuk menyatakan bahwa Kebangkitan terjadi pada hari Minggu pagi, saat matahari terbit. Namun, mereka salah. Ayat-ayat ini tidak berbicara tentang Kebangkitan pada hari Minggu.

Mari kita telaah bersama! Ketika para wanita tiba di kubur pada hari Minggu pagi, kubur itu sudah terbuka. Alkitab mengatakan bahwa saat itu masih gelap. Alkitab tidak mengatakan bahwa para wanita melihat Yesus di dalam kubur. Tidak! Yesus tidak ada di sana. Inilah pernyataan malaikat:

» Dia tidak ada di sini; Dia telah bangkit « (Markus 16:6; Lukas 24:6; Matius 28:5-6).

Yesus telah bangkit sebelum matahari terbit pada hari Minggu pagi. Hal ini sudah jelas karena Ia bangkit pada sore hari sebelumnya, sebelum matahari terbenam.

Pernyataan malaikat itu merupakan bukti lain yang menegaskan bahwa kebangkitan Kristus terjadi pada Sabtu sore, sebelum matahari terbenam.

Ingatlah bahwa menurut Alkitab, hari Sabat berakhir saat matahari terbenam seperti hari-hari lainnya. Pada hari itulah — SABTU, hari Sabat — sebelum hari pertama dalam minggu itu tiba, kebangkitan terjadi!

Keajaiban telah terjadi

Yesus telah meramalkan bahwa Ia akan tinggal di kubur selama tiga hari tiga malam. Ia menepati janji-Nya, meskipun beberapa ahli dan teolog mengatakan bahwa Ia hanya tinggal di sana selama setengah dari waktu yang telah ditentukan. Siapa yang benar: Yesus atau para teolog itu?
Perhatikan kesaksian malaikat tentang hal ini:

« Dia tidak ada di sini; Dia telah bangkit, seperti yang telah dikatakan-Nya « (Mat 28:6).

Yesus telah bangkit, seperti yang telah Ia katakan. Sesuai dengan perkataan malaikat, seperti yang tertulis dalam Alkitab, mukjizat itu terjadi: setelah tiga hari tiga malam berada di dalam kubur, Yesus bangkit pada sore hari Sabat — bukan pada Minggu pagi.
Alkitab berisi beberapa bagian lain yang menunjukkan bahwa Yesus Kristus tinggal di kubur selama waktu yang telah Ia rencanakan. Contohnya:

« Aku telah mengajarkan kepadamu terlebih dahulu « , tulis Rasul Paulus,

» sebagaimana yang telah saya terima, bahwa Kristus telah mati untuk dosa-dosa kita, sesuai dengan Kitab Suci; bahwa Ia telah dikuburkan, dan bahwa Ia telah dibangkitkan pada hari ketiga, sesuai dengan Kitab Suci « (1Kor 15:3-4).

Kematian dan penguburan Yesus terjadi SESUAI DENGAN KITAB SUCI, bukan bertentangan dengannya.

Hari ketiga setelah Ia dikuburkan adalah hari Sabat. Oleh karena itu, penguburan terjadi pada hari Rabu, dan tiga hari penuh yang Ia habiskan di kubur berakhir pada Sabtu sore, sesaat sebelum matahari terbenam, bukan pada Minggu pagi.

Kapan hari penyaliban itu?

Tidak sulit untuk menentukan hari penyaliban yang tepat. Karena Yesus Kristus bangkit dari kematian pada hari Sabtu, maka hari penyaliban terjadi pada hari Rabu sebelumnya.

Memang, Yesus disalibkan pada hari Rabu. Dia meninggal di kayu salib tidak lama setelah pukul tiga sore, dan Dia dimakamkan sebelum matahari terbenam pada hari yang sama. Hitunglah: tiga hari dan tiga malam sejak Rabu, tak lama sebelum matahari terbenam, akan membawa Anda ke hari Sabat — Sabtu — pada saat pemakaman itu berlangsung. Tidak mengherankan jika pada pagi hari pertama minggu itu (Minggu), Yesus tidak lagi ada di kubur. Dia telah bangkit.

Tanggapan terhadap keberatan yang jujur

Saat membaca Injil Markus 16:9, beberapa orang berpikir bahwa Kebangkitan pasti terjadi pada hari Minggu. Namun, jika kita memeriksa versi aslinya yang ditulis dalam bahasa Yunani, kita akan melihat bahwa Alkitab tidak menyatakan hal tersebut. Ungkapan « bangkit pada pagi hari pertama » tidak selalu menunjukkan tindakan dalam bentuk indikatif sekarang. Ungkapan tersebut tidak menunjukkan waktu yang tepat atau saat yang tepat dari kebangkitan. Ungkapan tersebut hanya menyatakan fakta bahwa pada pagi hari pertama minggu itu, Yesus telah bangkit, dan bahwa Ia menampakkan diri kepada Maria Magdalena. Teks ini sama sekali tidak bertentangan dengan teks-teks lain yang baru saja kita lihat. Sebaliknya, teks ini mengonfirmasi teks-teks tersebut dengan menegaskan bahwa Yesus telah bangkit sebelum pagi hari pertama; hal ini wajar karena Ia bangkit pada sore hari SABTU.

Ayat lain yang membingungkan para teolog adalah sebagai berikut:

» Tetapi dengan semua itu, inilah hari ketiga sejak hal-hal itu terjadi « (Lukas 24:21).

Dalam ayat ini, kata « hal-hal ini » merujuk pada peristiwa-peristiwa yang berkaitan dengan Kebangkitan, seperti penangkapan Yesus, hukuman-Nya, penyaliban-Nya, dan akhirnya penjagaan kubur setelah batu itu disegel.

Menurut Lukas 24:18-20 dan Matius 27:62-66, « hal-hal ini » belum selesai sebelum kedatangan para penjaga pada hari Kamis. Jadi, bagian ini memberitahukan kepada kita bahwa hari Minggu adalah hari ketiga sejak hal-hal ini terjadi. Hal-hal ini belum selesai pada hari Kamis. Dan hari ketiga sejak hari Kamis — bukan sejak hari Jumat — adalah hari Minggu, tentu saja. Inilah bukti lain yang menunjukkan bahwa penyaliban tidak mungkin terjadi pada hari Jumat.

Bukti yang meyakinkan

Pada akhirnya, berikut adalah bukti terakhir, BUKTI yang meyakinkan tentang kebenaran yang mengejutkan ini: versi asli dari bagian tertentu yang menyatakan bahwa ada DUA hari Sabat dalam minggu itu kurang memuaskan dalam hampir semua terjemahan bahasa Prancis.

Dalam Injil Matius 28:1, ayat pertama diterjemahkan dengan kata-kata « setelah hari Sabat », padahal dalam teks asli Yunani kata « Sabat » digunakan dalam bentuk jamak. [σαββατων (jamak) bukan σαββατου (tunggal)]

Jika diterjemahkan menjadi « setelah hari-hari Sabat » — sebagaimana seharusnya — semuanya akan jauh lebih mudah dipahami.

Perhatikan bahwa menurut Injil Markus, « Maria Magdalena, Maria ibu Yakobus, dan Salome » baru membeli rempah-rempah setelah hari Sabat (tunggal) berlalu (Markus 16:1-2).

» Setelah hari Sabat berlalu, Maria Magdalena, Maria ibu Yakobus, dan Salome, membeli rempah-rempah untuk membalut jenazah Yesus. Pada hari pertama minggu itu, mereka pergi ke kubur, pagi-pagi sekali, saat matahari baru saja terbit. »

Tetapi, bagaimana mereka bisa menyiapkan rempah-rempah itu jika mereka belum membelinya? Dan, Alkitab menambahkan bahwa setelah menyiapkan rempah-rempah itu,

» mereka beristirahat pada hari Sabat, sesuai dengan hukum Taurat » (Lukas 23:56).

Kedua teks ini harus dipelajari dengan saksama agar dapat dipahami. Hanya ada satu penjelasan: yaitu dua hari Sabat dalam minggu penyaliban. Setelah Hari Raya tahunan (Sabtu dari Hari Raya Roti Tidak Beragi, yang jatuh pada hari Kamis), para wanita ini membeli rempah-rempah dan menyiapkannya pada hari Jumat; kemudian mereka beristirahat pada hari Sabat mingguan, hari Sabtu, sesuai dengan hukum (Kel. 20:8-11).

Pemeriksaan yang cermat terhadap Matius 28 dan Markus 16 akan membuktikan kepada Anda bahwa ada dua hari Sabat dalam minggu itu, yang dipisahkan oleh satu hari. Jika tidak, kedua bagian ini akan saling bertentangan.

Sudah waktunya untuk menemukan sumber keyakinan agama kita, agar kita dapat memahami dari mana keyakinan itu berasal, dan apakah kita harus mengikutinya.

Catatan akhir dari Vigi-Sectes

Tradisi-tradisi yang muncul belakangan

Berdasarkan penelitian terbaru, 2025, kami dapat menyimpulkan bahwa istilah « Jumat Agung » muncul sangat terlambat dalam sejarah Gereja, dan sebagian besar berasal dari orang-orang non-Yahudi, anti-Semit, yang tidak mengetahui kalender Paskah, sebagaimana yang disampaikan oleh Tuhan kepada Musa, dan tidak memiliki pengetahuan tentang saksi-saksi langsung dari abad pertama.

S. Clem. Alex. = Santo Clemens dari Alexandria hidup kira-kira antara tahun 150 hingga 215. Istilah « Jumat Agung » secara keliru dikaitkan sebagai komentar dalam sebuah catatan pada ungkapan Yunani kuno yang merujuk pada « hari persiapan », sejak abad ke-4, pada tahun 339. Dalam catatan tersebut 462 Pada §4.

Outrages le Jumat Agung dan hari Paskah, 339. παρασκευὴ, yaitu Jumat Agung. [13 April 339] Kata ini digunakan untuk merujuk pada hari Jumat secara umum sejak S. Clem. Alex. Strom. vii. hlm. 877. ed. Pott. vid. Constit. Apostol. v. 13. Pseudo-Ign. ad Philipp. 13.

https://ccel.org/ccel/schaff/npnf204/npnf204.xii.ii.iv.html?queryID=54901594&resultID=170172 :

Jumat Agung muncul kembali pada masa Cyrille pada abad ke-5

Cyrille dari Alexandria, yang meninggal pada tahun 444, menulis tentang « Jumat Suci » https://ccel.org/ccel/schaff/anf01/anf01.v.iv.ix.html

Dan dia mengaitkan Sabat Agung dengan hari Sabtu, tetapi dia tidak 100% yakin.

Tampaknya mungkin bahwa yang pertama dari delapan belas (Katekese) disampaikan pada hari Senin minggu pertama Prapaskah, empat puluh hari berakhir pada malam sebelum Sabat Agung, yaitu malam Jumat Agung, ketika puasa berakhir pada larut malam.

Injil menegaskan 100% bahwa Sabat Agung bukanlah hari Sabtu, karena para wanita tidak mungkin membeli dan menyiapkan rempah-rempah sebelum hari Minggu pagi.

Lihat juga Socrates dari Konstantinopel: yang menegaskan bahwa beberapa puasa juga dilakukan pada hari Rabu dan Jumat (!!!). Mengapa hari Rabu (?!) Saya kira ada dua tradisi paralel yang memperingati penyaliban. https://ccel.org/ccel/schaff/ npnf202/npnf202.ii.viii.xxiii.html?queryID=54901958&resultID=168813#fna_ii.viii.xxiii-p27.2

Kalender yang benar

Ilustrasi dari sumber mesianik ini menggambarkan dengan baik topik ini dan menunjuk pada hari Rabu saat penyaliban:

Namun, mengetahui tanggal lahir Kristus dan tahun penyaliban secara tepat, serta membuktikannya dengan kalender Ibrani, bukanlah hal yang mudah. Lihat juga pendapat teman kita yang merupakan seorang Yahudi mesianis:

Controverse : Jour et date de la crucifixion?

Nabi-nabi palsu yang berzinah dan tidak bermoral

Kontradiksi Alkitab: Masalah 3 hari dan 3 malam

Kembali ke orang-orang sombong dan bodoh yang berkata:

Alkitab adalah palsu:

Kami akan menjawab: Apakah Anda telah membacanya untuk mengetahui apa yang Anda bicarakan, sebelum bergabung dengan mereka yang berbohong dan tidak memeriksa apa pun. Semakin kita mengenal Alkitab dengan tepat (Kisah Para Rasul 18:26), semakin kita yakin. Tetapi seperti yang diumumkan Petrus, 2000 tahun yang lalu, akan ada sekte-sekte berbahaya yang akan muncul, yang akan menyangkal Kristus:

Di antara umat ada nabi-nabi palsu, dan di antara kamu pun akan ada guru-guru palsu, yang akan memperkenalkan sekte-sekte berbahaya, dan yang, dengan menyangkal Tuhan yang telah menebus mereka, akan mendatangkan kehancuran mendadak atas diri mereka.& nbsp; ( 2 Petrus 2:1)

Nabi Islam memang disebutkan dalam Alkitab! Rasul Petrus dengan tegas menggambarkan dosa-dosa daging para guru mereka (yang sebenarnya adalah orang-orang kasar yang melakukan perzinahan secara alami .

… terutama mereka yang mengejar nafsu daging dalam keinginan yang tidak suci dan yang menghina otoritas. Berani dan arogan, mereka tidak takut untuk menghina kemuliaan … Tetapi mereka, seperti orang-orang kasar yang menyerahkan diri pada kecenderungan alami mereka dan yang dilahirkan untuk ditangkap dan dihancurkan,

Dan akhirnya, selain hinaan mereka, ia menggambarkan mereka sebagai orang-orang yang bodoh! Tidak akan pernah ada kedamaian bagi mereka. Berbagai seruan « Damai bagi mereka » tidak akan mengubah apa pun.

mereka berbicara dengan cara yang menghina tentang hal-hal yang tidak mereka ketahui, dan mereka akan binasa oleh kebusukan mereka sendiri,& nbsp;( 2 Petrus 2:10-12)

Richard Dawkins: de l’athéisme militant désabusé au Christianisme culturel incohérent

“ils montrent que l’œuvre de la loi est écrite dans leurs cœurs, leur conscience en rendant témoignage, et leurs pensées s’accusant ou se défendant tour à tour.” (Romain 2:15)

L’athéiste militant infatigable Richard Dawkins abandonne un instant son étendard contre la foi en Christ, et se décrit maintenant comme un « chrétien culturel », appréciant les traditions et l’éthique du christianisme sans adhérer à ses croyances spirituelles.

Il s’inquiète de la diminution de la foi chrétienne en Europe et l’oppose à la présence croissante de l’islam, qu’il considère moins favorablement en raison de ses enseignements et de ses implications sociétales. La discussion porte également sur les conséquences de la baisse de la fréquentation des églises par rapport à la construction de mosquées, soulignant les différences fondamentales dans les enseignements sur l’amour, les ennemis et les règles sociétales entre le christianisme et l’islam.

voir le reportage de notre frère Ray Confort

Remarque de Vigi-Sectes

L’insensé dit en son coeur: Il n’y a point de Dieu!…” (Psaume 53:2, cf 14:1)

Contemplons désormais la brillance de son intelligence. Il a passé sa vie à scier l’arbre que ces ancêtres chrétiens ont planté et sous lequel il a trouvé son éducation, de l’ombrage, du confort et des bons fruits.

Malgré son admission de “devoir bien choisir ses mots”, ses lèvres bégayantes le condamnent lorsque qu’il essaie en vain de formuler une pensée cohérente, sur sa tardive constatation et nostalgie d’une culture chrétienne.

Trop tard pour lui… , son aveux montre l’inutilité et hypocrisie de ce qu’a été le but de sa vie.

Pourquoi tant vouloir lutter contre la foi en Dieu, si Dieu n’existe pas. Parce que Dieu a mis en tout homme la dimension de l’éternité et de jugement. Et c’est notre conscience qui nous reprend. Cette vérité nous dérange.

“La colère de Dieu se révèle du ciel contre toute impiété et toute injustice des hommes qui retiennent injustement la vérité captive, car ce qu’on peut connaître de Dieu est manifeste pour eux, Dieu le leur ayant fait connaître.” (Romans 1:18-19)

Que l’ exemple de ce militant athéiste désabusé s’adresse à tous ceux qui se rebellent contre Christ.

Nous savons qu’un jour tout genoux fléchira devant Christ (Romain 14:11; Esaïe 45:23), et Dawkins fait désormais ses premiers pas . N’attendons toutefois pas qu’il soit trop tard.

Jésus a dit :

« le maître de ce serviteur viendra le jour où il ne s’y attend pas et à l’heure qu’il ne connaît pas, il le mettra en pièces, et lui donnera sa part avec les hypocrites: c’est là qu’il y aura des pleurs et des grincements de dents. (Matthieu 24:50-51) »

Galilée et la création dans la science des débuts de l’ère moderne

par Dr. Terry Mortenson
extrait du livre The Great Turning Point (Le grand tournant)

Cet article de answersingenesis.org éclaircira un débat controversé de Galilée , souvent utilisé par les athées pour rejeter de manière lapidaire autant le christianisme que l’évidence d’un Dieu créateur dans la création. C’est ce que fit Stephen Hawking lors de son dernier discours au CERN.
Traduit en Français avec autorisation par Vigi-Sectes

Les controverses relatives aux premiers chapitres de la Genèse et les découvertes et théories géologiques s’inscrivaient dans un mouvement de pensée complexe qui animait les esprits cultivés des Européens.

————-

Les controverses du début du XIXe siècle en Grande-Bretagne sur la relation entre les premiers chapitres de la Genèse et les découvertes et théories géologiques ne se sont évidemment pas faites dans le vide. Elles s’inscrivaient dans un mouvement de pensée complexe aux dimensions philosophiques, théologiques, sociales, politiques et ecclésiastiques, qui animait les esprits cultivés des Européens en général et des Britanniques en particulier. Ce qui suit met en lumière quelques-uns des personnages, événements et courants de pensée les plus importants qui ont conduit et contribué à une révolution de la vision du monde, qui a profondément affecté le débat sur la genèse et la géologie au 19e siècle.

L’affaire Galilée

Peu avant sa mort en 1543, Nicolas Copernic (1473-1543), mathématicien et astronome polonais, publia avec quelques hésitations Sur les révolutions des sphères célestes, dans lequel il soutenait que la terre n’était pas le centre de l’univers, comme on le croyait généralement, mais qu’elle tournait sur son axe et qu’elle tournait avec les autres planètes connues autour du soleil immobile. Au cours des décennies suivantes, sa théorie (en tant que description de la réalité physique, et non simplement en tant que description mathématique alternative) s’est heurtée à une opposition parce qu’elle semblait contraire au bon sens, qu’elle s’opposait à la physique aristotélicienne, qu’elle manquait de preuves astronomiques convaincantes et qu’elle allait à l’encontre de l’interprétation littérale de diverses Ecritures. Environ 150 ans se sont écoulés avant que sa théorie ne soit généralement acceptée. Johannes Kepler (1571-1630) et Galileo Galilei (1564-1642) l’ont rapidement adoptée, bien que ce dernier ait d’abord été réticent à publier ses opinions.

En 1613, Galilée s’exprime enfin au grand jour dans ses Lettres sur les taches solaires. Il y affirme que ses observations du ciel au moyen du télescope récemment inventé sont conformes à ce que Copernic avait proposé comme étant la relation et le mouvement réels de la Terre et des corps célestes. Dans un premier temps, les autorités catholiques romaines ont accepté les affirmations de Galilée comme étant compatibles avec les enseignements de l’Église. Toutefois, les professeurs d’université jésuites (défenseurs ultra-orthodoxes du dogme catholique et partisans de la théorie géocentrique) ont fini par être suffisamment provoqués par les nouveaux écrits de Galilée pour faire pression sur le pape en 1633 et obliger Galilée à abjurer la théorie héliocentrique sous peine d’excommunication. Il se rétracta, mais resta assigné à résidence jusqu’à la fin de sa vie.¹

Cet incident a apporté un soutien considérable à ceux qui, à la même époque et plus tard, ont insisté (à la suite de Galilée) sur une bifurcation complète entre l’étude de la création et l’étude des Écritures.² La Bible a été écrite pour enseigner la théologie et la morale, et non un système de philosophie naturelle (c’est-à-dire la science), affirmait-on. Ou, comme l’a dit Galilée, l’intention de l’Écriture est « de nous enseigner comment on va au ciel, et non pas comment le ciel va »³ :

C’est ainsi que Galilée à conclu:

Rien de ce que l’expérience sensorielle met sous nos yeux, ou que les démonstrations nécessaires nous prouvent, ne doit être mis en question (et encore moins condamné) sur le témoignage de passages bibliques qui peuvent avoir un sens différent sous leurs mots… Au contraire, si nous sommes parvenus à des certitudes en physique, nous devrions les utiliser comme les aides les plus appropriées à la véritable exposition de la Bible.⁴

Faisant souvent référence à Galilée, cette approche de la relation entre la science et l’interprétation de l’Écriture a été revendiquée par tous les opposants aux géologues scripturaires britanniques du début du 19ème siècle. Les partisans de la vieille terre estimaient qu’avant les travaux de Copernic, Kepler et Galilée, il était tout à fait naturel pour les chrétiens de considérer que certains versets de la Bible impliquaient une terre immobile entourée de corps célestes en rotation, parce qu’ils n’avaient aucune raison philosophique ou observationnelle de penser autrement. Mais une fois les nouvelles descriptions mathématiques et les observations télescopiques connues, ils ont été contraints de réinterpréter ces versets afin de supprimer la contradiction apparente entre la vérité révélée par l’Écriture et celle révélée par la création de Dieu. De la même manière, les partisans de la vieille terre ont raisonné en disant que la géologie a apporté la preuve par l’observation que la terre est beaucoup plus vieille qu’on ne le pensait auparavant et que les chrétiens doivent donc interpréter Genèse 1 et 6-9 différemment, afin d’harmoniser l’Écriture avec cet enseignement de la création nouvellement découvert.⁵

Il convient de noter que l’affaire Galilée portait exclusivement sur la structure et le fonctionnement actuels de l’univers, plutôt que sur la manière dont il est né et a atteint sa disposition actuelle. À titre de comparaison, Galilée a interprété le récit du miracle du long jour de Josué 10:12-15 comme une histoire littérale, bien qu’il ait expliqué la position stationnaire du soleil en termes de théorie copernicienne et de langage de l’apparence. Il semble qu’il ait également considéré le récit de la création du soleil le quatrième jour de la Genèse 1 comme de l’histoire littérale.⁶ À la fin de ce livre, je reviendrai sur cette distinction entre ce que l’on appelle parfois la « science opérationnelle » et la « science historique ».

La science baconienne

Le célèbre politicien et philosophe anglais Francis Bacon (1561-1626) a également exercé une influence considérable sur le développement ultérieur de la science et sur les opinions des chrétiens ultérieurs concernant la relation entre l’Écriture et la science. Lui aussi prônait la séparation entre l’Écriture et l’étude scientifique du monde physique. Bacon a défendu le concept des deux livres de Dieu : le livre de l’Écriture et le livre de la nature. Dans Advancement of Learning (1605), il a fait sa célèbre déclaration sur la relation entre l’Écriture et la nature :

En effet, notre Sauveur dit : « Vous êtes dans l’erreur, parce que vous ne connaissez ni les Écritures, ni la puissance de Dieu » ; il met devant nous deux livres ou volumes à étudier, si nous voulons être à l’abri de l’erreur : d’abord les Écritures, qui révèlent la volonté de Dieu, et ensuite les créatures, qui expriment sa puissance, la seconde étant la clé de la première : Il ne s’agit pas seulement d’ouvrir notre entendement pour qu’il comprenne le sens véritable des Écritures, grâce aux notions générales de la raison et aux règles du langage, mais surtout d’ouvrir notre foi, en nous amenant à méditer sur la toute-puissance de Dieu, qui est principalement signée et gravée dans ses œuvres. ⁷

Plus loin dans le même ouvrage, il critique « l’école de Paracelse »⁸ et d’autres qui prétendent « trouver la vérité de toute la philosophie naturelle dans les Écritures ; scandalisant et travestissant toute autre philosophie comme païenne et profane ». Il poursuit ainsi de manière générale :

Car chercher le ciel et la terre dans la parole de Dieu, dont il est dit : « Le ciel et la terre passeront, mais ma parole ne passera pas », c’est chercher des choses temporaires parmi les éternelles ; et de même que chercher la divinité dans la philosophie, c’est chercher les vivants parmi les morts, de même chercher la philosophie dans la divinité, c’est chercher les morts parmi les vivants. . . . Et encore une fois, la portée ou le but de l’esprit de Dieu n’est pas d’exprimer les choses de la nature dans les Écritures, autrement que par le passage, et pour l’application à la capacité de l’homme et aux questions morales et divines.⁹

Quinze ans plus tard, Bacon a développé ces idées dans Novum Organum (1620). Condamnant le mélange de superstition et de théologie dans les œuvres des Grecs (tels que Pythagore et Platon), il affirme qu’il est insensé de tenter de fonder « un système de philosophie naturelle » sur la base du premier chapitre de la Genèse, de Job ou d’autres sections de la Bible, car un tel « mélange de choses divines et humaines » produirait non seulement une philosophie erronée, mais aussi une religion hérétique¹⁰.

Bacon reproche notamment aux théologiens scolastiques de son époque d’avoir mêlé de façon inconsidérée « les discussions et la philosophie épineuse d’Aristote au corps de la religion » ¹¹.

Un autre élément clé de la méthodologie scientifique de Bacon était qu’il insistait sur le fait qu’une connaissance précise du monde physique ne pouvait se développer que sur la base d’un raisonnement inductif à partir d’une multitude de données collectées par l’observation et l’expérimentation. Les erreurs résultent de spéculations fondées sur le manque de faits.

Ces deux idées (c’est-à-dire la séparation de l’étude de l’Écriture et de la science et la méthode de raisonnement inductif à partir de nombreuses données observées) étaient fondamentales pour les objectifs de la Société géologique de Londres, fondée en 1807. De nombreux géologues de l’ancienne Terre ont souligné à maintes reprises leur dépendance à l’égard de Bacon.¹²

Mais pour cette étude, il sera également important d’examiner un passage peu connu relatif à l’influence de Bacon sur la géologie. Quelques pages avant la première citation ci-dessus, tirée de The Advancement of Learning, Bacon note que les lois lévitiques sur la lèpre enseignent :

Un principe de la nature, selon lequel la putréfaction est plus contagieuse avant la maturité qu’après. . . . Ainsi, à cet endroit et à bien d’autres dans cette loi, on trouve, outre le sens théologique, beaucoup d’aspersion de la philosophie. De même, dans cet excellent livre de Job, si on le tourne avec diligence, on le trouvera plein et gonflé de philosophie naturelle, comme par exemple la cosmographie et la rondeur de la terre [il cite Job 26:7 selon la Vulgate (latine)], où l’on touche manifestement à la pénibilité de la terre, au pôle du nord et à la finitude ou à la convexité des cieux. Il en va de même pour l’astronomie [il cite Job 38:31-32 selon la Vulgate] où la répartition des étoiles toujours à égale distance est notée avec beaucoup d’élégance. Et dans un autre endroit, [il cite Job 9:9 selon la Vulgate] où il prend connaissance de la dépression du pôle sud, l’appelant les secrets du sud, parce que les étoiles du sud étaient dans ce climat invisibles. La question de la génération [il cite ici Job 10:10 selon la Vulgate], etc. La question des minéraux [voici une autre citation partielle de Job en latin] et ainsi de suite dans ce chapitre. De même, dans la personne de Salomon [sic] le roi, nous voyons le don et la dotation de la sagesse et de l’érudition. . . . Salomon est devenu capable non seulement d’écrire ces excellentes paraboles ou aphorismes concernant la philosophie divine et morale, mais aussi de compiler une histoire naturelle de toute la verdure, depuis le cèdre sur la montagne jusqu’à la mousse sur le mur (qui n’est qu’un rudiment entre la putréfaction et une herbe), et aussi de toutes les choses qui respirent et se meuvent.¹³

Auparavant, il avait brièvement exprimé son apparente croyance en une création littérale de six jours, après laquelle la création était achevée. Il croyait également que le déluge et la confusion des langues à la tour de Babel étaient des jugements de Dieu.¹⁴ Certaines de ces croyances ont été exprimées plus en détail dans sa Confession de foi, publiée pour la première fois à titre posthume dans ses Remains (1648), mais rédigée à une date inconnue avant l’été 1603.¹⁵ Cette confession de huit pages¹⁶ se lit comme un credo orthodoxe détaillé.

D’une importance particulière pour cette étude est sa déclaration selon laquelle, pendant les six jours de création, Dieu « a fait toutes choses bonnes dans leur premier état », le travail de chaque jour étant une « perfection », mais que « le ciel et la terre, qui ont été faits pour l’usage de l’homme, ont été soumis à la corruption par sa chute ». Il croyait que Dieu avait interrompu son travail de création le premier sabbat et qu’il ne l’avait jamais repris. Depuis lors, il a poursuivi son œuvre providentielle de soutien de sa création et, après la chute, il a accompli son œuvre rédemptrice. Selon Bacon, « les lois de la nature, qui subsistent et régissent inviolablement jusqu’à la fin du monde, ont commencé à être en vigueur lorsque Dieu s’est reposé de ses œuvres et a cessé de créer ; mais elles ont été révoquées, en partie, par la malédiction, et depuis lors elles n’ont pas changé ».¹⁷ Ainsi, dans l’esprit de Bacon, les lois de la nature que les scientifiques devraient s’efforcer de découvrir par l’observation et l’expérimentation n’étaient pas le moyen par lequel Dieu a créé l’univers et la terre en parfait état de marche, avec ses diverses espèces de plantes et d’animaux, et l’homme.

Ces diverses remarques de Bacon sur la création, l’apparition des lois de la nature, l’Écriture et l’étude de la nature peuvent sembler à première vue incohérentes ou contradictoires, et nous pourrions supposer que ses remarques sur la séparation de la science et de l’Écriture dans Novum Organum représentent une rétractation de ses déclarations antérieures. Toutes ses remarques sont importantes pour comprendre le débat entre la Genèse et la géologie au 19ème siècle, dans lequel les géologues de la vieille terre et de nombreux géologues scripturaux étaient en désaccord sur ce que signifiait être baconien dans son raisonnement sur le monde créé. Il sera démontré qu’un géologue scripturaire, Granville Penn, a soutenu (et certains autres géologues scripturaires se sont explicitement rangés à son avis) que les convictions de Bacon, fondées sur la révélation scripturale, concernant la nature de la création originelle et le moment où les lois actuelles de la nature sont entrées en vigueur, faisaient autant partie des principes philosophiques de Bacon que sa conviction que l’étude de l’Écriture et l’étude du monde naturel ne devaient pas être imprudemment mélangées. En d’autres termes, les géologues scripturaires estimaient que les premiers principes de Bacon nuançaient le sens de son dernier principe. Par conséquent, il était contraire aux principes de Bacon de reconstruire l’histoire de la terre en se basant uniquement sur les lois actuelles de la nature. Les géologues scripturaires soutenaient également qu’il n’était pas bon d’être dogmatique au sujet d’une théorie générale de la terre ancienne, alors que si peu de la surface de la terre avait été étudiée géologiquement au début du 19ème siècle. Ainsi, alors que les géologues de l’ère ancienne se réclamaient de Bacon dans un sens, les géologues scripturaires considéraient qu’ils suivaient eux aussi Bacon sur des points importants. Nous reviendrons sur cet aspect baconien du débat à la fin du livre, en particulier dans le cadre de la discussion sur la nature problématique de la géologie.

Les Lumières

Le siècle des Lumières, ou « âge de la raison », aux XVIIe et XVIIIe siècles, a été une époque où la raison a été élevée au rang d’autorité suprême pour déterminer la vérité. Certains, comme René Descartes (1596 – 1650) et John Locke (1632 – 1704), ont cherché à utiliser la raison pour défendre la foi chrétienne, mais d’autres ont utilisé la raison pour rejeter toutes les autres formes d’autorité, en particulier la tradition, l’expérience religieuse, l’autorité ecclésiastique et la révélation de l’Écriture. Ironiquement, ils s’appuyaient souvent sur les écrits de Locke et de Descartes pour y parvenir. Hazard a observé :

Y a-t-il jamais eu un exemple plus singulier de la manière dont, après un certain temps, une doctrine peut développer des idées complètement différentes de celles avec lesquelles elle a commencé ? . . . À la cause de la religion, la philosophie cartésienne a apporté ce qui semblait être un soutien des plus précieux, au départ. Mais cette même philosophie portait en elle un germe d’irréligion que le temps devait mettre en lumière, et qui agit, travaille et est utilisé délibérément pour saper et miner les fondements de la croyance.¹⁹

Descartes a utilisé les outils de l’examen, du libre examen et de la critique pour tenter d’établir avec certitude des questions telles que l’existence de Dieu et l’immortalité de l’âme. Les sceptiques ont utilisé ces mêmes outils pour renverser ces croyances.

L’un de ces sceptiques cartésiens était le juif apostat hollandais Benedict de Spinoza (1632-77) qui, en 1670, a écrit un livre très préjudiciable intitulé Tractatus Theologico-Politicus. Les juifs, les protestants et les catholiques s’opposèrent à cet ouvrage, car il balayait les principales croyances judéo-chrétiennes traditionnelles. Spinoza rejette les Écritures comme révélation prophétique de Dieu, estimant qu’elles sont entachées d’erreurs et de culture ancienne. Il n’est donc pas surprenant que Spinoza rejette fermement les miracles de la Bible, qu’il considère comme contraires aux lois universelles de la nature. Dans le Tractatus, il cherche avant tout à établir une méthode scientifique d’herméneutique. Spinoza a tenté en vain d’interpréter la Bible de manière impartiale, sans aucun présupposé.

Bien que les idées de Spinoza aient été fortement contestées à l’époque, elles ont marqué le début du 19e siècle de deux manières : par l’enseignement des déistes anglais et par les critiques bibliques allemands et français, dont beaucoup étaient également déistes.

Les déistes considéraient le Créateur comme un grand horloger qui, une fois qu’il avait remonté le monde, le laissait fonctionner sans interférence selon les lois de la nature. En conséquence, les miracles étaient niés, de même que les prophéties accomplies et la révélation divine. Le déisme a reçu une réponse ferme de la part des ecclésiastiques orthodoxes, si bien que dans les années 1750, les auteurs ouvertement déistes avaient pratiquement disparu en Angleterre. Néanmoins, les idées déistes ont pris racine et se sont répandues au 19e siècle, souvent cachées dans des ouvrages de théologie naturelle qui étaient si répandus dans les premières décennies. (La théologie naturelle considère la vérité théologique/morale sur Dieu qui peut être glanée à partir de l’étude de sa création, c’est-à-dire de la nature). Note du professeur Brooke :

Sans clarification supplémentaire, il n’est pas toujours clair pour l’historien (et ne l’était pas non plus pour les contemporains) si les partisans de la conception défendaient une thèse chrétienne ou déiste. L’ambiguïté elle-même peut être utile. En dissimulant des découvertes potentiellement subversives dans le langage de la théologie naturelle, les scientifiques pouvaient paraître plus orthodoxes qu’ils ne l’étaient, mais sans être gênés par la duplicité si leurs inclinations étaient plus proches du déisme.²⁰

Un ecclésiastique anglican écrivait en 1836 qu’en raison de l’influence croissante de la théologie naturelle et de la néologie allemande, « une grande partie de ce qui passe pour du christianisme n’est que du déisme déguisé! »²¹.

En Allemagne et en France, le déisme s’est épanoui, en particulier dans les études bibliques, où le philosophe allemand Emmanuel Kant (1724-1804) et Spinoza ont exercé une grande influence. Reventlow conclut son étude approfondie en disant :

«On ne saurait surestimer l’influence exercée par la pensée déiste et par les principes de la vision humaniste du monde dont les déistes ont fait le critère de leur critique biblique, sur l’exégèse historico-critique du 19e siècle ; les conséquences s’étendent jusqu’à aujourd’hui. C’est à cette époque qu’une série de présupposés presque inébranlables ont été résolument déplacés dans une autre direction. »²²

Alors que l’érudition biblique critique prenait le dessus sur le continent à la fin du 18e et au début du 19e siècle, sa pénétration dans les églises britanniques (et nord-américaines) était entravée, sans doute en partie à cause des effets durables du réveil évangélique mené par les Wesleys et Whitefield.

Une révolution dans la vision théologique et philosophique du monde était donc en plein essor au début du 19e siècle. Son développement peut également être retracé dans l’histoire de la géologie et de la cosmogonie.

Le grand tournant

Beaucoup de gens dans l’Église aujourd’hui pensent que le créationnisme de la « jeune terre » est une invention assez récente, popularisée par les chrétiens fondamentalistes au milieu du 20e siècle. Ce point de vue est-il correct ? Terry Mortenson, spécialiste de Answers in Genesis, présente ses fascinantes recherches originales, qui témoignent d’une histoire différente.

Notes de bas de page

Cette affaire complexe de Galilée a fait couler beaucoup d’encre. Voir Thomas Schirrmacher, « The Galileo Affair : History or Heroic Hagiography ? » (L’affaire Galilée : histoire ou hagiographie héroïque ?) Creation Ex Nihilo Technical Journal, 14(1), 2000, p. 91-100 (sur https://assets.answersingenesis.org/doc/articles/books/great-turning-point/TJ14_1-Galileo.pdf) ; Charles E. Hummel, The Galileo Connection : Resolving Conflicts Between Science & the Bible (Downers Grove, IL : InterVarsity Press, 1986) ; Colin A. Russell, Cross-currents : Interactions Between Science and Faith (Grand Rapids, MI : W.B. Eerdmans Pub. Co, 1985), p. 37-54 ; Colin A. Russell, R. Hooykaas et David C. Goodman, The « Conflict Thesis » and Cosmology ( Milton Keynes : Open University Press, 1974) ; William R. Shea, « Galileo and the Church », in God and Nature, David C. Lindberg et Ronald L. Numbers, éditeurs (Berkeley, CA : University of California Press, 1986), p. 114-135 ; John Dillenberger, Protestant Thought and Natural Science (Garden City, NY : Doubleday, 1960), p. 22-28 ; Thomas S. Kuhn, The Copernican Revolution (1971), p. 219-228.
Il y en avait eu d’autres auparavant, comme le luthérien modéré Rheticus, qui a étudié les mathématiques et l’astronomie avec Copernic et a contribué à la publication de son livre. Rhéticus avait pratiquement la même vision de l’interprétation de l’Écriture en relation avec l’étude de la nature que Galilée et il en a parlé dans un pamphlet en 1539. Voir R. Hooykaas, G.J. Rheticus’ Treatise on Holy Scripture and the Motion of the Earth (1984).
Galileo Galilei, Lettre à la Grande Duchesse Christina (1615), tiré de Stillman Drake, trad. des Découvertes et Opinions de Galilée (1957), p. 186, réimprimé dans D.C. Goodman, éditeur, Science and Religious Belief 1600-1900 : A Selection of Primary Sources (Bristol : J. Wright [for] the Open University Press, 1973), p. 34.
Ibid. dans Drake, Discoveries and Opinions of Galileo (p. 182-183) ; et dans Goodman, Science and Religious Belief 1600-1900 (p. 32-33).
Nous verrons plus loin que cette pensée s’est développée par étapes dans la géologie en général et dans l’esprit des géologues en particulier. Au début, seule Genèse 1 a été réinterprétée, tandis que le déluge de Genèse 6-9 a été considéré comme un événement global et géologiquement significatif. Après 1830, Genèse 6-9 a été réinterprété comme un déluge local et/ou géologiquement insignifiant.
Voir Galileo Galilei, Letter to the Grand Duchess Christina (1615), tiré de Drake, Discoveries and Opinions of Galileo, p. 211-216), réimprimé dans Goodman, Science and Religious Belief 1600-1900, p. 47-49.
Francis Bacon, The Advancement of Learning (édition d’Oxford de 1906), p. 46 (livre I, partie VI.16).
Parcelsus (1493?-1541) était un médecin et chimiste suisse.
Bacon, The Advancement of Learning, p. 229 (Livre II, partie XXV.16).
Francis Bacon, Novum Organum (1859), Andrew Johnson, p. 42 (Livre I, partie LXV).
Ibid, p. 82 (Livre I, partie LXXXIX).
Martin J.S. Rudwick, « The Foundation of the Geological Society of London : Its Scheme for Co-operative Research and Its Struggle for Independence« , British Journal for the History of Science, vol. I, no. 4 (1963), p. 325-355 ; James R. Moore, « Geologists and Interpreters of Genesis in the Nineteenth Century« , dans God and Nature, David C. Lindberg et Ronald L. Numbers, éditeurs, p. 322-350.
Bacon, The Advancement of Learning, p. 43-44 (Livre I, partie VI. 9-11). On pourrait avancer que, puisque Bacon dit que Salomon a acquis ses connaissances sur le monde naturel grâce à l’apprentissage, il affirme simplement que Salomon était un bon philosophe naturel, anticipant ainsi la méthodologie de Bacon. Mais cette interprétation est discutable, car Bacon a dit que Salomon était également doté d’une sagesse en matière de philosophie divine et morale, et il est douteux que Bacon ait pensé que cette sagesse provenait de méthodes d’analyse scientifique de type baconien. En outre, rien n’indique que Bacon pensait que l’utilisation d’une telle méthodologie scientifique était la façon dont Moïse a découvert les lois de la lèpre ou dont les hommes de l’époque de Job ont découvert ces vérités géographiques et astronomiques.
Ibid, p. 40-42 (Livre I, points VI.2-8). La déclaration de Bacon sur les jours de la création se lit comme suit (p. 40-41) : « Il en est ainsi, que dans l’œuvre de la création nous voyons une double émanation de vertu de la part de Dieu ; l’une se référant plus proprement à la puissance, l’autre à la sagesse ; l’une s’exprimant en faisant la subsistance de la matière, et l’autre en disposant la beauté de la forme. Ceci étant supposé, il faut observer que, pour tout ce qui apparaît dans l’histoire de la création, la masse confuse et la matière du ciel et de la terre ont été faites en un instant, et que l’ordre et la disposition de ce chaos ou de cette masse ont été l’oeuvre de six jours… Ainsi, dans la répartition des jours, nous voyons que le jour où Dieu s’est reposé et a contemplé ses propres œuvres a été béni plus que tous les jours où il les a exécutées et accomplies.
DNB sur Bacon, p. 824.
Francis Bacon, The Works of Francis Bacon (1819), II : p. 480-488.
Ibid. p. 482-484.
Thomas Fowler, « Introduction », dans Francis Bacon, Novum Organum, p. 45.
Paul Hazard, The European Mind : 1680-1715 (Londres : Hollis and Carter, 1953), p. 160.
John H. Brooke, Science and Religion (Cambridge ; New York : Cambridge University Press, 1991), p. 194.
William J. Irons, On the Whole Doctrine of Final Causes (1836), p. 13. De même, T.H. Horne, grand bibliste anglican, a écrit un tract de 81 pages destiné à une large diffusion, intitulé Deism Refuted (1819). J’ai consulté la sixième édition de cette première année. Une autre édition est parue en 1826 et une édition américaine a été publiée en 1819. L’ouvrage fut chaleureusement commenté dans l’Edinburgh Monthly Review, Vol. II (1819), p. 661-670, où l’auteur se plaignait de la propagation de la croyance déiste parmi les classes inférieures. Parmi les autres traités ou livres réfutant le déisme, citons Truth Triumphant du révérend Thomas Young (1820) ; The Pleiad de Francis Wrangham ; or A Series of Abridgements of Seven Distinguished Writers, in Opposition to the Pernicious Doctrines of Deism (1820) ; Christianity Against Deism, Materialism, and Atheism de Robert Hindmarsh (1824) ; et la traduction anonyme du français Alphonse de Mirecourt ; or The Young Infidel Reclaimed from the Errors of Deism (1835).
Henning G. Reventlow, The Authority of the Bible and the Rise of the Modern World (Philadelphie, PA : Fortress Press, 1984), p. 412.

ಡೇವಿಡ್ ವುಡ್: ನಾನೇಕೆ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್? ಪ್ರತಿಲಿಪಿ

David Wood: Why I am a Christian? Transcript

ಮಾಜಿ ನಾಸ್ತಿಕನ ಸಾಕ್ಷ್ಯದ ಪ್ರತಿಲೇಖನ (ಯೂಟ್ಯೂಬ್). Transcript (Youtube) of the testimony of a former atheist

ಮನುಷ್ಯದೃಷ್ಟಿಗೆ ಸರಳವಾಗಿ ತೋರುವ ಒಂದು ದಾರಿಯುಂಟು; ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ಅದು ಮರಣಮಾರ್ಗವೇ. (ಜ್ಞಾನೋಕ್ತಿ 16:25)

ಸವಾರಿಗೆ ಹೋಗಲು ಬಯಸುವಿರಾ? Want to go for a ride?

ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಚಿಹ್ನೆಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಬೆಳಕು ಬೇಕಾಗಿರುವಾಗ, ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಮತ್ತು ಸ್ಟೀಲ್, ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಮತ್ತು ಸುರಂಗಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಭೂಗತ ಜಗತ್ತನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ, ತಮ್ಮ ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜನರು ಇದ್ದರು ಮತ್ತು ಮೇಲ್ಮೈಗೆಭೇಟಿ ನೀಡಲು ಎಂದಿಗೂ ಅನುಮತಿಸಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಈ ಜನರಿಗೆ ಅವರು ಹುಟ್ಟಿದ ಸಮಯದಿಂದ ಈ ಜಗತ್ತು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸೋಣ. ಅವರು ನಂಬಲು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಅವರು ನಂಬುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅವರು ನಿಜವೆಂದು ಬದುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಒಬ್ಬ ಹುಚ್ಚನು ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಕೆಳಗೆ ಮುಗ್ಗರಿಸಿ ಇಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ;

ನೀವು ಭೂಗತರಾಗಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲವೇ? ಆ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಪ್ರಪಂಚವಿದೆ ಎಂದು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲವೇ?

ಸಮಾಧಿ, ಎಷ್ಟೇ ವಿಶಾಲವಾಗಿದ್ದರೂ ಸಮಾಧಿಯೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಜನರು ಅವನಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಿದರು, ಅವರು ಹೇಳಿದರು;

ನೀವು ಇನ್ನೊಂದರ ಬಗ್ಗೆ ಸುತ್ತಾಡದೆಯೇ ನಾವು ನಮ್ಮ ಜಗತ್ತನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ, ನಿಮ್ಮ ಫ್ಲೈಯಿಂಗ್ ಸ್ಪಾಗೆಟ್ಟಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಮೂರ್ಖರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಬುದ್ಧರು.

ತದನಂತರ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ, ಅವರು ಕೆಳಗಿನ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಳವಾಗಿ ಮುಳುಗಿದರು.

ನಾನು ಐದು ವರ್ಷದವನಾಗಿದ್ದಾಗ … When I was five years old …

ನನಗೆ ಗೋಲಿಯಾತ್ ಎಂಬ ನಾಯಿ ಇತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ, ನನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ಫೋನ್ ಕರೆ ಬಂತು, ಅವಳು ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದಳು, ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿತ್ತು ಮತ್ತು ಗೋಲಿಯಾತ್ ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಓಡಿಹೋದನೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿಸಿದಳು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಕೇವಲ ನಾಯಿ’ ಎಂದು ನನ್ನೊಳಗೆ ಯೋಚಿಸಿದೆ, ಆದರೆ ನನ್ನ ತಾಯಿ ದುಃಖಿತರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ನನಗೆ ಏಕೆ ಎಂದು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏನಾದರೂ ಸತ್ತಾಗ ಇತರ ಜನರು ದುಃಖಿತರಾಗಿರುವುದನ್ನು ನಾನು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ, ಅದು ನನಗೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ತೋರುತ್ತದೆ; ಅಳುವುದು ಅದು ಸತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾದರೆ ನೀವು ಏಕೆ ಅಳುತ್ತೀರಿ? ವಾಸ್ತವ ಸ್ವರೂಪದ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಅದ್ಭುತ ಒಳನೋಟವನ್ನು ಜನರು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಎಂಟು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವನಾಗಿದ್ದಾಗ ಸರೋವರದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಪರಿಪೂರ್ಣ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವೆಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದನ್ನು ನಾನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಇರುವೆಗಳು ಜಗತ್ತನ್ನು ಆಳುತ್ತವೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಯಿತು ಮತ್ತು ನಂತರ ನಾವು ಉಸ್ತುವಾರಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲು ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸಿತು. ಅವರು ಇಡೀ ಮಾನವ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸಲು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅವರು ಎಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಯುತ ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತವಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ನಿಮಗೆ ಏನಾದರೂ ಕಲ್ಪನೆ ಇದೆಯೇ? ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಸಾಕುಪ್ರಾಣಿಗಳು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಗ್ರಹವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು ನಾನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ. ಬೆಕ್ಕು ಅಥವಾ ನಾಯಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಅದು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ, ಅವುಮನುಷ್ಯರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಎಂದು ಮೌನವಾಗಿ ಬಡಾಯಿ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ಯೌವನದ ಭಾಗವು ಪ್ರಾಣಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ‘ಇಲ್ಲಿ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ, ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದೇನೆ’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ನಾನು ಆ ಮೂರ್ಖತನದಿಂದ ಹೊರಬಂದೆ.

ನಾನು 10 ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ … By the time I was in 10th grade …

ನಾನು ಹವಾಮಾನವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಯಿತು. ನಾನು ಹವಾಮಾನವನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಮಳೆಯು ಪ್ರಾ,ರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಯೋಚಿಸುತ್ತೇನೆ:

ಸರಿ ನಾನು ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡಿದೆ? Okay, how did I do that?

ನಾನು ಸಮಯವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಸಹ ಹೊಂದಿದ್ದೆ ಆದರೆ ಈ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಳಸಬೇಕೆಂದು ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ, ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯ ನನ್ನ ಉತ್ತಮ ಸ್ನೇಹಿತ ನಿಧನರಾದರು. ಜಿಮ್ಮಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಪ್ಯಾರಾ-ಸೈಲಿಂಗ್‌ಗೆ ಹೋಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಅವರು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಪಡೆದರು ಮತ್ತು ಅವನ ಸರಂಜಾಮು ಮುರಿದುಹೋಯಿತು; ಅವನು ತನ್ನ ಮರಣಕ್ಕೆ ಕುಸಿದನು. ಅವನ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದ ನಂತರ ನಾನು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದಾಗ, ನನ್ನ ನಾಯಿ ಗೋಲಿಯಾತ್ ಸತ್ತಾಗ ನಾನು ಅದೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೆ; ಏನೀಗ?. ಆದರೆ ಈ ಸಮಯವು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು, ಜಿಮ್ಮಿ ಸಾಯುವುದರಿಂದ ನನಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗಬೇಕು ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನನ್ನಿಂದ ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪಾಗಬಹುದೇ ಎಂದು ನಾನು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಹಲವಾರು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಇದನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿದ ನಂತರ, ನಾನು ಏಕೆ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನಾನು ಅರಿತುಕೊಂಡೆ; ನಾನು ಮಾನವೀಯತೆಯ ಉನ್ನತ ಹಂತಕ್ಕೆ ವಿಕಸನಗೊಂಡಿದ್ದೆ. ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿರುವ ಈ ದುಃಖದ ಸಣ್ಣ ಭಾವನೆಗಳು ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಚೀನ ಜೀವನ ರೂಪಗಳಿಂದ ಉಳಿದಿರುವ ವೆಸ್ಟಿಜಿಯಲ್ ಬಾಲಗಳಂತಿವೆ ಆದರೆ ಮಾನವೀಯತೆ ಬಂದಿತು ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ಮಾದರಿಗಳು ಈಗ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ.

ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ, ನಾನು ಜೀವನವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವ ಅನುಭವವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೆ. The following year, I had a life changing experience.

ನಾನು ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಪೊಲೀಸರಿಂದ ತಪ್ಪಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಓಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಮೂರು ಕಡೆ ಸುತ್ತುವರೆದಿದ್ದರು. ನಾಲ್ಕನೇ ಬದಿಯು ಮಹೋನಿಂಗ್ ನದಿಯಾಗಿತ್ತು, ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಜಿಗಿದು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮರಗಳ ಮೂಲಕ ನಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ನಾನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಕಾಡಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಬೇರೊಬ್ಬರ ಹಿತ್ತಲಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಸುಂದರವಾದ ಉದ್ಯಾನವಿತ್ತು, ನಾನು ಉದ್ಯಾನದ ಸುತ್ತಲೂ ನಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ ಆದರೆ ನಂತರ ನಾನು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ನಾನು ಯೋಚಿಸಿದೆ :

ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಕಾಳಜಿ ಇಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ಅವರ ತರಕಾರಿಗಳ ಮೇಲೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ನಾನು ನನ್ನ ದಾರಿಯಿಂದ ಏಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ಏಕೆ ಸೌಜನ್ಯದಿಂದ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ? ಏಕೆಂದರೆ ನಾನು ಬ್ರೈನ್‌ವಾಶ್ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ. ನಾನು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಕಾನೂನನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಸಮಾಜವು ನನ್ನ ನಡವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕುಶಲತೆಯಿಂದ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ, ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯು ಸಾಧಾರಣತೆಯಿಂದ ಕಲುಷಿತಗೊಂಡಿದೆ.

ನಾನು ಆ ಉದ್ಯಾನದ ಮೂಲಕ ನನ್ನ ದಾರಿಯನ್ನು ಕುಂಠಿತಗೊಳಿಸಿದಾಗ, ನನಗೆ ನಂಬಲಾಗದಷ್ಟು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ರಶ್ ಇತ್ತು. ಜಗತ್ತು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಂದು ಬಾರು ಮೇಲೆ ಹೊಂದಿದೆ, ನಿಯಮಗಳಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟ ಒಂದು ಬಾರು, ‘ಇದನ್ನು ಮಾಡು, ಹಾಗೆ ಮಾಡಬೇಡ’, ಆದರೆ ಇದು ನಾವು ಯಾರನ್ನೂ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾವು ಗುರುತಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ ಜಾರಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಾರು ಮಾಡಲು ನಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸಹಜವಾಗಿ, ನೀವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಿಮ್ಮ ಹ್ಯಾಂಡ್ಲರ್‌ಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಲು ಬಯಸಿದರೆ, ನಿಮಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನೀವು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಕೆಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ.

ನಾನು 18 ವರ್ಷದವನಾಗಿದ್ದಾಗ ಬಾಂಬ್ ನಿರ್ಮಾಣವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ, ಏನೂ ಅಲಂಕಾರಿಕವಾಗಿಲ್ಲ, ನನಗೆ ಎನ್-ಆಗಸ್ಟ್ ಕುಕ್ ಪುಸ್ತಕದ ಪ್ರತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ನಾನು ಪೈಪ್ ಬಾಂಬ್‌ಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ತಯಾರಿಸಬೇಕೆಂದು ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಿದ ಗ್ರೆನೇಡ್ ಲಾಂಚರ್ ಅನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಲು ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ಮಾರುವೇಷದ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಅದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹವ್ಯಾಸಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದೆ ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದ ಮೇಜರ್ ಆಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕವಾದದ್ದನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಕಲಿಯಬಹುದು, ಆದರೆ ಬಾಂಬರ್ ಆಗುವ ನನ್ನ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಏಕೆಂದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯಗಳಿವೆ, ಯಾರಾದರೂ ಯಾದೃಚ್ಛಿಕ ಜನರ ಗುಂಪನ್ನು ಸ್ಫೋಟಿಸಬಹುದು, ನಿಮಗೆ ಅವರು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ನೀವು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಸ್ವಸ್ಥರಾಗಿದ್ದರೆ, ಸಮಾಜದ ಕೈಗೊಂಬೆಯ ತಂತಿಗಳ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಕೊಲೆಯು ಮನೆಯ ಸಮೀಪದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಬೇಕು.

ನನ್ನ ತಂದೆ ಕೆಲವು ನೂರು ಮೈಲುಗಳ ಒಳಗೆ ನಾನು ಹೊಂದಿದ್ದ ಏಕೈಕ ಸಂಬಂಧಿ ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ನಿಸ್ಸಂಶಯವಾಗಿ ಸಾಯುವ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು ಮತ್ತು ನಾನು ಚಮತ್ಕಾರವನ್ನು ಮಾಡುವ ಬಾಲ್ ಪಿನ್ ಸುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೆ. ಕುತೂಹಲಕಾರಿಯಾಗಿ, ವಾಸ್ತವ ಸ್ವರೂಪದ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಕೆಲವು ಅದ್ಭುತ ಒಳನೋಟಗಳು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ನಿಧಾನಗೊಳಿಸಿದವು. ನನ್ನ ತಂದೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ನಾನು ಅವನನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಹೊರಟಿದ್ದೆ, ನಾನು ಕುಶನ್ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ಅವನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನಾನು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅರಿತುಕೊಂಡೆ; ಮತ್ತು ಅವನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದರು, ನಾನು ಪ್ರಯೋಗದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಶತಕೋಟಿ ಜನರು ಅದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದರು ಅವರೆಲ್ಲರೂ ನಾನು ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ನಾನು ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ ತಕ್ಷಣ, ಗೋಡೆಗಳು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತವೆ, ವೀಕ್ಷಕರು ಧಾವಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಯೋಗವು ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ತಂದೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಓದುತ್ತಿರುವಂತೆ, ನಾವು ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವಾಗ ನಾನು ನನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಚಾನೆಲ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅವರು ದೂರದರ್ಶನವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ನಾನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ:

ನೀವು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ. ಇದೀಗ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ತಲೆಯನ್ನು ಒಡೆದುಬಿಡುತ್ತೇನೆ.

ಕೊನೆಗೆ ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಚಾನೆಲ್ ಮಾಡಿದೆ, ‘ನಾನು ಮೂರ್ಖ ಎಂದು ನೀವು ಭಾವಿಸುತ್ತೀರಿ, ನಾನು ಇದಕ್ಕೆ ಬೀಳುತ್ತಿಲ್ಲ’, ನಂತರ ನಾನು ಎದ್ದು ಹೊರನಡೆದೆ, ಆದರೆ ಅದು ಮುಗಿಯಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, ನನ್ನ ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ನನಗೆ ಮರಳಿದವು ಮತ್ತು ನಾನು ಧನ್ಯವಾದ ತಿಳಿಸುವ ದಿನದಂದು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಎರಡು ಗಂಟೆಗೆ ನನ್ನ ತಂದೆ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋದೆ. ನಾನು ಸುತ್ತಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಅವನ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಅವರು ನನಗೆ ಮಾಡಿದ ಒಂದು ತಪ್ಪಿನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ; ಏನೂ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಾ 230 ಪೌಂಡ್‌ಗಳೊಂದಿಗೆ ಅವನ ಮೇಲೆ ಬಂದೆ. ಯಾರೊಬ್ಬರ ತಲೆಯಿಂದ ಎಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ರಕ್ತ ಹೊರಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಸತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಖಚಿತವಾಗುವವರೆಗೂ ಅವರನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಹೊರಗೆ ಓಡಿ ಹೋದೆ. ಈ ಬಾರಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಆತುರವಿಲ್ಲ, ನಾನು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಏನನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸಲಿಲ್ಲ.

ನಾನು ನಾಸ್ತಿಕ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆಯೇ? Did I mention that I was an atheist?

ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಾಸ್ತಿಕರು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಆದರೆ ನೀವು ಏಕೆ ಬಯಸುತ್ತೀರಿ ಎಂದು ನನಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ, ನಾವು ಈ ಬೃಹತ್ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕ್ರಾಲ್ ಇದೆ. ಒಂದರಲ್ಲಿ ಈ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜದ ಸುರುಳಿಯಾಕಾರದ ತೋಳುಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗಮನಾರ್ಹವಲ್ಲದ ಬಿಸಿ ಅನಿಲದ ಚೆಂಡು. ಬಿಸಿ ಅನಿಲದ ಈ ಚೆಂಡನ್ನು ಸುತ್ತುವುದು ಕಾಸ್ಮಿಕ್ ಧೂಳಿನ ಒಂದು ಕರುಣಾಜನಕ ಚುಕ್ಕೆ ಎಂದು ನಾವು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯಾದ್ಯಂತ ಹರಿದಾಡುವುದು ಈ ದುರ್ಬಲ, ಸ್ವಾರ್ಥಿ, ಸ್ವಯಂ-ವಿನಾಶಕಾರಿ ಜೀವಕೋಶಗಳ ಉಂಡೆಗಳಾಗಿವೆ, ಅವುಗಳು ತಾವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಲು ನಿರಂತರವಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಭ್ರಮಿಸುತ್ತವೆ ಆದರೆ ವಿಶ್ವಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಕಲ್ಪನೆಯಿಂದ ಕಡಿಮೆ ಕಾಳಜಿ ಇಲ್ಲ, ನೀವು ನಿಮ್ಮ ನೆರೆಯವರನ್ನು ನಿಮ್ಮಂತೆಯೇ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರಿ, ಆದ್ದರಿಂದ ನೀವು ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದೊಂದಿಗೆ ನೀವು ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಅನಿಸುತ್ತದೆಯೋ ಅದನ್ನು ನೀವು ಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ನನ್ನ ನಾಸ್ತಿಕ ಸ್ನೇಹಿತರು ನಿಮ್ಮ 80 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ? ಅಥವಾ ಹಾಗೆ ನಾನು ಊಹಿಸುತ್ತೇನೆ, ನೀವು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತೀರಿ, ನಂತರ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೀರಿ, ಕೆಲವು ದಶಕಗಳವರೆಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೀರಿ, ಬಹುಶಃ ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು, ನಂತರ ನಿವೃತ್ತಿ ಮತ್ತು ವೃದ್ಧಾಪ್ಯ ಅಥವಾ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಸಾಯುತ್ತೀರಿ. ಎಷ್ಟು ಮೂಲ. ಸ್ವತಂತ್ರ ಚಿಂತಕರು ಹೌದಾ? ಇದನ್ನು ನಂಬಿರಿ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲ, ಕೆಲವರು ದನಗಳಂತೆ ಬದುಕಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ, ಕೆಲವರು ಈ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಬುದ್ದಿಹೀನವಾಗಿ ಅನುಸರಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೆಲವರು ಮನುಷ್ಯನ ತಲೆಯನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಥಿಯೇಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಶಾಲೆಯ ಹಜಾರದಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನು ಇರಿದುಕೊಲ್ಲುತ್ತಾರೆ.

ಅವರು ಏಕೆ ಮಾಡಬಾರದು? ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ತಪ್ಪಾಗಿದೆಯೇ? ಯಾರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ನಿಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ? ಅಥವಾ ಜನರು ಆಂತರಿಕ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಕಾರಣ ಅವರು ಜನರನ್ನು ನೋಯಿಸದಿರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕೇ? ಇಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರು ಡಿಎನ್‌ಎಯನ್ನು ಪ್ರಸಾರ ಮಾಡುವ ಯಂತ್ರಗಳಲ್ಲದೆ ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸಿದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ಕೊಲ್ಲಲು ಮತ್ತು ವಧೆ ಮಾಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವವರಿಗೆ, ನಮ್ಮ ನಾಗರಿಕತೆಯು ಕೊಲ್ಲುವ ಮತ್ತು ವಧೆ ಮಾಡುವ ಪ್ರಚೋದನೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಅವರು ಹೊಂದಿರುವ ಯಾವುದೇ ಮಹತ್ವದ ಕಾರಣವನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತಿದೆ. ಯುವಕರು ತಮ್ಮ ಡಿಎನ್‌ಎಯ ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಲು ಸಾಲುಗಟ್ಟಿ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ, ನೀವು ಈಗ ಮಾಡಬಹುದಾದದ್ದು ಅವರು ಮರುಲೋಡ್ ಮಾಡಲು ನಿಲ್ಲಿಸಿದಾಗ ಅವರು ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಅವರ ರಕ್ತಪಾತವು ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗ ಅವರು ಕೆಲವು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾದವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದು.

ನನ್ನ ರಕ್ತಪಾತ ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗ ನಾನು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾದವನ್ನು ಮಾಡಿದೆ; ಮಾನವನ ತಲೆಯು ಸಹಿಸಬಹುದಾದ ಹಾನಿಯ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ನಾನು ಕಡಿಮೆ ಅಂದಾಜು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಪುಡಿಮಾಡಿದ ತಲೆಬುರುಡೆಗಳನ್ನು ವೈದ್ಯರು ಮತ್ತೆ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಬಹುದು. ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಮಿದುಳು ಹಾನಿಯಾಗಿತ್ತು ಆದರೆ ಅವರು ದಾಳಿಯಿಂದ ಬದುಕುಳಿದರು. ನನ್ನನ್ನು ಮಾನಸಿಕ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಜೈಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾಯಿತು.

ಜೈಲು ಎಂದರೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ನೀವು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಲು ಒಂದು ಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ. Jail is a place to sit back and reflect on the things you’ve done.

ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಯೋಚಿಸಲು ನಿಮಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯವಿದೆ:

ನಾನು ಯಾಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದೆ? ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ಸಿಕ್ಕಿಬೀಳುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ನಾನು ಯಾವ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು?

ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಶಾಂತಗೊಳಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ಖಾಲಿ ಪುನರಾವರ್ತಿತ ಕಾರ್ಯಗಳಿಲ್ಲದೆಯೇ, ನಿಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಮುಖ್ಯವಾದುದನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ನಿಮಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯವಿದೆ. ನನಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ನಾನು ತಿರಸ್ಕಾರವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಏನೂ ಇಲ್ಲದ ಜನರಿಗೆ ಗುಲಾಮನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ನನ್ನ ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಜನರು ನನ್ನನ್ನು ವಿವಿಧ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಇದರರ್ಥ ಅವರಿಗೆ ಪಾಠ ಕಲಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಕ್ರೂರವಾಗಿ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಡುವ ಶಿಶುವಿಹಾರಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗುವ ಜನರ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ನಾನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ ಆದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅನುಮಾನಗಳು ಬರುತ್ತವೆ. ನಾನು ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ;

ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಅಂಶವಿದೆಯೇ? Is there a point to any of these?

ಯಾವುದೂ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಯೋಜಿಸಿರುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆಯೇ ಅಥವಾ ನಾನು ಏನನ್ನೂ ಮಾಡದಿದ್ದರೂ ಅದು ಯಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ; ಇಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ನೀಲಿ ರಿಬ್ಬನ್ ಇಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ಯಾವುದೆ ಹಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬಾರು ಮೇಲಿನ ಜೀವನವು ಬಾರು ಮೇಲಿನ ಜೀವನದಂತೆಯೇ ಅರ್ಥಹೀನವಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಯೋಚಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ನಾನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಏನನ್ನಾದರೂ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನಾನು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು, ಆದರೆ ನಾನು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಅರ್ಥಹೀನವಾಗಿದ್ದರೆ, ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅರ್ಥಹೀನ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಅಂಚಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೇಲೆ ಹೋಗಲು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಜೀವನವು ಸರಿಯಾದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಪರ್ಯಾಯವನ್ನು ನೀಡುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

[ಹಾಡುವುದು: ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನು ಖಾಲಿ ಪೆಡಲ್ ಆಗಿರುವಾಗ, ಅವನು ಅವನ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆಯಲ್ಲಿರಬೇಕು, ಆದರೂ ನಾನು ಹೃದಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮನುಷ್ಯನಾಗಬಹುದೆಂದು ಭಾವಿಸುವ ಕಾರಣದಿಂದ ನಾನು ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ]

ನಾನು ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಇ ಬ್ಲಾಕ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಒಬ್ಬ ಕ್ರೈಸ್ತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದೆ When I was in E Block in the jail, I met a Christian

… 21 ಘೋರ ಅಪರಾಧಗಳಿಗೆ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ವ್ಯಕ್ತಿ ರಾಂಡಿ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಲಾಗಿದೆ. ರಾಂಡಿ ಅವರು ಬೇರೆ ಪ್ರಪಂಚದವರಂತೆ ತೋರುತ್ತಿದ್ದರು; ವಸತಿ ನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಜಗಳವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅವನು ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಿ ಅದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ, ನಮ್ಮ ಮುಖ್ಯ ಮನರಂಜನೆಯ ಮೂಲ ಮತ್ತು ಅವನು ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ; ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ನನ್ನನ್ನು ಕೆಣಕಿದರು.

ರಾಂಡಿ ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ತನ್ನ ಬೈಬಲ್ ಅನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದ ತನ್ನ ಬೊಗಳೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದನು ಮತ್ತು ನಾನು ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕೇಳಿದೆ:

ನೀವು ಬೈಬಲ್ ಅನ್ನು ಏಕೆ ಓದುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿದಿದೆಯೇ? ನೀವು ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಕಾರಣ ನೀವು ಬೈಬಲ್ ಓದುತ್ತಿದ್ದೀರಿ. ನೀವು ಬೇರೆಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ನೀವು ಬೇರೆ ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ನಂಬುತ್ತೀರಿ. ನೀನು ಚೈನಾದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಬೌದ್ಧ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಹಿಂದೂ, ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಮುಸಲ್ಮಾನನಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದೀಯ ಏಕೆಂದರೆ ನಿನ್ನಂಥವರು ಏನು ನಂಬುತ್ತೀರೋ ಮತ್ತೆ ನಂಬಲು ಸಹ ಹೇಳುತ್ತೀರಿ.

ನಾನು ಅಂದಿನಿಂದ ಇತರ ನಾಸ್ತಿಕರು ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳುವುದನ್ನು ನಾನು ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ, ಹಾಗಾಗಿ ಇದು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರ ಸಾಮಾನ್ಯ ನಾಸ್ತಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವಾಗಿದೆ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವು ಯಾವುದೇ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಜೀವನವು ತನ್ನದೇ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರೂಪುಗೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ನಮ್ಮ ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿನ ಕಣಗಳ ಪರಸ್ಪರ ಕ್ರಿಯೆಯ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನೈತಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಯೇಸುವಿನ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಕಥೆ ಸತ್ತವರೊಳಗಿಂದ ಎದ್ದುಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಸಾರಲು ಅವರು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಪುರಾವೆಗಳ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ತನಿಖೆಯನ್ನು ಹೋಲುವ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲದೆ ನಾನು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಂಬಿದ್ದೇನೆ ಅಂದರೆ ನನಗೆ ಹೇಳಲಾದ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ನಾನು ನಂಬಿದ್ದೇನೆ ಆದರೆ ನಾನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರತ್ತ ಬೆರಳು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಏಕೆ? ಏಕೆಂದರೆ ಸುಸಂಬದ್ಧವಾದ ಸುಸಂಬದ್ಧ ನಂಬಿಕೆಯ ಗುಂಪನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸುವ ಕಷ್ಟಕರವಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೊಬ್ಬರನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡುವುದು ತುಂಬಾ ಸುಲಭ.

ನಾನು ರಾಂಡಿಯನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡಿದಾಗ ಆಸಕ್ತಿದಾಯಕ ಏನೋ ಸಂಭವಿಸಿದೆ; ಅವನು ಮತ್ತೆ ಹೋರಾಡಿದನು. ನೀವು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಜಗಳವಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ರಿಟ್ರೀಟ್ ಮೋಡ್‌ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೆ ರಾಂಡಿ ತನ್ನ ಬಂಕ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಮುಜುಗರವನ್ನುಂಟುಮಾಡಲು ಮುಂದಾದನು. ನಾನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಆಘಾತಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದೇನೆ, ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಜಗತ್ತು ಕಂಡ ಅತ್ಯಂತ ಬುದ್ಧಿವಂತ, ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಮನುಷ್ಯ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯ ನಂತರ ನಾವು ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ, ರಾಂಡಿ ನನ್ನನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದನು ಮತ್ತು ಅವನು ನನಗಿಂತ ಬುದ್ಧಿವಂತನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ವಿಶೇಷ ಜ್ಞಾನವಿರಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಪದವಿಯಿಲ್ಲ, ಅವರು ವಿಜ್ಞಾನಿ ಅಥವಾ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವರು ಕೇವಲ ಕಿರಿಕಿರಿ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ನಾನು ಹೇಳುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸುವುದು ಮತ್ತು ನಾನು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಲು ನಾನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ, ನನ್ನ ಅನೇಕ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಾಗ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಮೂರ್ಖತನವೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತು ನನಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಶ್ನಾತೀತವಾದಾಗ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅರ್ಥವನ್ನು ನೀಡುವ ವಿಷಯಗಳು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ಯಾವುದೇ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ.

ನಮ್ಮ ವಾದಗಳಿಂದ ನಾನು ತುಂಬಾ ನಿರಾಶೆಗೊಂಡಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ರಾಂಡಿಯನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಇತರ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಅವನು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಿರುಕುಳಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡಿದೆ. ನಾನು ಭೇಟಿ ನೀಡುವ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಅವರ 12 ವರ್ಷದ ಸಹೋದರಿಯನ್ನು ನೋಡಿದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದೆ (ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಪುನರಾವರ್ತಿಸಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ). ಅವನು ಅಸಮಾಧಾನಗೊಳ್ಳುವವರೆಗೂ ನಾನು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಅಸಮಾಧಾನಗೊಂಡಾಗ ನಾನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ;

ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಗೊಳ್ಳುತ್ತೀಯ, ನೀನು ನಿನ್ನನ್ನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೀಯ.

ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ, ರಾಂಡಿ ಮತ್ತು ನಾನು ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಇಸ್ಪೀಟೆಲೆಗಳನ್ನು ಆಡುತ್ತೇವೆ, ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಪೇಪರ್ನ ರೋಲ್ ಅನ್ನು ಫುಟ್ಬಾಲ್ನಂತೆ ಎಸೆಯುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಬೈಬಲ್ ಬಗ್ಗೆ ವಾದಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಾನು ಇನ್ನೂ ಅವನನ್ನು ಸೋಲಿಸುವ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾವು ಪ್ರಪಂಚದ ಮೊದಲ ಉಪವಾಸ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದೆವು; ಇದು ಅವನಿಗೆ ಯುದ್ಧವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ಮೀರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಾನು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅವನನ್ನು ಮೀರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ರಾಂಡಿ ನೀರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೇನೂ ಇಲ್ಲದೆ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯವರೆಗೆ ಉಪವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, ನಾನು ಸೇರಿಕೊಂಡೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ಉಪವಾಸವನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದಾಗ, ನಾನು ಕೂಡ ಉಪವಾಸವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನಿಗಿಂತ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ವಿನಿಮಯಕ್ಕಾಗಿ, ರಾಂಡಿ ಒಂದು ವಾರ ಉಪವಾಸ ಮಾಡಿದರು; ಅವನು ತಿನ್ನುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು ಏಕೆಂದರೆ ಅವನು ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಊಟದ ಟ್ರೇಗಳನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟನು. ಅವನು ಮುಗಿಸಿದಾಗ, ನಾನು ಹೇಳಿದೆ:

ಸರಿ, ನಾನು ಹತ್ತು ದಿನ ಉಪವಾಸ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. Alright, i’mgoing ten days.

ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಆಹಾರವಿಲ್ಲದೆ ಒಂದು ದಿನವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಾನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರನ್ನು ಹೊಡೆದಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಹತ್ತು ದಿನಗಳು ನೇರವಾಗಿ ಹೋದೆ.

ನಾವು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದೆವು ಯಾವಾಗಲೂ ಅವನಿಗಿಂತ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳಿದರು ‘ಹೇ, ನೀನು ಯಾವಾಗಲೂ ನನಗಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಉಪವಾಸ ಮಾಡುತ್ತೀ? ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಯಾವುದಾದರೂ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ನಾವಿದ್ದೇವೆಯೇ? » ನಾನು ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ, ನಾನು ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲ, ಕಾಕತಾಳೀಯ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ರಾಂಡಿ 40 ದಿನಗಳ ಉಪವಾಸ; ಅವರು 32 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ನೀರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಯಾವುದನ್ನೂ ಸೇವಿಸಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವರು ಉಳಿದವರಿಗೆ ಕೂಲ್ ಏಡ್‌ನಂತಹ ದ್ರವಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿದರು. ಜೀಸಸ್ 40 ದಿನಗಳು ಉಪವಾಸವಿದ್ದರು ಎಂದು ಅವರು ನನಗೆ ಹೇಳಿದರು, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅವರು 40 ದಿನವನ್ನು ಆರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ಸರಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ, ನಾನು 42 ದಿವಸ ಮಾಡಿದೆ. ಆರು ವಾರಗಳಾದರೂನೀರು ಮತ್ತು ಕೋಪವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಏನೂ ಇಲ್ಲ;

ನಾನು ರಾಂಡಿ ಮತ್ತು ಜೀಸಸ್ ಅನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. I was going to beat Randy and Jesus.

ನನ್ನ ಉಪವಾಸದ 11 ನೇ ದಿನದಂದು, ಒಬ್ಬ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಒಳಗೆ ಬಂದು ನನ್ನ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದರು. ನಾನು ಮೊದಲೇ ಪಾಸ್ ಆಗಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಕೆಳಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಪೆಟ್ಟಾಗಿತ್ತು. ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯದ ಇತಿಹಾಸ ತಿಳಿದಿತ್ತು ಮತ್ತು ನಾನು ಹಸಿವಿನಿಂದ ಸಾಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು. ನಾನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಅನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಇದೆ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ನಾನು ಸಾಕಷ್ಟು ತೂಕವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆಮತ್ತು ನರ್ಸ್ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಾಕುವ ರಕ್ತದೊತ್ತಡ ಮಾನಿಟರ್ ಅನ್ನು ಅವರು ನೋಡಿದ್ದಾರೆ ನಾನು ಸತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಆದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನ, ರ್ಯಾಂಡಿ ನನಗೆ ನೀಡಿದ ಕ್ಷಮಾಪಣೆಯ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಮತ್ತು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ನನ್ನನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಬಹುದಾದ ಕ್ಯಾಮೆರಾದೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಹೊಸ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಸಿದ್ಧನಾದೆ.

ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಾ, ನಾನು ಉಪವಾಸದಿಂದ ಸುಮಾರು 80 ಪೌಂಡ್‌ಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ, ನನ್ನ ದೇಹದಾದ್ಯಂತ ನಾನು ಭಯಾನಕ ರಾಶ್ ಅನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದೆ, ಅದು ವಿಷಯುಕ್ತ ಹಸಿರು ಸಸ್ಯದಂತೆಭಾಸವಾಯಿತು, ಇದನ್ನು ಶಿಂಗಲ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ವಿಟಮಿನ್ ಕೊರತೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ನನಗೆ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್‌ಔಟ್ ಆಗಿತ್ತು, ನನಗೆ ಸುರಂಗ ದೃಷ್ಟಿ ಬರುತ್ತಿದೆ, ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯರು ಅವರು ನನಗೆ ಟ್ಯೂಬ್ ಫೀಡ್ ಮಾಡಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು, ಸಮಾಜ ಸೇವಕರು ನನ್ನನ್ನು ನನ್ನ ಮೂರನೇ ಮಾನಸಿಕ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಕಳುಹಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ನಾನು ಓದದೇ ಇದ್ದಾಗ, ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು ಜನರನ್ನು ಕಾಡಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದು ಮತ್ತು ಅವರ ಚರ್ಮವನ್ನು ಸುಲಿಯುವುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿಆಫ್ ಆದರೆ ನನ್ನ ಲೋನ್ಲಿ ಸೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ನಾನು ನವೀಕರಿಸಿದ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ. ನನ್ನ ವಿಲೇವಾರಿಯಲ್ಲಿ ಲೈಬ್ರರಿ ಮತ್ತು ಬೇರೇನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ನಾನು ರಾಂಡಿಯೊಂದಿಗೆ ಮಹಾಕಾವ್ಯದ ಮುಖಾಮುಖಿಗೆ ತಯಾರಾಗಲುಪರಿಪೂರ್ಣ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಬೈಬಲ್ ಅನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಬಹುದು, ಹೊಸ ವಾದಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಬಹುದು, ಇ-ಬ್ಲಾಕ್‌ಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನುನಾಶಪಡಿಸಬಹುದು.

ನಾನು ಕೆಲವು ಬೈಬಲ್ ಅಧ್ಯಯನಗಳಿಗಾಗಿ ಧರ್ಮಗುರುವನ್ನು ಕೇಳಿದೆ, ಅವರು ಶ್ರೇಣೀಕೃತ ಕಾರ್ಯಯೋಜನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಯೋಹಾನನಸುವಾರ್ತೆಯ ಅಧ್ಯಯನಗಳ ಸರಣಿಯನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಹಾಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ನಾನು, ವೇಗವಾಗಿ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿರುವ ನಾಸ್ತಿಕನಾಗಿದ್ದೇನೆ, ಸರಿಯಾಗಿ ಬೆಳಗದ ಸೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ನನ್ನ ಬೈಬಲ್ ಹೋಮ್‌ವರ್ಕ್ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನೇರವಾದಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಅನೇಕ ದಿನಗಳಿಂದ ತಿನ್ನಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯೇಸು ಹೇಳುವ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಓದಿದ್ದೇನೆ.

ನಾನೇ ಜೀವದ ರೊಟ್ಟಿ, ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬರುವವನು ಎಂದಿಗೂ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.

ನಾನು ಆರೂವರೆ ಸರಳ ಅಡಿ ಸೆಲ್ಲನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿರುವಸಮಾಜದಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಗೀಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಓದುತ್ತೇನೆ:

ಮಗನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ, ನೀವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗುತ್ತೀರಿ.

ನನ್ನ ಹೃದಯವು ನಿಲ್ಲುವ ಮೊದಲು ನನ್ನ ದೇಹವು ಎಷ್ಟು ಸಮಯ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಓದುತ್ತೇನೆ:

ನಾನೇ ಪುನರುತ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಜೀವ; ನನ್ನನ್ನು ನಂಬುವವನು ಸತ್ತರೂಬದುಕುತ್ತಾನೆ.

ಒಂದು ಪುಸ್ತಕವು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ತೆವಳುವರೀತಿಯ…ನನಗೆ ಏನು ಗೊತ್ತು, ಬೆಕ್ಕುಗಳು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿವೆಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನನ್ನ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ, ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ, ಜೀವನ ಮತ್ತು ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ,

… ಮೂರು ವಿಷಯಗಳು ನನ್ನ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಂಬಿಕೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಅಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. … Three things started to destabilize my entire belief system.

ಮೊದಲಿಗೆ, ವಿನ್ಯಾಸ ವಾದ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವುದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಹೊಡೆದಿದೆ. ನಾನು ಗೋಡೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಇಟ್ಟಿಗೆಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಜೋಡಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಯೋಚಿಸಿದೆ,

ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರದ ಯಾವುದೋ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಈ ಇಟ್ಟಿಗೆಗಳು ಈ ಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂದಿವೆ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ನನಗೆ ಹೇಳಿದರೆ, ನಾನು ಅವುಗಳನ್ನು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ, ಆದರೆ ಮೂಲಭೂತವಾದ ಜೀವಂತ ಕೋಶವು ಕೆಲವುಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಕೀರ್ಣವಾದಾಗ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ ಜೀವನವು ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನು ನಂಬಿದ್ದೇನೆ. ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಜೋಡಿಸಲಾದ ಇಟ್ಟಿಗೆಗಳು.

ಕೆಲವು ಉತ್ತಮ ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ಬೇಡದೆ, ಜೀವನವು ಅಜೀವದಿಂದಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತು ಎಂಬ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನುನಾನು ಏಕೆ ಕುರುಡಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ?

ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಯೇಸುವಿನ ಅಪೊಸ್ತಲರು ಹೇಗೆ ಸತ್ತರು ಎಂದು ನಾನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ; ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಆತನನ್ನು ಸತ್ತವರೊಳಗಿಂದ ಎದ್ದಿರುವುದನ್ನು ತಾವು ನೋಡಿದ್ದೇವೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ರಕ್ತಸಿಕ್ತಸಾವಿಗೆ ಹೋದರು. ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮದ ಮೂಲದ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ವಿವರಣೆಯು ಯಾವಾಗಲೂ ಅಪೊಸ್ತಲರು ಅವರ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಹರಡಲು ಒಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ ಆದರೆ ಈಗ ನನ್ನ ವಿವರಣೆಯುಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನೀವು ಏನನ್ನಾದರೂ ಒಪ್ಪಲು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದರೆ, ನೀವು ಅದನ್ನು ನಂಬಬೇಕು. ಒಬ್ಬ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸ್ಫೋಟಿಸಿಕೊಂಡಾಗ, ಅವನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಶಿಷ್ಯರು, ಅಪೊಸ್ತಲರು ತಾವು ಸಾಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನುನಂಬಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಇದರರ್ಥ ಯೇಸು ಸತ್ತವರೊಳಗಿಂದ ಎದ್ದಿರುವುದನ್ನು ಅವರು ನೋಡಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವರಿಗೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಈಗ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಯಾರಾದರೂ ಏನಾದರೂ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದರೆ, ಅದು ಅವರು ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಪಡೆದ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ಆ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ನಿಜ ಅಥವಾ ಸುಳ್ಳಾಗಿರಬಹುದು. ಶಿಷ್ಯರು ಕಂಡದ್ದಕ್ಕೆ ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಪುನರುತ್ಥಾನಗೊಂಡವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಾರೆಂದು ಅನೇಕ ವಿಭಿನ್ನ ಜನರಿಗೆ ಏನು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಡಬಹುದು? ಒಬ್ಬನ ಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಅವನು ಹುಚ್ಚ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ನಾನು ವಿವರಿಸಬಲ್ಲೆ, ಆದರೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ? ಇಲ್ಲಿ ಏನೋ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಅದನ್ನು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಆದರೆ ಅವರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಅವರು ಆ ಮಟ್ಟದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಏಕೆ ಹೊಂದಿದ್ದರು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೀಡಲು ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ಯೇಸು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನನಗಿಂತ ಉತ್ತಮನಾಗಿರಬಹುದು ಎಂದು ನಾನು ಚಿಂತಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಈಗ ನೀವು ಸಂಪೂರ್ಣ ನೈತಿಕ ಸಾಪೇಕ್ಷತಾವಾದಿಯಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಬಹುಶಃ ಹೊಸ ನಾಸ್ತಿಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾಗಿದ್ದರೆ, ಯೇಸು ನನಗಿಂತ ಉತ್ತಮ ಎಂಬುದು ನಿಮಗೆ ಬಹುಶಃ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ ಆದರೆ ನಾನು ನೈತಿಕ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಚಿಂತಕನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಈ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ತುಂಬಾ ಹೆಚ್ಚು ಕಷ್ಟ. ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ಸಮಸ್ಯೆ ಇಲ್ಲಿದೆ: ನಾನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗದ ಎರಡು ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೆ. ಒಂದೆಡೆ, ಮನುಷ್ಯರು ಕೋಶಗಳ ಮುದ್ದೆಗಳು, ಜೀವಕೋಶಗಳ ಅರ್ಥಹೀನ ಮುದ್ದೆಗಳು, ನಾವು ಮಾಡುವುದೆಲ್ಲವೂ ಅರ್ಥಹೀನ ಎಂದು ನಾನು ನಂಬಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಾನು ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುತ್ತಮ, ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ನಾನು ನಂಬಿದ್ದೇನೆ. ಜೀವಕೋಶಗಳ ಅತ್ಯುತ್ತಮ, ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ ಗಡ್ಡೆಯಾಗಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಕೆಲವು ರೀತಿಯ ಉತ್ತಮ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇರಬೇಕಾದರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾನದಂಡದಂತಹ ಏನಾದರೂ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ದೇವರಂತೆ ಏನಾದರೂ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಯೇಸುವಿನಂತಹಯಾರಾದರೂ ನನಗಿಂತ ಉತ್ತಮರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆಗಳು ತಳಹದಿಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಒಡೆಯುತ್ತಿವೆ, So my beliefs were breaking down at the foundational level,

ಮತ್ತು ಅಡಿಪಾಯಗಳು ಕುಸಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ನಂತರ, ಎಲ್ಲವೂ ಕೆಳಗಿಳಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನು ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ನಂಬುವುದರಿಂದ ನಾನು ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಲು ಹೋದೆ, ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ನಾನು ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನು ರಕ್ತಪಾತವಾಗುವವರೆಗೆ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದೆ ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ನೊರೆ ಬಂತು. ಅವನು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಪ್ಪದಕಾರಣ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಸಲಿಕೆಯಿಂದ ಹೊಡೆದೆ, ಅದು ಏನು ಎಂದು ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಗೆಳೆಯ ಅವಳನ್ನು ಹೊಡೆಯುವುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಅವಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ನಾನು ಬೆರಳನ್ನು ಎತ್ತುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ಹೆದರಿದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಲ, ನಾನು 200 ಪೌಂಡ್ಮತ್ತು ನನ್ನ ಬಳಿ ಗನ್ ಇತ್ತು, ನಾನು ಅವನನ್ನು ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ನಿಲ್ಲಿಸಬಹುದಿತ್ತು, ನಾನು ಹೆದರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಾನು ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಅಂಶದ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಇತ್ತು.

ನಾನು ನನ್ನ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಏನು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ನನಗೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನಾನು ಯೋಚಿಸಿದೆ. ಅವರು ಪ್ರತಿದಿನ ನನಗೆ ಆಹಾರವನ್ನು ತಂದರು ಮತ್ತು ನಾನು ಅದನ್ನು ತಿನ್ನದೆ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವ ಇತರ ಜನರಿದ್ದಾರೆ ಆದರೆ ಕನಿಷ್ಠ ಅವರು ನೇರವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಬಹುದು; ನಾನು ಜನರನ್ನು ಹಿಂಸಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ನನ್ನ ಚರ್ಮವು ಹಳದಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗುತ್ತಿದೆ, ನಾನು ರಕ್ತಸಿಕ್ತವಾಗಿ ಸ್ಕ್ರಾಚಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ನಾನು ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವುದು ಯಾವ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದೆ?

ಆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ನಾನು ಪಟ್ಟುಬಿಡದೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಲ್ಪಟ್ಟಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದೆ, ಮತ್ತು ನಾನು ಅದನ್ನು ಯೋಚಿಸಿದಾಗ, ನಾನು ಅದನ್ನು ಸುಮಾರು ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ನಾನು ಏಳು ಹುಡುಗರೊಂದಿಗೆ ಜಗಳವಾಡಿದೆ; ನಾನು ಅದನ್ನು ಕಠಿಣ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅವರು ಅದನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ನಾನು ಪಡೆದುಕೊಂಡೆ, ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಬಂದೂಕಿನಿಂದ ಹೊಡೆದನು ಮತ್ತು ಈ ಬಂದೂಕುಗಳಿಂದ ಅವನನ್ನು ಹೊಡೆದನು ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನ ಆರು ಸ್ನೇಹಿತರು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿದರು ಮತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿಳಿಸಿದರುಮತ್ತು ನಂತರ ಸಾಕರ್ ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಒದೆಯುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನಾನು ಅದನ್ನು ನಾನು ಇದ್ದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ, ನಾನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ, ಮರುದಿನ ನಾನು ಸರಿ, ನನ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಗೀರುಗಳು, ನಾನು ತಿರುಗಾಡುವಾಗ ನನಗೆ ತಲೆತಿರುಗುವಿಕೆ, ನನ್ನ ತೋಳು ಜೋಲಿಯಲ್ಲಿತ್ತು ಆದರೆ ನಾನು ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಇದ್ದೆ. ನಾನು ಆ ಸೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದಕ್ಕೆಹೋಲಿಸಿದರೆ ಏಳು ಹುಡುಗರೊಂದಿಗೆ ಹೋರಾಡುವುದುತಮಾಷೆಯಾಗಿದೆ. ನಾನು ಈಗಷ್ಟೇ ನೆಲಕ್ಕೆ ನೂಕಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ನೆಲಕ್ಕೆ ತುಳಿದಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸಿದಾಗ, ನನಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಫ್ಲ್ಯಾಷ್‌ಬ್ಯಾಕ್ ಇತ್ತು.

ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ನಾನು ಸ್ನೇಹಿತನ ಮನೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ ಆಗ ಚಂಡಮಾರುತ ಅಪ್ಪಳಿಸಿತು. ಮಳೆಯು ತುಂಬಾ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿದೆ, ನಾನು ನೋಡಲಾಗದಂತೆ, ಮಿಂಚು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಬಡಿಯುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದೆ ಮತ್ತು ಅಪಹಾಸ್ಯದಿಂದ ಹೇಳಿದೆ:

ಅದು ನನ್ನನ್ನು ಹೆದರಿಸಬೇಕೆ? ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನಂಬಬೇಕೆಂದುನೀವು ಬಯಸಿದರೆ, ನೀವು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ನಂಬುವಂತೆಮಾಡುವುದು ಉತ್ತಮ.

ನಾನು ಗಂಭೀರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿರುವ ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನುಗಮನಿಸಿದರೆ, ದೇವರು ಅದನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೋಎಂದು ನಾನು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ನಾನು ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನನ್ನ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಶ್ವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣ, ನಾನು ಪರ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ತಳ್ಳಿಹಾಕುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಇದೆ; ಈ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಒಬ್ಬ ದೇವರು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಸರಿ ಮತ್ತು ತಪ್ಪುಗಳು ಕೇವಲ ಉಪಯುಕ್ತವಾದ ಕಾಲ್ಪನಿಕವಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ನಾನು ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ, ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ನಾನು ಏನಾಗಿದ್ದೇನೆ. ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸರಿಯಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ? ನಾನು ಫ್ಲಿಪ್ ಮಾಡುವ ಯಾವುದೇ ಮ್ಯಾಜಿಕ್ ಸ್ವಿಚ್ ಇಲ್ಲ ಮತ್ತು « ಓಹ್ ಈಗ ನಾನು ಇತರ ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುತ್ತೇನೆ ». ಹಾಗಾದರೆ ನಾನು ಏನನ್ನೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಾಡಲು ಹೇಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ? ತದನಂತರ ಎರಡು ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಹಿಟ್; ಒಂದೋ ನಾನು ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ಸ್ವಾರ್ಥಿ ಮತ್ತು ಕಾಳಜಿಯಿಲ್ಲದವನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಅದು ವಿಷಯಗಳಂತೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ನನ್ನಂತಹ ಜನರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಯಾರಾದರೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಒಂದೋ ನಾನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಅದರೊಂದಿಗೆ ಬದುಕಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಅಥವಾ ಈ ರೀತಿಯ ವಿಷಯವನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಬಲ್ಲಯಾರಾದರೂ ಇದ್ದರು, ಮತ್ತು ನೀವು ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ನೀವು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಆಗಲು ಸುಮಾರು ಎರಡು ಇಂಚುಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗ

ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ನೈತಿಕವಾಗಿ ಛಿದ್ರಗೊಂಡಜನರನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ದು ಅವರಿಗೆ ಹೊಸ ಜೀವನವನ್ನು ನೀಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರು ಯಾರು?

ನಾವು ಒಬ್ಬರ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇವೆ, ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇದ್ದಾನೆ, ಅವನು ಹೇಳಿದವನು:

ನಾನೇ ಆ ಬಾಗಲು; ನನ್ನ ಮುಖಾಂತರವಾಗಿ ಯಾವನಾದರೂ ಒಳಗೆ ಹೋದರೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದು ಒಳಗೆ ಹೋಗುವನು, ಹೊರಗೆ ಬರುವನು, ಮೇವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವನು. ಕಳ್ಳನುಕದ್ದುಕೊಳ್ಳುವದಕ್ಕೂ ಕೊಯ್ಯುವದಕ್ಕೂ ಹಾಳುಮಾಡುವದಕ್ಕೂಬರುತ್ತಾನೆ ಹೊರತು ಮತ್ತಾವದಕ್ಕೂ ಬರುವದಿಲ್ಲ; ನಾನಾದರೋಅವುಗಳಿಗೆ ಜೀವವು ಇರಬೇಕೆಂತಲೂ ಅದು ಸಮೃದ್ಧಿಯಾಗಿ ಇರಬೇಕೆಂತಲೂ ಬಂದೆನು.

ಯೇಸು ಏನೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ, I didn’t know what Jesus was,

ಅವನು ಯಾರೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಆದರೆ ಅದು ಯೇಸು ಅಥವಾ ಏನೂ ಅಲ್ಲ, ಅದು ಜೀಸಸ್ ಅಥವಾ ಏನೂ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಯಾರಾದರೂ ದೇವರ ಅನುಮೋದನೆಯ ಮುದ್ರೆಯನ್ನುಹೊಂದಿದ್ದರೆ, ಅದು ಸತ್ತವರೊಳಗಿಂದ ಎದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ. ಇತಿಹಾಸವು ಸತ್ತ ಆಯ್ಕೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದೆ; ಜೀಸಸ್ ಕೊನೆಯ ಜೀವಂತ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ಬಂಕ್‌ಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ, ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂಖಚಿತವಾಗಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಾನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದೆ, ನನಗೆ ಹೇಗೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಾನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಹೇಳಿದೆ;

ದೇವರೇ, ನಾಳೆ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನಂಬುತ್ತೇನೆಯೇ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಇದೀಗ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದಾದರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ನಿಮಗೆ ಸ್ವಾಗತ,

ತದನಂತರ ನಾನು ಆ ಬೈಬಲ್ ಅಧ್ಯಯನಗಳಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಪಾಪಿಯಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ, ಮತ್ತು ನಾನು ಆ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಿಂದಎದ್ದು ಕುಳಿತಾಗ, ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ, ಎಲ್ಲವೂ ವಿಭಿನ್ನ ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಬಹಳಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ, ನಾನು ಯಾರನ್ನೂ ನೋಯಿಸಲು ಬಯಸಲಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ನಾನು ಹೇಗಾದರೂ ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆ ನನ್ನಲ್ಲಿತ್ತು. ದೇವರು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾನೆ ಆದರೆ ನಾವು ವಿಶೇಷವಾಗಿದ್ದೇವೆ, ನಾವು ದೇವರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ, ಆದರೆ ನಾವು ದೇವರನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ದೇವರನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವಲ್ಲಿ, ನಾವು ಹೊಂದಿರುವ ಆತನ ಚಿತ್ರವನ್ನು ತಿರುಗಿಸಲು ಮತ್ತು ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ನಾವು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇವೆ.

ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ, ನಾನು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೆ, ಕೇವಲ ಬಾಹ್ಯ ನಿಯಂತ್ರಣದಿಂದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ. ಇದು ಸುಳ್ಳು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಏಕೆಂದರೆ ನಾವು ಅದನ್ನು ನಾವೇ ಕೀಳಾಗಿ ಮತ್ತು ನಾಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ; ನಾವು ಏನಾಗಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಯಾವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೆನಪಿಸದಂತೆ ದೇವರ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ಕಳಂಕಗೊಳಿಸುವುದು. ಈ ಒಲವು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ವಿರುದ್ಧ ತಿರುಗುವ ಬಯಕೆ ಇಲ್ಲದಿರುವಲ್ಲಿನಿಜವಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ, ಅದು ನಿಜವಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ.

ನಾನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದ ನಂತರ, ನಾನು ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆಭಾಸವಾಯಿತು; ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿ ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅಂದರೆ ನನ್ನ ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನು ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ನಾನು ಕುಳಿತು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ.

ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಎಂದಿಗೂ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. That rest never went away.

ಸಿ.ಎಸ್. ಲೂಯಿಸ್ ಹೇಳಿದಂತೆ

« ನಾನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ ಏಕೆಂದರೆ ಮಗ ಎದ್ದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ, ನಾನು ಅದನ್ನು ನೋಡುವುದರಿಂದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅದರ ಮೂಲಕ, ನಾನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತೇನೆ. »

ಅವರ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರು ತಾವು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಆದ ನಂತರ ಏನಾಯಿತು ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ತಮ್ಮ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ನಾವು ಇನ್ನೊಂದು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಬಹುದು. ಇದೀಗ ನಾನು ಏಕೆ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಆಗಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಆಗಿರುವ ನನ್ನ ಕಾರಣವು ಎಂದಿಗೂ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ವಿವರಿಸಲುಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನಿಲ್ಲಲು ಬೇರೆ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ನಾನು ಸತ್ತವರೊಳಗಿಂದ ಎದ್ದವರ ಮಾತುಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಜೀಸಸ್ ಕ್ರೈಸ್ಟ್ ನಿನ್ನೆ ಮತ್ತು ಇಂದು ಮತ್ತು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಒಂದೇ ಎಂದು ನಿಮಗೆ ತೋರಿಸಲು, ನಾನು ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರ ಮಾತುಗಳೊಂದಿಗೆನನ್ನ ಕಥೆಯನ್ನು ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಸುಮಾರು 2000 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ. ಅಪೊಸ್ತಲ ಪೌಲನು ಡಮಾಸ್ಕಸ್‌ಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಯೇಸುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಮೊದಲು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು. ಅವನ ಮರಣದ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ಮೊದಲು, ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ತಿಮೋತಿಗೆ ಒಂದು ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆದನು ಮತ್ತು ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಸಾವಿರಾರು ಇತರ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಬಹುದಾದ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರು:

ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ನಂಬಿಗಸ್ತನೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ, ಅವರ ಸೇವೆಗೆ ಸೂಚಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡಿದ ನಮ್ಮ ಕರ್ತನಾದ ಕ್ರಿಸ್ತ ಯೇಸುವಿಗೆನಾನು ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಒಮ್ಮೆ ದೇವದೂಷಕನೂ, ಪ್ರಾಸಿಕ್ಯೂಟರ್ ಮತ್ತು ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಆಗಿದ್ದರೂ, ನಾನು ಅಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಅಪನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ವರ್ತಿಸಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಕರುಣೆ ತೋರಿಸಲಾಯಿತು. ಕ್ರಿಸ್ತ ಯೇಸುವಿನಲ್ಲಿನ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಕರ್ತನ ಕೃಪೆಯು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹೇರಳವಾಗಿ ಸುರಿದಿದೆ. ಪೂರ್ಣ ಸ್ವೀಕಾರಕ್ಕೆ ಅರ್ಹವಾದ ನಂಬಲರ್ಹವಾದಮಾತು ಇಲ್ಲಿದೆ. ಕ್ರಿಸ್ತ ಯೇಸು ಪಾಪಿಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬಂದನು, ಆದರೆ ಆ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ, ನನಗೆ ಕರುಣೆಯನ್ನುತೋರಿಸಲಾಯಿತು, ಆದ್ದರಿಂದ ಕ್ರಿಸ್ತ ಯೇಸುವು ತನ್ನ ಅನಿಯಮಿತ ತಾಳ್ಮೆಯನ್ನು ನಂಬುವವರಿಗೆ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿತೋರಿಸಬಹುದು. ಅವನಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಜೀವನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ. ರಾಜನುಶಾಶ್ವತ, ಅಮರ, ಅದೃಶ್ಯ, ಏಕೈಕ ದೇವರು, ನಾವು ಗೌರವಿಸುತ್ತೇವೆ, ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಕೀರ್ತಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆಮೆನ್”.

Presse: En Valais, des évangéliques critiqués pour avoir distribué des bibles dans une école

En Valais, des évangéliques critiqués pour avoir distribué des bibles dans une école / Article original : La Matinale. / le 28 avril 2023

Des bibles ont été distribuées par des évangéliques lundi au lycée collège de l’abbaye de Saint-Maurice, a appris la RTS. Ce geste a choqué des élèves de l’établissement, des parents, des professeurs, mais aussi l’Etat du Valais.

Le canton a exigé que le recteur du lycée collège transmette un e-mail d’excuses aux élèves. Le Service cantonal de l’enseignement a pris cette mesure dans la journée où il a été informé par la RTS des agissements de l’association Gédéons, spécialisée dans la distribution gratuite de bibles.

Cette organisation chrétienne évangélique aurait également diffusé des témoignages-vidéos de jeunes se disant « sauvés » par la croyance en Dieu.

Pour Jean-Philippe Lonfat, chef du Service cantonal de l’enseignement, ce geste est inadmissible et ne respecte pas les autres religions. « Cette association n’a pas respecté les consignes données. Elle a fait du prosélytisme », a-t-il fustigé vendredi dans La Matinale de la RTS. La permission de donner un Nouveau Testament aux élèves qui le désirent n’équivaut pas à une distribution de bibles, insiste-t-il.

Aucun commentaire de l’association

Jean-Philippe Lonfat dit également comprendre que ce geste ait heurté certaines sensibilités. « Même au secondaire II, les cours de religion n’existent plus ». Il précise encore que les Gédéons n’ont désormais plus leur place au sein de l’école valaisanne.

L’association, contactée, <…> ne fait aucun commentaire. Elle veut d’abord pouvoir s’entretenir avec le recteur du lycée collège de l’abbaye de Saint-Maurice.

A noter que les Gédéons ont déjà fait polémique pour des actions similaires à Fribourg, à Genève et au sein de l’armée suisse.

Romain Carrupt/hkr

Commentaire de Vigi-Sectes

Le voleur ne vient que pour dérober, égorger et détruire;
moi, je suis venu afin que les brebis aient la vie, et qu’elles soient dans l’abondance.
(La Bible, Jean 10:10)

L’intention de Vigi-Sectes en commentant cet article de presse n’est pas de faire des éclats, mais de réagir devant un changement sociétal nuisible qui inverse les valeurs traditionnelles de la Suisse, et devant lequel peu réagissent.

Qu’apprend-on du reste du monde?

L’ex Roumanie athéiste et communiste appelait son dirigeant Ceausescu « notre Dieu laïc ». La Suisse a-t-elle déjà aussi baissé un genou devant un dieu, Laïc?

Il semble que les autorités et la presse reprennent depuis des décennies comme flèches à leur arc des opinions d’athéistes ou de musulmans menant à la déchristianisation et l’athéisme de l’Europe. Ceci n’est pas sans conséquences dans le reste du monde, et ne le sera pas en Suisse non plus.

Rappel sur l’association des Gédéons

Elle est Fondée à Boscopel (Wisconsin) en 1899, l’Association internationale de Gédéons, est l’association chrétienne la plus ancienne des Etats-Unis.

Leur distribution de Bible ou NT en l’occurrence ici, a permis de d’assoir les valeurs judéo-chrétiennes salvatrices que notre société a connues. Il est regrettable que différents médias (le 24h aussi) publient des informations factuelles, non suffisamment vérifiées. Les Gédéons ne sont pas une association attachée à une quelconque fédération évangélique.

Historique locale

Le Collège de l’Abbaye de St-Maurice a toujours reçu les Gédéons dans le passé. De par d’autres médias (24h), nous savons que des élèves musulman(e)s se sont sentis « importunés ». Notons toutefois que le Coran respecte l’Injil (le NT).

Nashville: Le berceau américain des Gédéons

Le siège central des Gédéons se trouve actuellement à Nashville (Tennessee), la ville tristement célèbre le 27 mars 2023, lorsqu’une fille transgenre a tué sans merci à l’arme de guerre 6 personnes innocentes dans une école chrétienne. (Il est communément accepté de nommer « garçon transgenre » une fille voulant devenir garçon. Transition souhaitée mais impossible et toujours inaboutie. Nous ne nous soumettrons pas à cet abus de langage, au prix de la vérité.)

Le mode de fonctionnement de la société aux USA comme en Europe se rigidifie sous l’égide de la religion laïque. La Parole de notre Créateur est ainsi de plus en plus mise à la porte des écoles, bien que seule barrière pour rendre à la jeunesse sa vie, sa protection et sa raison.

A l’heure où en Europe,
la pornographie est en accès quasi libre pour certains enfants, sur les tablettes / natels de leur parents, et où l’on assiste à des viols et meurtres par des mineurs …
A l’heure où aux USA
les meurtres de masse dans les écoles ou supermarchés se multiplient dans une société de plus en plus séculière …
A l’heure où en Suisse, les drogues dévastatrices comme le crack s’implantent à Genève et des drogues dites « douces » seront bientôt en vente libre …

… alors la majorité des établissements d’enseignement « éclairés » choisissent une religion sans Dieu, obscurantisme des temps modernes, idéologie incohérente.

Les jeunes sont livrés à eux même. Quel enseignement pourra arrêter la spirale d’une société rejetant les valeurs vraies de l’évangile.

La Suisse, un pays anciennement chrétien, en prend le pas comme un mouton, ignorant la foi et bénédiction de ses ancêtres fondateurs, et s’apprête assurément à connaître les malheurs que le reste du monde connaît déjà.

Les fruits meurtriers de l’athéisme: Analyse de David Wood (USA)

Dans les années 2014, David Wood, un ex-meurtrier en devenir, nous éclaire par son témoignage sur les conséquences de la folie de son cheminement dans l’athéisme:

Autour de cette boule de gaz chaud se trouve un pathétique grain de poussière cosmique que nous appelons la Terre et, sur toute la Terre, rampent ces faibles, égoïstes et autodestructeurs amas de cellules qui s’illusionnent constamment en pensant que ce qu’ils font est si important, alors que l’univers ne pourrait pas en avoir moins à faire, que vous aimiez votre prochain comme vous-même ou que vous torturiez à mort pour le plaisir, alors autant faire ce que vous avez envie de faire avec le peu de temps dont vous disposez, et qu’allez-vous faire mes amis athées de vos quelques 80 ans ?

Laissez-moi deviner, vous allez aller à l’école pendant un certain temps, puis trouver un emploi, travailler pendant quelques décennies, peut-être fonder une famille en cours de route, puis prendre votre retraite et mourir de vieillesse ou d’une maladie quelconque. C’est très original. Des libres penseurs, hein ?

Croyez-le ou non, certaines personnes ne veulent pas vivre comme du bétail, certaines personnes ne veulent pas suivre ce modèle que nous sommes tous censés suivre sans réfléchir.

Certains préfèrent défoncer la tête d’un homme, tirer dans un théâtre ou marcher dans un couloir d’école en poignardant des gens. Pourquoi ne le voudraient-ils pas ? Parce que c’est mal ? Qui le dit, votre grand-mère ?

Ou devraient-ils essayer de ne pas blesser les gens parce qu’ils ont une valeur intrinsèque ?

Moi qui pensais que les êtres humains n’étaient rien d’autre que des machines à reproduire de l’ADN. La plupart des gens ne veulent pas tuer et massacrer, mais pour ceux qui le veulent, notre civilisation est en train de détruire rapidement toute raison valable qu’ils pourraient avoir de résister à l’envie de tuer et de massacrer. Les jeunes font la queue pour danser sur la musique de leur ADN,

il ne vous reste plus qu’à espérer qu’ils se fassent plaquer lorsqu’ils s’arrêtent pour recharger* ou qu’ils fassent une énorme bourde au début de leur bain de sang.

Son témoignage se révèle d’année en année, toujours plus vrai.

(*): Recharger son arme : c’est exactement ce que faisait Audrey Halle, lorsque son carnage a été stoppé dans l’école presbytérienne de Nashville. La transgenre désillusionnée a tué 3 enfants innocents, et 3 adultes dévoués et appréciés de tous dans cette école chrétienne.

Revenons sur la tuerie de la ville de Nashville, le berceau des Gédéons. Nashville est une ville très christianisé. Le détective Michael Collazo et l’officier Rex Engelbert ont éliminé l' »active shooter ». Les personnages politiques ou les policiers n’ont pas honte de leur héritage chrétien et de ses valeurs.

L’officier Rex Engelbert éduqué dans une école chrétienne , a reconnu publiquement la providence divine dans sa présence inhabituelle près de l’école à ce moment précis.

On notera du filmage de sa « body-cam » que son courage et zèle furent exceptionnelles, prenant les devants, il courait pour se mettre en première ligne au risque de sa vie, pour sauver des vies. Il est désormais l’exemple par excellence dans toutes les écoles de Police.

Conclusion: Où est le sectarisme?

Chez les Gédéons ?
ou plutôt dans l’anti-judéo-christianisme d’une société laïque militante, belliqueuse, séculaire et teintée d’Islam?

David Wood, par amour de la vérité et par amour des endoctrinés, est aussi un chrétien courageux dénonçant l’athéisme et la secte de l’Islam. La montée en nombre de la religion islamiste dans un pays a toujours une conséquence, la société se tourne avec « innocence », pas à pas, vers ce qui ressemble à la Charia.

Pourquoi se faire porte parole de l’idéologie sectaire la plus meurtrière au monde, ou fermer les yeux sur les fruits de l’athéisme? Pourquoi ternir la distribution gratuite de NT dans une Abbaye et ne pas savoir « guérir » une jeunesse sans direction, dénudée et troublée?

La Bible, le livre inspiré d’en haut, retrace le plan de Dieu avec l’Homme, la promesse de sa venue et la réalisation de cette venue en Christ. Le cantique nationale Suisse retrace la foi judéo-chrétienne de ce pays, pays encore fructueux et béni, et vers lequel se tourne tous les frontaliers.

Que personne ne nous abuse, seule une religion folle, hautaine et intolérante ne peut entendre les Paroles du seul Sauveur.

Jésus a dit :

Je suis le bon berger. Le bon berger donne sa vie pour ses brebis.
Mais le mercenaire, qui n’est pas le berger, et à qui n’appartiennent pas les brebis, voit venir le loup, abandonne les brebis, et prend la fuite; et le loup les ravit et les disperse.

Zeugniss von David Wood

Es gibt einen Weg, der dem Menschen richtig erscheint, aber sein Ende ist der Weg des Todes. (Spr 16:25)

Willst du eine Runde drehen?

Stellen Sie sich eine unterirdische Welt aus Beton und Stahl vor, mit Treppen und Tunneln und gerade genug Licht, um die Zeichen an den Wänden zu sehen. Stellen Sie sich vor, es gäbe Menschen, die ihr ganzes Leben lang dort unten leben und nie an die Oberfläche durften, und diesen Menschen würde von ihrer Geburt an gesagt, dass diese Welt alles ist, was existiert. Würden sie dann nicht glauben, was man ihnen sagt? Werden sie nicht versuchen, so zu leben, als ob es wahr wäre? Plötzlich stolpert ein verrückter Mann die Treppe hinunter und sagt zu den Menschen hier

Wisst ihr nicht, dass ihr unter der Erde seid? Wisst ihr nicht, dass sich direkt hinter dieser Treppe eine wunderbare Welt befindet?

Ein Grab, wie groß es auch sein mag, ist immer noch ein Grab.

Die Leute antworteten ihm, sie sagten : Wir verstehen unsere Welt auch ohne dein Geschwafel über eine andere, geh zurück in deine fliegende Spaghettiwelt, du Narr. Wir sind die Erleuchteten hier unten und dann lehnten sie die Welt da oben ab und sanken noch ein bisschen tiefer in die Welt da unten.

Als ich fünf Jahre alt war …
hatte ich einen Hund namens Goliath. Eines Tages erhielt meine Mutter einen Anruf, sie drehte sich zu mir um, hatte Tränen in den Augen und teilte mir mit, dass Goliath von einem Bus überfahren worden war. Ich sah sie an und dachte mir: « Na und, es ist doch nur ein Hund », aber meine Mutter war traurig und ich konnte nicht verstehen, warum. Mir fiel bald auf, dass andere Leute traurig wurden, wenn etwas starb, und das kam mir wirklich seltsam vor: Weinen ändert nichts daran, dass es tot ist, warum weint man dann? Mir fiel auch auf, dass die Menschen meine erstaunliche Einsicht in die Natur der Realität nicht teilten. Ich erinnere mich daran, wie ich mit acht Jahren an einem See saß und Ameisen beobachtete, die sich in perfekter Formation aneinanderreihten, und mir plötzlich völlig klar wurde, dass Ameisen die Welt beherrschen und uns Menschen vorgaukeln, dass wir das Sagen haben. Können Sie sich vorstellen, wie mächtig und genial sie sein müssen, wenn sie es geschafft haben, die gesamte menschliche Bevölkerung zu täuschen? Ein paar Jahre später fand ich heraus, dass Haustiere tatsächlich den Planeten kontrollieren. Immer wenn mir eine Katze oder ein Hund in die Augen schaute, dachte ich, dass sie mit mir kommunizierten und leise damit prahlten, dass sie viel intelligenter seien als die Menschen. So verbrachte ich einen Teil meiner Jugend damit, mit Tieren zu sprechen und ihnen zu sagen: « Ich weiß, was hier vor sich geht, ich bin dir auf der Spur », aber ich bin aus dieser Dummheit herausgewachsen.

Als ich in der 10. Klasse war, …

war ich überzeugt, dass ich das Wetter kontrollieren konnte. Ich wusste nicht, wie ich das Wetter kontrollieren konnte, ich wusste nur, dass ich es konnte. Es fing an zu regnen und ich dachte:

Okay, wie habe ich das gemacht?

Ich hatte auch die Fähigkeit, die Zeit zu kontrollieren, aber ich wusste noch nicht, wie ich diese Fähigkeit einsetzen sollte. In jenem Sommer starb mein bester Freund aus der Grundschule. Jimmy hatte immer davon gesprochen, Para-Segeln zu gehen, und als er endlich die Gelegenheit dazu hatte, riss sein Gurtzeug und er stürzte in den Tod. Als ich davon erfuhr, nachdem ich an seine Tür geklopft hatte, hatte ich die gleiche Reaktion wie beim Tod meines Hundes Goliath, nämlich: « Na und? ». Aber dieses Mal war es anders, es schien mich zu beunruhigen, dass Jimmy starb, und so begann ich mich zu fragen, ob etwas mit mir nicht stimmt. Nachdem ich mehrere Monate lang darüber nachgedacht hatte, wurde mir klar, warum ich anders war: Ich hatte mich auf eine höhere Stufe der Menschheit entwickelt. Diese traurigen kleinen Emotionen, die der Rest von euch hat, sind wie verkümmerte Schwänze, die von unseren primitiven Lebensformen übrig geblieben sind, aber die Menschheit 2.0 war da und eure früheren Modelle waren nun veraltet.

Im folgenden Jahr hatte ich eine lebensverändernde Erfahrung.
Ich war mitten in der Nacht auf der Flucht vor der Polizei, die mich von drei Seiten umzingelt hatte. Die vierte Seite war der Mahoning-Fluss, also sprang ich hinein, schwamm hinüber und begann, mir meinen Weg durch die Bäume auf der anderen Seite zu bahnen. Schließlich kam ich aus einem Waldstück heraus und befand mich im Garten von jemandem. Vor mir lag ein wunderschöner Garten. Ich begann, um den Garten herumzugehen, aber dann hielt ich inne, um zu philosophieren. Ich dachte:

Die Leute in diesem Haus sind mir egal, warum mache ich mir also die Mühe, nicht auf ihr Gemüse zu treten, warum bin ich so höflich? weil ich einer Gehirnwäsche unterzogen wurde, deshalb. Ich habe jahrelang gegen das Gesetz verstoßen, und doch hat die Gesellschaft mein Verhalten die ganze Zeit über manipuliert, Größe war durch Mittelmäßigkeit verunreinigt worden.

Als ich durch diesen Garten stapfte, verspürte ich einen unglaublichen Freiheitsrausch. Die Welt hat uns alle an der Leine, einer Leine aus Regeln, ‘tu dies, tu das nicht’, aber es ist eine Leine, die sofort abrutscht, sobald wir erkennen, dass wir nichts tun müssen, was uns jemand sagt. Natürlich muss man, wenn man sich wirklich von seinen Betreuern befreien will, anscheinend das Gegenteil von dem tun, was einem gesagt wurde. Ich gehe unter.

Mit 18 habe ich angefangen, mich mit dem Bau von Bomben zu beschäftigen, nichts Ausgefallenes, ich hatte eine Ausgabe des N-August-Kochbuchs. Ich habe gelernt, wie man Rohrbomben herstellt, ich habe gelernt, wie man einen selbstgebauten Granatwerfer zusammenbaut, ich habe ein Buch über Verkleidungen gekauft, damit ich nicht erkannt werde, aber das kam mir alles ein bisschen amateurhaft vor, also beschloss ich, auf dem College Chemie zu studieren, wo ich lernen kann, etwas Anspruchsvolleres zu bauen, aber meine Pläne, Bombenleger zu werden, musste ich auf Eis legen, weil es wichtigere Dinge im Leben gibt, jeder kann einen Haufen beliebiger Leute in die Luft jagen, man kennt sie nicht.

Wenn man das Leben satt hat und am seidenen Faden der Gesellschaft hängt, muss das Töten viel näher bei einem selbst beginnen.
Mein Vater war der einzige Verwandte, den ich im Umkreis von ein paar hundert Meilen hatte, also musste er natürlich sterben, und ich hatte einen Kugelhammer, der das erledigen würde. Interessanterweise verlangsamten mich einige meiner erstaunlichen Einsichten in die Natur der Realität tatsächlich. Mein Vater saß neben mir auf der Couch und ich war kurz davor, ihn zu Tode zu prügeln, ich hatte den Hammer unter einem Kissen, aber plötzlich wurde mir klar, dass er meine Gedanken las; und nicht nur er, jeder auf der Welt las meine Gedanken, ich war Teil eines Experiments und Milliarden von Menschen waren daran beteiligt, sie warteten alle darauf, zu sehen, was ich tun würde, und sobald ich meinen Vater angriff, würden die Wände hochgehen, die Beobachter würden hereinstürmen und das Experiment wäre vorbei. Während mein Vater also meine Gedanken liest, übertrage ich meine Gedanken auf ihn, während wir dort sitzen. Er sieht fern, ich denke:

Sieh mich an, während du meine Gedanken liest. Sieh mich sofort an, oder ich werde dir den Kopf zerplatzen lassen.

Schließlich kanalisierte ich zu ihm: ‘Du hältst mich für dumm, darauf falle ich nicht herein’, dann stand ich auf und ging hinaus, aber es war noch nicht vorbei. Nach einer Weile kehrten meine Sinne zu mir zurück und ich betrat das Schlafzimmer meines Vaters gegen zwei Uhr morgens, am Erntedanktag. Ich stand mit dem Hammer über ihm und versuchte, an eine falsche Sache zu denken, die er mir jemals angetan hatte; nichts fiel mir ein. Also zog ich meinen Arm zurück und schlug mit allen 230 Pfund auf ihn ein. Ich wusste nicht, wie schnell Blut aus dem Kopf eines Menschen fließen kann. Ich schlug so lange auf ihn ein, bis ich sicher war, dass er tot war, und dann ging ich nach draußen und fuhr weg. Diesmal gab es keinen Freiheitsrausch, ich habe nichts mehr gespürt.

Habe ich schon erwähnt, dass ich Atheist war?

Ich verstehe, dass die meisten von euch Atheisten da draußen ein ganz normales Leben führen, aber ich kann nie verstehen, warum ihr das wollt. Überlegen Sie mal, wir haben dieses riesige Universum und hier drüben ist eine winzig kleine Krabbe einer Galaxie. In einem der Spiralarme dieser Galaxie befindet sich eine völlig unscheinbare Kugel aus heißem Gas. Um diese Kugel aus heißem Gas kreist ein erbärmlicher Fleck kosmischen Staubs, den wir Erde nennen, und überall auf der Erde krabbeln diese schwachen, selbstsüchtigen, selbstzerstörerischen Zellklumpen herum, die sich ständig einbilden, dass das, was sie tun, so wichtig ist, aber das Universum könnte sich nicht weniger dafür interessieren, ob man seinen Nächsten liebt wie sich selbst oder ob man sich zum Spaß zu Tode quält, also könnte man mit dem bisschen Zeit, das man hat, auch tun, wozu man Lust hat, und was werden meine atheistischen Freunde mit ihren 80 Jahren oder so tun? Lassen Sie mich raten: Sie werden eine Weile zur Schule gehen, dann einen Job annehmen, ein paar Jahrzehnte lang arbeiten, vielleicht nebenbei eine Familie gründen, sich dann zur Ruhe setzen und an Altersschwäche oder einer Krankheit sterben. Wie originell. Freidenker, was? Ob Sie es glauben oder nicht, manche Menschen wollen nicht wie Vieh leben, manche Menschen wollen nicht diesem Muster folgen, das wir alle gedankenlos befolgen sollen. Manche würden lieber einem Mann den Schädel einschlagen oder ein Theater in die Luft jagen oder durch einen Schulflur laufen und Leute abstechen.

Warum sollten sie das nicht tun? Weil es falsch ist? Sagt wer, Ihre Großmutter? Oder sollten sie versuchen, Menschen nicht zu verletzen, weil Menschen einen inneren Wert haben? Ich dachte, der Mensch sei nichts weiter als eine Maschine zur Vermehrung der DNA. Die meisten Menschen wollen nicht töten und abschlachten, aber für diejenigen, die es tun, zerstört unsere Zivilisation schnell jeden wichtigen Grund, dem Drang zum Töten und Abschlachten zu widerstehen. Junge Menschen stehen Schlange, um zur Musik ihrer DNA zu tanzen, und alles, was man jetzt noch tun kann, ist zu hoffen, dass sie angegriffen werden, wenn sie anhalten, um nachzuladen, oder dass sie einen großen Fehler begehen, wenn ihr Blutbad beginnt.

Ich habe einen großen Fehler gemacht, als mein Blutbad begann; ich habe unterschätzt, wie viel Schaden der menschliche Kopf aushalten kann, zertrümmerte Schädel können anscheinend von Ärzten wieder zusammengeflickt werden. Mein Vater hatte einen Hirnschaden, aber er überlebte den Angriff. Ich wurde in eine psychiatrische Klinik und später ins Gefängnis gebracht.

Im Gefängnis kann man sich zurücklehnen und über die Dinge nachdenken, die man getan hat.
Man hat viel Zeit, sich zurückzulehnen und nachzudenken:

Warum bin ich erwischt worden? Was kann ich tun, um beim nächsten Mal nicht erwischt zu werden?

Und ohne all die leeren, sich wiederholenden Aufgaben, die dich normalerweise geistig ruhig stellen, hast du viel Zeit, um herauszufinden, was für dich am wichtigsten ist. Das Wichtigste für mich war, kein Sklave von Menschen zu sein, für die ich nichts als Verachtung übrig hatte, aber Menschen hatten mich im Laufe meines Lebens auf verschiedene Weise kontrolliert, und das bedeutete, dass ihnen eine Lektion erteilt werden musste.

Ich hatte schon seit dem Kindergarten eine Liste von Menschen, die brutal ermordet werden sollten, aber gelegentlich beschlichen mich Zweifel. Ich habe mich gefragt

hat irgendetwas davon einen Sinn?

Nichts ist wirklich wichtig, was macht es also für einen Unterschied, ob ich alles tue, was ich geplant habe, oder ob ich gar nichts tue; es gibt hier kein blaues Band für die richtige Entscheidung, weil es kein Recht gibt. Aber wenn ich anfange zu denken, dass das Leben ohne Leine genauso sinnlos ist wie das Leben an der Leine, dann verliere ich den Verstand. Ich konnte die Dinge bis zu einem gewissen Grad geistig zusammenhalten, weil ich etwas zu tun hatte, aber wenn das, was ich zu tun hatte, sinnlos war, dann war es auch sinnlos, die Dinge zusammenzuhalten. Ich stand also am Abgrund, und es gab keinen Ausweg, aber das Leben hat die Angewohnheit, uns genau im richtigen Moment eine Alternative zu geben.

[Singt: Wenn ein Mann ein leerer Peddle ist, sollte er auf seinem Meddle sein, doch ich bin zerrissen, nur weil ich annehme, dass ich eine Art Mensch sein könnte, wenn ich nur ein Herz hätte]

Als ich in Block E im Gefängnis war, traf ich einen Christen
… namens Randy, einen Mann, der sich selbst wegen 21 Straftaten angezeigt hatte. Randy schien wie aus einer anderen Welt zu sein; wenn es im Schlafsaal eine Schlägerei gab, schaute er nicht zu, sondern drehte seinen Kopf weg und betete, dass sie aufhört, unsere Hauptunterhaltungsquelle, und er betete dagegen; Christen brachten mich zum Lachen.

Randy lag eines Abends auf seiner Pritsche und las in seiner Bibel, und ich ging auf ihn zu und sagte:

Weißt du, warum du die Bibel liest? Du liest die Bibel, weil du in den Vereinigten Staaten geboren bist. Wenn du irgendwo anders geboren wärst, würdest du an etwas anderes glauben. Wärst du in China geboren, wärst du Buddhist, wärst du in Indien geboren, wärst du Hindu, wärst du in Saudi-Arabien geboren, wärst du Moslem, weil Leute wie du das glauben, was man ihnen vorgibt zu glauben.

Ich habe inzwischen gehört, dass andere Atheisten dasselbe in fast genau denselben Worten gesagt haben, also nehme ich an, dass dies eine gängige atheistische Ansicht über Christen ist, die in ihrem Ausmaß an Heuchelei urkomisch ist. Ich glaube, dass das Universum ohne Grund aus dem Nichts explodiert ist, dass sich das Leben von selbst gebildet hat, dass das Bewusstsein ein natürliches Produkt von Teilcheninteraktionen in unserem Gehirn ist, dass moralische Werte nichts anderes als gesellschaftliche Indoktrination sind und dass die Anhänger Jesu eine Geschichte über seine Auferstehung von den Toten erfunden haben, weil sie seine Botschaft verbreiten wollten. Ich habe das alles geglaubt, ohne auch nur im Entferntesten eine sorgfältige Untersuchung der Beweise anzustellen, was bedeutet, dass ich vieles von dem geglaubt habe, was mir erzählt wurde, aber ich zeige mit dem Finger auf die Christen, warum? Weil es viel einfacher ist, sich über jemand anderen lustig zu machen, als die schwierige Arbeit zu machen, einen kohärenten, gut begründeten Glauben zu entwickeln.

Als ich mich über Randy lustig machte, passierte etwas Interessantes: Er schlug zurück. Viele Christen ziehen sich zurück, wenn man anfängt, mit ihnen zu streiten, sie wollen keine Szene machen, aber Randy setzte sich auf seine Pritsche und begann, mich wegen einiger Dinge, die ich sagte, in Verlegenheit zu bringen. Ich war total schockiert, ich wusste nicht, was los war. Ich bin der klügste, fortschrittlichste Mensch, den die Welt je gesehen hat, und Abend für Abend, wenn wir uns stritten, nahm Randy mich einfach mit in die Schule, und er war nicht klüger als ich, er hatte keine besonderen Kenntnisse oder Abschlüsse, er war kein Wissenschaftler oder Philosoph, er hatte nur die lästige Angewohnheit, alles in Frage zu stellen, was ich sagte, und wenn ich versuchte, seine Fragen zu dem, was ich sagte, zu beantworten, wurde ihm und mir klar, dass viele meiner Überzeugungen, wenn man sie in Worte fasste, wirklich sehr dumm klangen. Dinge, die unhinterfragt vollkommen sinnvoll waren, ergaben in Frage gestellt überhaupt keinen Sinn.

Unsere Streitereien frustrierten mich so sehr, dass ich nach anderen Wegen suchte, Randy zu besiegen. Ich machte mich über ihn lustig, weil er als Kind missbraucht worden war. Ich sah seine 12-jährige Schwester im Besuchsraum und sagte einige Dinge über sie (die ich hier nicht wiederholen werde). Ich habe ihn so lange geärgert, bis er wütend wurde, und als er wütend wurde, sagte ich

Sieh dich an, du wirst wütend auf mich, und du nennst dich einen Christen.

Seltsamerweise wurden Randy und ich Freunde. Wir blieben die ganze Nacht auf, spielten Karten, warfen eine Klopapierrolle herum, als wäre sie ein Fußball, und stritten natürlich über die Bibel. Aber ich suchte immer noch nach Möglichkeiten, ihn in irgendetwas zu besiegen, und so gerieten wir in die allererste Fastenschlacht der Welt; es war keine Schlacht für ihn, er versuchte nicht, mich in irgendetwas zu übertrumpfen, aber ich versuchte ganz sicher, ihn zu übertreffen. Randy fastete über lange Zeiträume mit nichts als Wasser. Nach einer Weile schloss ich mich ihm an, und jedes Mal, wenn er sein Fasten beendete, begann ich mein eigenes Fasten und fastete dann ein paar Tage länger als er. Bei unserem ersten Austausch fastete Randy eine Woche lang; ich wusste, dass er nichts aß, weil er mir alle seine Essenstabletts gab. Als er fertig war, sagte ich:

Na gut, ich mache zehn Tage.

Ich hatte noch nie in meinem Leben einen Tag lang nichts gegessen, aber ich fastete zehn Tage lang, nur damit ich wusste, dass ich den Christen besiegt hatte.

Wir gingen hin und her, wobei ich immer ein paar Tage länger durchhielt als er. Schließlich fragte er mich: « Hey, wie kommt es, dass du immer ein bisschen länger fastest als ich? Sind wir in einer Art Wettbewerb, von dem ich nichts weiß? » Ich sagte: « Nein, das ist mir gar nicht aufgefallen, das ist wohl Zufall. Randy fastete 40 Tage lang; 32 Tage ernährte er sich nur von Wasser, den Rest fügte er Flüssigkeiten wie Cool Aid hinzu. Er erzählte mir, dass Jesus 40 Tage lang gefastet hat, deshalb hat er die Zahl 40 gewählt. Ich sagte, na gut, ich mache 42. Sogar sechs Wochen mit nichts als Wasser und Wut;

Ich wollte Randy und Jesus schlagen.
Am 11. Tag meines Fastens kam ein Wärter herein und sagte mir, ich solle meine Sachen packen. Ich war zuvor ohnmächtig geworden und hatte mir auf dem Weg nach unten den Kopf gestoßen. Das medizinische Personal kannte meine psychische Vorgeschichte und dachte, ich würde versuchen, mich zu Tode zu hungern. Aber sie hatten gesehen, dass ich genug Gewicht verloren hatte, um zu erkennen, dass es ein Problem gab, und das Blutdruckmessgerät, das die Krankenschwester mir an den Finger gesteckt hatte, zeigte an, dass ich tot war, also musste ich meine Bücher, Philosophie und Wissenschaft, die apologetischen Bücher, die Randy mir gegeben hatte, zusammenpacken und in mein neues Zuhause gehen – eine Zelle mit einer Kamera, in der ich Tag und Nacht beobachtet werden kann.

Ich lebte den Traum, verlor durch das Fasten etwa 40 kg, bekam am ganzen Körper einen furchtbaren Ausschlag, der sich wie Giftefeu anfühlte, er heißt Gürtelrose und wird durch Vitaminmangel verursacht. Ich hatte Blackouts, bekam einen Tunnelblick, der Arzt im Gefängnis sagte, er würde mich an eine Sonde anschließen, der Sozialarbeiter sprach davon, mich in meine dritte psychiatrische Klinik einzuweisen, und wenn ich nicht gerade las, dachte ich nur daran, Leute in den Wald zu bringen und ihnen die Haut abzuziehen, aber in meiner einsamen Zelle fand ich einen neuen Sinn. Da mir eine Bibliothek zur Verfügung stand und ich sonst nichts zu tun hatte, bot sich mir die perfekte Gelegenheit, mich auf einen epischen Showdown mit Randy vorzubereiten. Ich konnte die Bibel studieren, neue Argumente zusammenstellen, zurück in den E-Block gehen und den Glauben meines Freundes zerstören.

Ich bat den Kaplan um einige Bibelstudien, und er gab mir eine Reihe von Studien über das Johannesevangelium mit benoteten Aufgaben. Da sitze ich nun, ein sich rapide verschlechternder Atheist, in einer schlecht beleuchteten Zelle, mache meine Bibel-Hausaufgaben und bekomme Einsen. Ich habe seit Tagen nichts mehr gegessen und lese, dass Jesus sagt

Ich bin das Brot des Lebens, wer zu mir kommt, wird nie mehr hungern.

Ich bin besessen davon, mich von einer Gesellschaft zu befreien, die mich in einer Zelle von sechseinhalb Fuß gefangen hält, und ich lese:

Wenn der Sohn dich frei macht, wirst du wirklich frei sein.

Ich frage mich, wie lange mein Körper aushält, was ich ihm antue, bevor mein Herz aufhört zu schlagen, und ich lese:

Ich bin die Auferstehung und das Leben; wer an mich glaubt, wird leben, auch wenn er stirbt.

Irgendwie unheimlich, wenn ein Buch zu einem spricht über… was weiß ich, ich dachte immer, Katzen würden zu mir sprechen.

Ich lag auf dem Rücken,

… Tag für Tag, und dachte über das Leben, die Theologie und die Philosophie nach,
… begannen drei Dinge mein gesamtes Glaubenssystem zu erschüttern. Erstens: Das so genannte Design-Argument traf mich schließlich. Ich betrachtete eine Mauer und sah, wie die Ziegelsteine angeordnet waren, und ich dachte mir,

Wenn mir jemand sagen würde, dass diese Ziegel in dieser Reihenfolge durch einen Prozess entstanden sind, der keine Intelligenz voraussetzt, würde ich ihm eine Ohrfeige geben, und doch glaubte ich, dass sich das Leben ohne Intelligenz gebildet hat, obwohl die einfachste lebende Zelle unvorstellbar komplizierter ist als ein paar auf einer Mauer gestapelte Ziegel.

Warum habe ich die außergewöhnliche Behauptung, das Leben sei spontan aus dem Nicht-Leben entstanden, blindlings akzeptiert, ohne sehr gute Beweise zu verlangen?

Zweitens habe ich herausgefunden, wie die Apostel Jesu starben; die meisten von ihnen gingen mit der Behauptung in den blutigen Tod, sie hätten ihn von den Toten auferstehen sehen. Meine Erklärung für den Ursprung des Christentums war immer gewesen, dass die Apostel eine Geschichte erfunden hatten, um seine Botschaft zu verbreiten, aber jetzt ergab meine Erklärung keinen Sinn mehr. Wenn man bereit ist, für etwas zu sterben, muss man auch daran glauben. Wenn ein Terrorist sich in die Luft sprengt, ist er offensichtlich aufrichtig. Die Jünger, die Apostel mussten also glauben, wofür sie sterben, aber das bedeutet, dass sie davon überzeugt waren, dass sie Jesus von den Toten auferstanden gesehen hatten. Wenn jemand bereit ist, sein Leben für etwas hinzugeben, dann normalerweise für eine Ideologie, die er von jemand anderem bekommen hat, und diese Ideologie kann wahr oder falsch sein. Die Jünger starben für etwas, das sie gesehen hatten. Was hätte so viele verschiedene Menschen davon überzeugen können, dass sie alle einen auferstandenen Mann gesehen haben? Einen Zeugen könnte ich damit erklären, dass er verrückt ist, aber sie alle? Irgendetwas ging hier vor sich, und ich musste es herausfinden, aber ich konnte keine Erklärung dafür finden, warum sie dieses Maß an Vertrauen hatten, außer dass sie ihn tatsächlich gesehen hatten.

Drittens begann ich mir Sorgen zu machen, dass Jesus tatsächlich besser sein könnte als ich. Wenn Sie kein kompletter moralischer Relativist oder vielleicht einer der neuen Atheisten sind, ist es für Sie wahrscheinlich offensichtlich, dass Jesus besser ist als ich, aber ich war damals nicht der klarste Denker in moralischen Fragen, so dass es für mich sehr schwierig war, das zu verstehen. Das Problem, das dabei auftauchte, ist folgendes: Ich hatte zwei Überzeugungen, die einfach nicht zusammenpassten. Einerseits glaubte ich, dass der Mensch ein Klumpen von Zellen ist, ein sinnloser Klumpen von Zellen, dass alles, was wir tun, sinnlos ist. Andererseits glaubte ich, dass ich der beste und wichtigste Mensch auf der ganzen Welt sei. Wie ist es möglich, der beste, wichtigste, wertloseste Zellklumpen zu sein? Wenn es so etwas wie einen besten Menschen geben sollte, dann müsste es so etwas wie einen Maßstab für das Gute geben, und das würde so etwas wie Gott erfordern, und dann wäre jemand wie Jesus besser als ich.

Meine Überzeugungen brachen also auf der Ebene der Fundamente zusammen,
und wenn das Fundament zu bröckeln beginnt, bricht alles zusammen. Ich ging von dem Glauben, dass ich der beste Mensch der Welt war, zu dem Gedanken über, dass ich der schlechteste Mensch der Welt war, und in einem Moment der Klarheit traf mich der Gedanke, dass ich ein Typ bin, der einmal meinen Freund gewürgt hat, bis blutiger Schaum aus seinem Mund kam. Ich habe ihn mit einer Schaufel geschlagen, weil er nicht mit mir einverstanden war, ich weiß nicht einmal mehr, worum es ging. Ich habe zugesehen, wie der Freund meiner Mutter sie geschlagen hat, und ich habe keinen Finger gerührt, um ihr zu helfen. Nicht, weil ich Angst hatte, ich wog 200 Pfund und hatte eine Waffe, ich hätte ihn jederzeit aufhalten können, es war mir einfach egal, und ich war stolz darauf, dass es mir egal war.

Ich dachte darüber nach, was ich meiner Familie angetan hatte und was ich mir selbst antat. Sie brachten mir jeden Tag etwas zu essen, und ich war am Verhungern, weil ich es nicht essen wollte. Es gibt andere hungernde Menschen auf der Welt, aber die können wenigstens klar denken; ich saß da und dachte darüber nach, wie man Menschen quält. Meine Haut wurde gelb, ich kratzte mich blutig, was für einen Sinn hatte es zu denken, dass ich in allem der Beste bin?

Als ich über diese Situation nachdachte, fühlte es sich an, als wäre ich gerade unbarmherzig in den Boden gestampft worden, und als ich das dachte, fing ich an, es mit dem kleinen Krankenhausaufenthalt etwa anderthalb Jahre zuvor zu vergleichen. Ich geriet in eine Schlägerei mit sieben Typen; ich sage das nicht, um hart zu sein, das haben sie gewonnen. Ich habe einen von ihnen erwischt, er hat mich mit einer Pistole geschlagen und ihn mit diesen Pistolen geschlagen und dann sind seine sechs Freunde auf mich losgegangen und haben mich zu Boden geworfen und mir dann abwechselnd mit Fußtritten auf den Kopf geschlagen. Aber ich verglich das mit der Situation, in der ich mich befand, und dachte, dass es mir am nächsten Tag wieder gut ging, ich hatte Kratzer am Hals, mir war schwindelig, als ich herumlief, ich hatte meinen Arm in einer Schlinge, aber es ging mir gut. Gegen sieben Typen zu kämpfen ist ein Witz im Vergleich zu dem, was ich in dieser Zelle durchgemacht habe. Ich fühlte mich, als wäre ich gerade in den Boden gestampft worden, und als ich dachte, dass ich mich wie in den Boden gestampft fühlte, hatte ich einen weiteren Flashback.

Eines Abends war ich auf dem Heimweg vom Haus eines Freundes, als ein Gewitter aufzog. Es regnete so stark, dass ich kaum etwas sehen konnte, überall schlugen Blitze ein, und ich schaute auf und sagte spöttisch:

Soll mir das Angst machen? Soll mir das etwa Angst machen?
Wenn du willst, dass ich an dich glaube,
kommst du besser hierher und überzeugst mich.

Das war nicht ernst gemeint, aber in Anbetracht der Umstände im Gefängnis musste ich mich fragen, ob Gott das ernst genommen hatte. Normalerweise wäre das keine Option gewesen, so habe ich nicht gedacht, aber da mein ganzes Weltbild zusammenbrach, war ich nicht in der Lage, Alternativen auszuschließen. Aber es gibt ein Problem: Wenn es einen Gott gab, der in all das verwickelt war, wenn Recht und Unrecht nicht nur nützliche Fiktionen waren, dann war ich in allerlei Schwierigkeiten, nicht nur für das, was ich getan hatte, sondern für das, was ich war. Wie soll der schlechteste Mensch der Welt jemals das Richtige tun? Es gibt keinen magischen Schalter, den ich umlegen kann und der mir sagt: « Oh, jetzt kümmere ich mich um andere Menschen ».

Wie sollte ich also irgendetwas richtig machen können? Und dann wurde mir klar, dass es zwei Möglichkeiten gibt: Entweder bin ich gewalttätig, egoistisch und gefühllos und das ist einfach so, oder es gibt jemanden, der Menschen wie mir helfen kann. Entweder bin ich total verkorkst und muss damit leben, oder es gibt jemanden, der mit so etwas umgehen kann, und wenn man anfängt, so zu denken, würde ich sagen, dass man ungefähr zwei Zentimeter davon entfernt ist, Christ zu werden, denn wenn wir uns fragen

wer von allen Menschen hatte jemals die Fähigkeit, psychisch, spirituell und moralisch zerrüttete Menschen zu nehmen und ihnen neues Leben zu geben?

Wir hatten eine Liste mit einer Person, es gibt eine Person auf der Liste, er ist derjenige, der sagte:

Ich bin die Tür, wenn jemand durch mich hineingeht, wird er gerettet werden und wir werden ein- und ausgehen und Weide finden. Der Dieb kommt nur, um zu stehlen, zu töten und zu zerstören; ich bin gekommen, damit sie das Leben haben und es in Fülle haben.

Ich wusste nicht, was Jesus war,
wer er behauptete zu sein, aber ich wusste, dass es entweder Jesus oder nichts war, es war Jesus oder nichts. Wenn jemand Gottes Gütesiegel hat, dann derjenige, der von den Toten auferstanden ist. Die Geschichte ist voll von toten Optionen; Jesus ist die letzte lebende Option.

Ich beugte mich also auf meiner Pritsche nieder, ohne mir über irgendetwas sicher zu sein, und betete, ich wusste nicht, wie ich beten sollte, aber ich betete und sagte

Gott, ich weiß nicht, ob ich morgen noch an dich glauben werde, aber ich glaube jetzt schon an dich. Wenn du irgendetwas mit mir machen kannst, dann kannst du es gerne tun,

und dann fuhr ich mit der Art von Sündergebet fort, das ich in diesen Bibelstudien gelesen hatte, und als ich mich nach diesem Gebet aufsetzte, sah die ganze Welt anders aus, als hätte alles eine andere Farbe. Zum ersten Mal seit vielen Jahren wollte ich niemanden verletzen, und ich hatte das seltsame Gefühl, dass ich irgendwie die ganze Zeit die Wahrheit gekannt hatte. Gott hat das Universum erschaffen, aber wir sind etwas Besonderes, wir sind nach Gottes Bild geschaffen, aber wir lehnen Gott ab, und indem wir Gott ablehnen, versuchen wir, sein Bild, das wir tragen, zu verdrehen und zu bearbeiten.

Jahrelang war ich bereit, alles für eine Art von Freiheit zu opfern, nur eine Freiheit von äußerer Kontrolle. Es ist eine falsche Freiheit, denn am Ende benutzen wir sie nur, um uns selbst zu erniedrigen und zu zerstören; wir trüben das Bild Gottes, damit wir nicht daran erinnert werden, was wir sind und welche Verantwortung wir tragen. Die wahre Freiheit besteht darin, dass wir nicht die Neigung und das Verlangen haben, uns gegen unseren Schöpfer zu wenden – das ist die wahre Freiheit.

Nachdem ich gebetet hatte, fühlte ich mich, als hätte ich mein ganzes Leben lang gekämpft – nicht im übertragenen Sinne, sondern körperlich – und als hätte ich endlich die Chance, mich hinzusetzen und auszuruhen.

Diese Ruhe ist nie verschwunden.
Wie C.S. Lewis es ausdrückte

Ich glaube an das Christentum, weil ich glaube, dass der Sohn auferstanden ist, nicht nur, weil ich es sehe, sondern weil ich durch ihn alles andere sehe. »

Viele Menschen erzählen in ihren Zeugnissen, was passiert ist, nachdem sie Christen geworden sind; darüber können wir ein anderes Mal sprechen. Im Moment möchte ich nur erklären, warum ich Christ bin, und mein Grund, Christ zu sein, hat sich nie geändert. Ich stehe auf den Worten dessen, der von den Toten auferstanden ist, weil es keinen anderen Platz gibt, auf dem ich stehen kann, und um Ihnen zu zeigen, dass Jesus Christus gestern, heute und in Ewigkeit derselbe ist, schließe ich meine Geschichte mit den Worten eines anderen Christen von vor fast 2000 Jahren. Der Apostel Paulus versuchte, das Christentum auszulöschen, bevor er Jesus auf der Straße nach Damaskus begegnete. Kurz vor seinem Tod schrieb er einen Brief an seinen Freund Timotheus und sagte

« Mit Worten, die von Tausenden anderer Christen im Laufe der Jahrhunderte nachgeahmt werden können,

… danke ich Christus Jesus, unserem Herrn, der mir die Kraft gegeben hat, dass er mich für treu hielt und mich auf seinen Dienst verwies. Obwohl ich einst ein Gotteslästerer, ein Ankläger und ein gewalttätiger Mensch war, wurde mir Gnade zuteil, weil ich in Unwissenheit und Unglauben handelte. Die Gnade unseres Herrn hat sich reichlich über mich ergossen, zusammen mit dem Glauben und der Liebe, die in Christus Jesus herrschten. Hier ist ein vertrauenswürdiger Spruch, der volle Zustimmung verdient. Christus Jesus kam in die Welt, um Sünder zu retten, von denen ich der schlimmste bin, aber gerade deshalb wurde mir Barmherzigkeit erwiesen, damit ich, der schlimmste aller Sünder, Christus Jesus seine grenzenlose Geduld als Beispiel für diejenigen zeigen konnte, die an ihn glauben und das ewige Leben empfangen würden. Dem ewigen, unsterblichen, unsichtbaren König, dem einzigen Gott, geben wir die Ehre und die Herrlichkeit in Ewigkeit. Amen

David Wood: Comment suis-je devenu chrétien

Transcription (Youtube) du témoignage d’un ex-athée.

Ce témoignage d’une crudeur choquante, montre les fruits de l’athéisme lorsqu’il est assumé jusqu’au bout. La guérison et métamorphose de David Wood est miraculeuse. Il est aujourd’hui un apologète au service du seul Seigneur et Maître. Jésus-Christ. (vigi-sectes)

Il y a une voie qui semble droite à un homme, Mais sa fin est le chemin de la mort. (Prov 16:25)

Il y a un chemin qui paraît droit à l’homme, Mais sa fin est le chemin de la mort. (Prov 16:25)

Envie de faire un tour ?

Imaginez un monde souterrain

… fait de béton et d’acier, d’escaliers et de tunnels, avec juste assez de lumière pour voir les panneaux sur les murs. Supposez qu’il y ait des gens qui vivent là toute leur vie et qui n’ont jamais été autorisés à se rendre à la surface, et qu’on leur ait dit dès leur naissance que ce monde est tout ce qui existe. Ne croiront-ils pas ce qu’on leur dit de croire ? Ne vont-ils pas essayer de vivre comme si c’était vrai ? Soudain, un homme fou descend les escaliers en titubant et dit aux gens ici présents

Vous ne vous rendez pas compte que vous êtes sous terre ? Ne savez-vous pas qu’il y a un monde extraordinaire juste en haut de ces escaliers ?

Un tombeau, aussi spacieux soit-il, reste un tombeau.

Les gens lui ont répondu, ils ont dit

Nous comprenons très bien notre monde sans que tu en parles, retourne à ton monde de spaghettis volants, imbécile. C’est nous qui sommes éclairés ici-bas

puis, rejetant le monde d’en haut, ils se sont enfoncés un peu plus dans le monde d’en bas.

Quand j’avais cinq ans …

j’avais un chien qui s’appelait Goliath. Un jour, ma mère a reçu un appel téléphonique, elle s’est tournée vers moi, les larmes aux yeux, et m’a annoncé que Goliath avait été écrasé par un bus. Je l’ai regardée et je me suis dit : « Et alors, ce n’est qu’un chien », mais ma mère était triste et je n’arrivais pas à comprendre pourquoi. J’ai rapidement remarqué que d’autres personnes étaient tristes lorsque quelque chose mourait, ce qui m’a semblé vraiment bizarre ; pleurer ne va pas changer le fait que l’objet est mort, alors pourquoi pleurer ? J’ai également remarqué que les gens ne partageaient pas ma vision étonnante de la nature de la réalité. Je me souviens d’avoir observé, à l’âge de huit ans, au bord d’un lac, des fourmis s’agençant en formation parfaite. Il m’est soudain apparu clairement que les fourmis gouvernaient le monde et qu’elles nous avaient trompés, nous les êtres humains, en nous faisant croire que c’était nous qui commandions. Avez-vous une idée de la puissance et de l’intelligence qu’elles doivent avoir pour avoir réussi à tromper l’ensemble de la population humaine ? Quelques années plus tard, j’ai compris que les animaux domestiques contrôlaient en fait la planète. Chaque fois qu’un chat ou un chien me regardait dans les yeux, je pensais qu’il communiquait avec moi, se vantant silencieusement d’être beaucoup plus intelligent que les humains. J’ai donc passé une partie de ma jeunesse à parler aux animaux en leur disant : « Je sais ce qui se passe ici, je vous surveille », mais j’ai fini par oublier cette bêtise.

Lorsque j’étais en seconde, …

j’étais convaincu que je contrôlais la météo.
j’étais convaincu que je contrôlais la météo. Je ne savais pas comment je contrôlais le temps, je savais juste que je le faisais. Il se mettait à pleuvoir et je me disais :

OK, comment j’ai fait ça ?

J’avais aussi la capacité de contrôler le temps, mais je ne savais pas encore comment l’utiliser. Cet été-là, mon meilleur ami de l’école primaire est mort. Jimmy avait toujours parlé de faire de la paravoile, il en a finalement eu l’occasion et son harnais s’est rompu ; il a fait une chute mortelle. Lorsque j’ai appris la nouvelle après avoir frappé à sa porte, j’ai eu la même réaction que lorsque mon chien Goliath est mort, à savoir : et alors ? Mais cette fois-ci, c’était différent, j’avais l’impression que la mort de Jimmy devait me déranger, alors j’ai commencé à me demander si quelque chose n’allait pas mal chez moi. Après y avoir réfléchi pendant plusieurs mois, j’ai compris pourquoi j’étais différent : j’avais évolué vers un stade supérieur de l’humanité. Ces petites émotions tristes que vous avez tous sont comme des résidus de nos formes de vie primitives, mais l’humanité 2.0 était arrivée et vos anciens modèles étaient désormais obsolètes.

L’année suivante, j’ai vécu une expérience qui a changé ma vie.

Je fuyais la police au milieu de la nuit et j’étais encerclé de trois côtés. Le quatrième côté était la rivière Mahoning, alors j’ai sauté dans l’eau et j’ai commencé à me frayer un chemin à travers les arbres de l’autre côté. J’ai fini par sortir d’un coin de bois et je me suis retrouvé dans le jardin de quelqu’un. J’ai commencé à marcher autour du jardin, mais je me suis arrêté pour philosopher. Je me suis dit :

Je ne me soucie pas des habitants de cette maison, alors pourquoi est-ce que je fais des pieds et des mains pour éviter de marcher sur leurs légumes, pourquoi est-ce que je suis si courtois ? parce que j’avais subi un lavage de cerveau, voilà pourquoi. J’ai enfreint la loi pendant des années et pourtant la société a manipulé mon comportement pendant tout ce temps, la grandeur a été polluée par la médiocrité.

Alors que je me frayais un chemin dans ce jardin, j’ai ressenti une incroyable bouffée de liberté. Le monde nous tient tous en laisse, une laisse faite de règles, « fais ceci, ne fais pas cela », mais c’est une laisse qui se détache dès que nous reconnaissons que nous ne sommes pas obligés de faire tout ce que quelqu’un nous dit de faire. Bien sûr, si vous voulez vraiment vous libérer de vos maîtres, il semble que vous deviez faire le contraire de ce qu’on vous a dit. La descente.

J’ai commencé à étudier la fabrication de bombes à 18 ans, rien d’extraordinaire. J’ai appris à fabriquer des bombes artisanales, j’ai appris à assembler un lance-grenades, j’ai acheté un livre sur les déguisements pour ne pas être reconnu, mais tout cela me semblait un peu amateur. J’ai donc décidé d’étudier la chimie à l’université pour apprendre à fabriquer quelque chose d’un peu plus sophistiqué, mais mon projet de devenir poseur de bombes a dû être mis en suspens parce qu’il y a des choses plus importantes dans la vie, n’importe qui peut faire exploser un groupe de personnes au hasard, vous ne les connaissez pas.

Si vous en avez assez de la vie, d’être au bout des ficelles de la société, la tuerie doit commencer bien plus près de chez vous.

Mon père était le seul parent que j’avais à quelques centaines de kilomètres à la ronde, il fallait donc qu’il meure et j’avais un marteau à tête sphérique qui ferait l’affaire. Il est intéressant de noter que certaines de mes découvertes étonnantes sur la nature de la réalité m’ont en fait ralenti. Mon père était assis à côté de moi sur le canapé et j’étais sur le point de le battre à mort, j’avais le marteau sous un coussin, mais j’ai soudain réalisé qu’il lisait dans mon esprit ; et pas seulement lui, tout le monde dans le monde lisait dans mon esprit, je faisais partie d’une expérience et des milliards de personnes étaient dans le coup, ils attendaient tous de voir ce que j’allais faire et dès que j’attaquerais mon père, les murs se lèveraient, les observateurs se précipiteraient et l’expérience serait terminée. Alors que mon père lit dans mon esprit, je lui transmets mes pensées pendant que nous sommes assis là. Il regarde la télévision, je pense :

Regarde-moi pendant que tu lis dans mes pensées. Regarde-moi tout de suite ou je vais t’éclater la tête.

Finalement, je lui ai dit : « Tu me prends pour un idiot, je ne me laisserai pas faire », puis je me suis levé et je suis parti, mais ce n’était pas fini. Au bout d’un moment, j’ai « retrouvé mes esprits » et je suis entré dans la chambre de mon père vers deux heures du matin, le jour de Thanksgiving (journée américaine du remerciement). Je me tenais au-dessus de lui avec le marteau et j’essayais de penser à une seule mauvaise chose qu’il m’avait faite, mais rien ne me venait à l’esprit. J’ai donc retiré mon bras et je l’ai frappé de tout mon poids. Je ne savais pas à quelle vitesse le sang pouvait sortir de la tête de quelqu’un. J’ai continué à le frapper jusqu’à ce que je sois sûr qu’il était mort. Il n’y a pas eu d’élan de liberté cette fois-ci, je n’ai plus rien ressenti.

Ai-je mentionné que j’étais athée ?

Je comprends que la plupart d’entre vous, athées, vivent une vie parfaitement normale, mais je n’ai jamais compris pourquoi vous voudriez le faire. Pensez-y, nous avons cet univers massif et par ici un tout petit bout de galaxie. Dans l’un des bras spiraux de cette galaxie se trouve une boule de gaz chaud tout à fait banale.

Autour de cette boule de gaz chaud se trouve un pathétique grain de poussière cosmique que nous appelons la Terre et, sur toute la Terre, rampent ces faibles, égoïstes et autodestructeurs amas de cellules qui s’illusionnent constamment en pensant que ce qu’ils font est si important, alors que l’univers ne pourrait pas en avoir moins à faire, que vous aimiez votre prochain comme vous-même ou que vous torturiez à mort pour le plaisir, alors autant faire ce que vous avez envie de faire avec le peu de temps dont vous disposez, et qu’aller faire, amis athées, de vos quelques 80 ans ?

Laissez-moi deviner,

vous allez aller à l’école pendant un certain temps, puis trouver un emploi, travailler pendant quelques décennies, peut-être fonder une famille en cours de route, puis prendre votre retraite et mourir de vieillesse ou d’une maladie quelconque. C’est très original. Des libres penseurs, hein ? Croyez-le ou non, certaines personnes ne veulent pas vivre comme du bétail, certaines personnes ne veulent pas suivre ce modèle que nous sommes tous censés suivre sans réfléchir. Certains préfèrent défoncer la tête d’un homme, tirer dans un théâtre ou marcher dans un couloir d’école en poignardant des gens.

Pourquoi ne le feraient-ils pas ? Parce que c’est mal ? Qui le dit, votre grand-mère ? Ou devraient-ils essayer de ne pas blesser les gens parce qu’ils ont une valeur intrinsèque ? Moi qui pensais que les êtres humains n’étaient rien d’autre que des machines à propager l’ADN. La plupart des gens ne veulent pas tuer et massacrer, mais pour ceux qui le font, notre civilisation est en train de détruire rapidement toute raison valable qu’ils pourraient avoir de résister à l’envie de tuer et de massacrer. Les jeunes font la queue pour danser sur la musique de leur ADN, il ne vous reste plus qu’à espérer qu’ils se fassent plaquer lorsqu’ils s’arrêtent pour recharger ou qu’ils fassent une énorme bourde au début de leur bain de sang.

J’ai commis une énorme erreur lorsque mon bain de sang a commencé ; j’ai sous-estimé la quantité de dommages que la tête humaine pouvait endurer, les crânes écrasés peuvent apparemment être reconstitués par les médecins. Mon père a subi des lésions cérébrales, mais il a survécu à l’attaque. J’ai été emmené dans un hôpital psychiatrique, puis en prison.

La prison est un endroit où l’on peut s’asseoir et réfléchir aux choses que l’on a faites.

Vous avez tout le temps de vous asseoir et de penser :

pourquoi me suis-je fait prendre ? Quelles mesures puis-je prendre pour éviter de me faire prendre la prochaine fois ?

et sans toutes les tâches répétitives vides qui vous maintiennent habituellement dans un état de sédation mentale, vous avez tout le temps de déterminer ce qui est le plus important pour vous. Le plus important pour moi était de ne pas être l’esclave de personnes pour lesquelles je n’avais que du mépris, mais des personnes m’avaient contrôlé de diverses manières tout au long de ma vie et cela signifiait qu’il fallait leur donner une leçon.

Depuis le jardin d’enfants, j’avais une liste de personnes qui allaient être brutalement assassinées, mais des doutes s’insinuaient parfois. Je me demandais

ces personnes ont-elles un intérêt ?

Rien n’est vraiment important, alors quelle différence cela fait-il que je fasse tout ce que j’ai prévu ou que je ne fasse rien du tout ; il n’y a pas de ruban bleu pour prendre la bonne décision parce qu’il n’y a pas de bonne décision. Mais lorsque j’ai commencé à penser que la vie sans laisse était aussi insignifiante que la vie en laisse, j’ai commencé à perdre la tête. J’étais capable de tenir le coup jusqu’à un certain point mentalement parce que j’avais quelque chose à faire, mais si ce que j’avais à faire ne servait à rien, alors tenir le coup ne servait à rien. J’étais donc au bord du gouffre et il n’y avait rien d’autre à faire que de le franchir, mais la vie a le don de nous offrir une alternative au bon moment

[Chantant : Quand un homme est un pédalo vide, il devrait être sur son séant, et pourtant je suis déchiré juste parce que je présume que je pourrais être un peu humain si seulement j’avais un cœur].

Quand j’étais dans le bloc E de la prison, j’ai rencontré un chrétien

… nommé Randy, un type qui s’était rendu à la justice pour 21 délits. Randy semblait venir d’un autre monde ; il y avait une bagarre dans le dortoir et il ne la regardait pas, il détournait la tête et priait pour qu’elle s’arrête, notre principale source de divertissement et il priait contre elle ; les chrétiens me faisaient craquer.

Randy était allongé sur sa couchette en train de lire sa Bible un soir et je me suis approché de lui et lui ai dit :

Sais-tu pourquoi tu lis la Bible ? Tu lis la Bible parce que tu es né aux États-Unis. Si tu étais né ailleurs, tu aurais cru en quelque chose d’autre. Si vous étiez né en Chine, vous seriez bouddhiste, si vous étiez né en Inde, vous seriez hindou, si vous étiez né en Arabie saoudite, vous seriez musulman parce que les gens comme vous croient tout ce qu’on leur dit de croire.

Depuis, j’ai entendu d’autres athées dire la même chose, presque exactement dans les mêmes termes. J’en déduis donc qu’il s’agit d’un point de vue athée commun sur les chrétiens, ce qui est hilarant par son niveau d’hypocrisie. Je crois que l’univers a explosé de nulle part sans raison, que la vie s’est formée d’elle-même, que la conscience est un produit naturel des interactions entre les particules dans notre cerveau, que les valeurs morales ne sont rien d’autre qu’un endoctrinement de la société et que les disciples de Jésus ont inventé une histoire sur sa résurrection des morts parce qu’ils voulaient que son message se répande. J’ai cru à tout cela sans avoir fait le moindre examen approfondi des preuves, ce qui signifie que j’ai cru à beaucoup de choses qu’on m’avait dites, mais je pointe du doigt les chrétiens, pourquoi ?

Parce qu’il est beaucoup plus facile de se moquer de quelqu’un d’autre que de faire le travail difficile consistant à mettre en place un ensemble de croyances cohérent et bien fondé.

Il s’est passé quelque chose d’intéressant lorsque je me suis moqué de Randy : il s’est défendu. Beaucoup de chrétiens se mettent en retrait si vous commencez à discuter avec eux, ils ne veulent pas provoquer une scène, mais Randy s’est assis sur sa couchette et a commencé à me mettre dans l’embarras à propos de certaines des choses que je disais. J’étais totalement choqué, je ne savais pas ce qui se passait. Je suis l’être humain le plus intelligent et le plus avancé que le monde ait jamais vu et, nuit après nuit, lorsque nous nous disputions, Randy me prenait juste pour une école, et il n’était pas plus intelligent que moi, il n’avait pas de connaissances ou de diplômes spéciaux, il n’était pas un scientifique ou un philosophe, il avait juste la fâcheuse habitude de remettre en question tout ce que je disais, et lorsque j’essayais de répondre à ses questions sur ce que je disais, il devenait clair pour lui et pour moi que beaucoup de mes croyances, lorsqu’elles étaient exprimées, semblaient vraiment très stupides. Des choses qui avaient un sens parfait lorsqu’elles n’étaient pas remises en question n’avaient aucun sens lorsqu’on les interrogeait.

Nos disputes m’ont tellement frustré que j’ai commencé à chercher d’autres moyens de vaincre Randy. Je me suis moqué de lui parce qu’il avait été victime d’attouchements lorsqu’il était enfant. J’ai vu sa sœur de 12 ans au parloir et j’ai dit des choses sur elle (que je ne vais pas répéter ici). J’ai continué à l’embêter jusqu’à ce qu’il s’énerve et quand il s’énervait, je lui disais

Regarde-toi, tu te mets en colère contre moi, tu te prétends chrétien.

Curieusement, Randy et moi sommes devenus amis. Nous passions des nuits entières à jouer aux cartes, à lancer un rouleau de papier toilette comme s’il s’agissait d’un ballon de football et, bien sûr, à nous disputer au sujet de la Bible. Ce n’était pas une bataille pour lui, il n’essayait pas de me surpasser en quoi que ce soit, mais j’essayais certainement de le surpasser. Randy jeûnait pendant de longues périodes en ne buvant que de l’eau. Au bout d’un certain temps, je me suis joint à lui, et chaque fois qu’il terminait un jeûne, je commençais le mien et le prolongeais de quelques jours. Pour notre premier échange, Randy a jeûné une semaine ; je savais qu’il ne mangeait pas parce qu’il me donnait tous ses plateaux-repas. Lorsqu’il a terminé, j’ai dit : « D’accord, je vais faire dix jours de jeûne :

D’accord, je vais faire dix jours.

Je n’avais jamais passé un jour sans manger de ma vie, mais j’ai fait dix jours d’affilée, juste pour savoir que j’avais battu le chrétien.

Nous avons fait des allers-retours, je passais toujours quelques jours de plus que lui. Finalement, il m’a demandé : « Comment se fait-il que tu jeûnes toujours un peu plus longtemps que moi ? Sommes-nous dans une sorte de compétition que je ne connais pas ? » J’ai répondu que non, que je n’avais même pas remarqué, que c’était une coïncidence. Randy a jeûné 40 jours ; il a passé 32 jours en ne buvant que de l’eau, puis il a ajouté des liquides comme Cool Aid pour le reste. Il m’a dit que Jésus avait jeûné 40 jours, c’est pourquoi il a choisi le chiffre 40. J’ai dit d’accord, je vais en faire 42. Même six semaines avec rien d’autre que de l’eau et de la rage ;

j’allais battre Randy et Jésus.

Au 11e jour de mon jeûne, un garde est entré et m’a dit de préparer mes affaires. Je m’étais évanoui plus tôt et je m’étais cogné la tête en descendant. Le personnel médical connaissait mes antécédents en matière de santé mentale et pensait que j’essayais de mourir de faim. J’essaie de vaincre le chrétien, ils pensent que j’essaie de me suicider très lentement, mais ils ont vu que j’avais perdu suffisamment de poids pour se rendre compte qu’il y avait un problème et le tensiomètre que l’infirmière a mis sur mon doigt a indiqué que j’étais mort. J’ai donc dû emballer mes livres, la philosophie et la science, les livres d’apologie que Randy m’a donnés et me rendre dans ma nouvelle maison – une cellule avec une caméra où l’on peut me surveiller jour et nuit.

Vivant le rêve, j’ai perdu environ 40 kg en jeûnant, j’ai développé une horrible éruption cutanée sur tout le corps, cela ressemblait à du sumac vénéneux, cela s’appelle le zona, c’est causé par une carence en vitamines. J’avais des trous de mémoire, une vision en tunnel, le médecin de la prison disait qu’il allait me nourrir par sonde, l’assistante sociale parlait de m’envoyer dans mon troisième hôpital psychiatrique et quand je ne lisais pas, je ne pensais qu’à emmener des gens dans les bois et à leur arracher la peau, mais j’ai trouvé une nouvelle raison d’être dans ma cellule solitaire. Avec une bibliothèque à ma disposition et rien d’autre à faire, j’avais l’occasion parfaite de me préparer à un affrontement épique avec Randy. Je pouvais étudier la Bible, élaborer de nouveaux arguments, retourner à l’E-Block et détruire la foi de mon ami.

J’ai demandé à l’aumônier des études bibliques, il m’a donné une série d’études sur l’évangile de Jean avec des devoirs notés. Me voici donc, athée en pleine déchéance, assis dans une cellule mal éclairée, en train de faire mes devoirs bibliques et d’obtenir des A. Je n’ai pas mangé depuis des jours. Je n’ai pas mangé depuis des jours et je lis que Jésus dit

Je suis le pain de vie, celui qui vient à moi n’aura jamais faim.

Je suis obsédé par l’idée de me libérer d’une société qui m’a enfermé dans une cellule d’un mètre cinquante et je lis :

Si le fils vous libère, vous serez vraiment libres.

Je me demande combien de temps mon corps pourra supporter ce que je lui fais subir avant que mon cœur ne s’arrête et je lis :

Je suis la résurrection et la vie ; celui qui croit en moi vivra, même s’il meurt.

C’est un peu flippant quand un livre vous parle de… que sais-je, j’avais l’habitude de penser que les chats me parlaient.

Allongé sur le dos, jour après jour, je réfléchissais à la vie, à la théologie et à la philosophie.

… trois choses ont commencé à déstabiliser tout mon système de croyances.

Tout d’abord, ce que l’on appelle l’argument de la conception m’a finalement frappé. Je regardais un mur et la façon dont les briques étaient disposées et je me suis dit, …

Si quelqu’un me disait que ces briques ont été placées dans cet ordre par un processus qui n’implique pas d’intelligence, je lui donnerais une gifle. Pourtant, je croyais que la vie s’était formée sans intelligence, alors que la cellule vivante la plus élémentaire est incroyablement plus compliquée que quelques briques empilées sur un mur.

Pourquoi ai-je accepté aveuglément l’affirmation extraordinaire selon laquelle la vie est née spontanément de la non-vie sans exiger de très bonnes preuves ?

Deuxièmement, j’ai découvert comment les apôtres de Jésus sont morts ; la plupart d’entre eux sont allés jusqu’à leur mort sanglante en affirmant qu’ils l’avaient vu ressuscité des morts. Mon explication de l’origine du christianisme avait toujours été que les apôtres avaient inventé une histoire pour pouvoir diffuser son message, mais maintenant mon explication n’avait plus de sens. Si vous êtes prêt à mourir pour quelque chose, vous devez y croire. Lorsqu’un terroriste se fait exploser, il est manifestement sincère. Les disciples, les apôtres devaient donc croire en ce pour quoi ils mouraient, ce qui signifie qu’ils étaient convaincus d’avoir vu Jésus ressuscité d’entre les morts. Habituellement, lorsque quelqu’un est prêt à donner sa vie pour quelque chose, c’est pour une idéologie qu’il a reçue de quelqu’un d’autre et cette idéologie peut être vraie ou fausse. Les disciples mouraient pour quelque chose qu’ils avaient vu. Qu’est-ce qui a pu convaincre tant de personnes différentes qu’elles avaient toutes vu un homme ressuscité ? Je pourrais expliquer un témoin en disant qu’il est fou, mais tous ? Il se passait quelque chose ici et je devais le découvrir, mais je n’arrivais pas à expliquer pourquoi ils avaient ce niveau de confiance, si ce n’est qu’ils l’avaient réellement vu.

Troisièmement, j’ai commencé à m’inquiéter que Jésus puisse être meilleur que moi. Si vous n’êtes pas un relativiste moral complet ou peut-être l’un des nouveaux athées, il est probablement évident pour vous que Jésus est meilleur que moi, mais je n’étais pas le plus clair des penseurs sur les questions morales à l’époque, et il m’a donc été très difficile de me faire une idée de la situation. Voici le problème qui est apparu : J’avais deux croyances qui n’allaient pas ensemble. D’une part, je pensais que les êtres humains étaient des amas de cellules, des amas de cellules sans signification, que tout ce que nous faisions était inutile. D’autre part, j’étais persuadé d’être la personne la meilleure et la plus importante au monde. Comment est-il possible d’être le meilleur, le plus important des amas de cellules sans valeur ? S’il devait y avoir une sorte de meilleure personne, cela nécessiterait quelque chose comme une norme de bien et cela nécessiterait quelque chose comme Dieu, et alors quelqu’un comme Jésus serait meilleur que moi.

Mes croyances s’effondraient donc au niveau des fondations

et une fois que les fondations commencent à s’effriter, tout commence à s’écrouler. Je suis passé de la croyance que j’étais la meilleure personne au monde à la pensée que j’étais la pire personne au monde, et dans un moment de clarté, tout m’a frappé en pensant que je suis un gars qui a un jour étranglé mon ami jusqu’à ce que de la mousse sanglante sorte de sa bouche. Je l’ai frappé avec une pelle parce qu’il n’était pas d’accord avec moi, je ne me souviens même pas de quoi il s’agissait. Je regardais le petit ami de ma mère la battre et je ne levais pas le petit doigt pour l’aider. Pas parce que j’avais peur, je pesais 90 kilos et j’avais une arme, j’aurais pu l’arrêter à tout moment, mais je m’en fichais et j’étais fière de m’en ficher.

J’ai pensé à ce que j’avais fait à ma famille, à ce que je me faisais à moi-même. Ils m’apportaient de la nourriture tous les jours et je mourais de faim parce que je ne la mangeais pas. Il y a d’autres personnes affamées dans le monde, mais au moins elles ont les idées claires ; moi, je restais là à penser à torturer des gens. Ma peau jaunissait, je me grattais jusqu’au sang, quel sens cela avait-il de penser que j’étais le meilleur en quoi que ce soit ?

Quand je pensais à cette situation, j’avais l’impression qu’on venait de me piétiner sans relâche, et quand j’ai pensé à cela, j’ai commencé à comparer avec le petit séjour à l’hôpital environ un an et demi plus tôt. Je me suis battu avec sept gars ; je ne dis pas cela pour être dur, ils ont gagné cette fois. J’ai eu l’un d’entre eux, il m’a frappé avec un pistolet et je l’ai frappé avec ces mêmes pistolets, puis ses six amis se sont jetés sur moi, m’ont mis à terre et m’ont donné à tour de rôle des coups de pied dans la tête. Mais je comparais cela à la situation dans laquelle je me trouvais, je me disais que j’allais bien le lendemain, j’avais des égratignures au cou, j’avais des vertiges en marchant, j’avais mon bras en écharpe, mais j’allais bien. Se battre contre sept gars est une plaisanterie comparée à ce que j’ai vécu dans cette cellule. J’avais l’impression qu’on venait de me piétiner et quand j’ai pensé que j’avais l’impression d’avoir été piétiné, j’ai eu un autre flash-back.

Un soir, alors que je rentrais à pied de chez un ami, un orage a éclaté. La pluie était si forte que je pouvais à peine voir, les éclairs frappaient partout et j’ai levé les yeux et me suis moquée en disant : « Est-ce que c’est censé m’effrayer ?

Est-ce que c’est censé me faire peur ?
Si tu veux que je croie en toi,
tu ferais mieux de venir ici et de me faire croire.

Je n’étais pas sérieux, mais compte tenu de ma situation dans la prison, j’ai commencé à me demander si Dieu l’avait pris au sérieux. Normalement, cela n’aurait pas été une option, je ne pensais pas comme ça, mais comme toute ma vision du monde s’écroulait, je n’étais pas en mesure d’écarter les alternatives. Mais il y a un problème : s’il y avait un Dieu dans tout cela, si le bien et le mal n’étaient pas simplement des fictions utiles, j’étais dans le pétrin, non seulement pour ce que j’avais fait, mais aussi pour ce que j’étais. Comment la pire personne au monde pourrait-elle jamais faire ce qui est juste ? Il n’y a pas d’interrupteur magique que je puisse actionner et « oh maintenant je me soucie des autres ». Alors comment allais-je faire quelque chose de bien ? Et puis j’ai compris qu’il y avait deux possibilités : soit je suis violent, égoïste et insensible et c’est comme ça, soit il y a quelqu’un qui peut aider les gens comme moi. Soit je suis complètement dérangé et je dois vivre avec ça, soit il y a quelqu’un qui peut s’occuper de ce genre de choses, et quand vous commencez à penser comme ça, je dirais que vous êtes à deux doigts de devenir chrétien, parce que quand on se demande

qui, parmi tous ceux qui ont jamais existé, avait la capacité de prendre des personnes psychologiquement, spirituellement et moralement brisées et de leur donner une nouvelle vie ?

Nous avions une liste d’une personne, il y a une seule personne sur la liste, c’est celui qui a dit :

Je suis la porte, si quelqu’un entre par moi, il sera sauvé et nous entrerons, nous sortirons et nous trouverons des pâturages. Le voleur ne vient que pour voler, tuer et détruire, moi je suis venu pour qu’ils aient la vie et qu’ils l’aient en abondance.

Je ne savais pas ce qu’était Jésus

qui il prétendait être, mais je savais que c’était Jésus ou rien, c’était Jésus ou rien. Si quelqu’un a le sceau d’approbation de Dieu, c’est bien celui qui est ressuscité d’entre les morts. L’histoire est remplie d’options mortes ; Jésus est la dernière option vivante.

Je me suis donc incliné sur ma couchette, sans être sûr de grand-chose, et j’ai prié, je ne savais pas comment prier, mais j’ai prié et j’ai dit

Dieu, je ne sais pas si je croirai en toi demain, mais je crois en toi maintenant. Si tu peux faire quoi que ce soit avec moi, tu es le bienvenu,

et j’ai continué avec la prière du pécheur que j’avais lue dans ces études bibliques, et quand je me suis levé après cette prière, le monde entier m’a semblé différent, comme si tout était d’une autre couleur. Pour la première fois depuis de nombreuses années, je ne voulais plus faire de mal à personne et j’avais l’étrange sentiment d’avoir toujours su la vérité. Dieu a créé l’univers, mais nous sommes quelque chose de spécial, nous sommes créés à l’image de Dieu, mais nous rejetons Dieu et, en rejetant Dieu, nous nous efforçons de tordre et de travailler son image que nous portons.

Pendant des années, j’étais prêt à tout sacrifier pour une sorte de liberté, juste une liberté par rapport à un contrôle extérieur. C’est une fausse liberté, car nous finissons par l’utiliser pour nous dégrader et nous détruire ; nous ternissons l’image de Dieu pour qu’on ne nous rappelle plus ce que nous sommes et les responsabilités que nous partageons. La vraie liberté se trouve dans le fait de ne pas avoir ce penchant et ce désir de se retourner contre notre créateur, c’est ça la vraie liberté.

Après avoir prié, j’ai eu l’impression d’avoir combattu, non pas au sens figuré, mais physiquement, toute ma vie, et d’avoir enfin eu l’occasion de m’asseoir et de me reposer.

Ce repos n’a jamais disparu.

Comme l’a dit C.S. Lewis

Je crois au christianisme parce que je crois que le fils est ressuscité, non seulement parce que je le vois, mais parce qu’à travers lui, je vois tout le reste.

Dans leurs témoignages, de nombreuses personnes racontent ce qui s’est passé après être devenues chrétiennes, nous pourrons en parler une autre fois. Pour l’instant, je veux simplement expliquer pourquoi je suis chrétien et la raison pour laquelle je suis chrétien n’a jamais changé. Je m’appuie sur les paroles de celui qui est ressuscité des morts parce qu’il n’y a pas d’autre endroit où se tenir, et juste pour vous montrer que Jésus-Christ est le même hier, aujourd’hui et à jamais, je conclurai mon histoire avec les paroles d’un autre chrétien d’il y a près de 2000 ans. L’apôtre Paul a tenté d’anéantir le christianisme avant de rencontrer Jésus sur le chemin de Damas. Peu avant sa mort, il a écrit une lettre à son ami Timothée et a déclaré en des termes qui peuvent être repris par des milliers d’autres chrétiens au cours des siècles,

je remercie le Christ Jésus, notre Seigneur, qui m’a donné la force de me considérer comme fidèle, en m’orientant vers son service. Bien que j’aie été autrefois un blasphémateur et un homme violent, j’ai bénéficié de la miséricorde parce que j’ai agi dans l’ignorance et l’incrédulité. La grâce de notre Seigneur s’est répandue sur moi en abondance, ainsi que la foi et l’amour qui régnaient dans le Christ Jésus. Voici une parole digne de confiance qui mérite d’être pleinement acceptée. Le Christ Jésus est venu dans le monde pour sauver les pécheurs, dont je suis le pire, mais c’est pour cette même raison qu’il m’a été fait miséricorde afin que, moi, le pire des pécheurs, le Christ Jésus puisse montrer sa patience illimitée comme un exemple pour ceux qui croiraient en lui et recevraient la vie éternelle. Quant au roi éternel, immortel et invisible, le seul Dieu, nous l’honorons et le glorifions pour les siècles des siècles. Amen »

David Wood: Why i am a christian? transcript

Transcript (Youtube) of the testimony of a former atheist

There is a way that seems right to a man, But its end is the way of death. (Prov 16:25)

Want to go for a ride?

Imagine an underground world made of concrete and steel, stairways and tunnels, just enough light to see the signs on the walls. Suppose there were people who live down there all their lives and were never allowed to visit the surface and that these people were told from the time they were born that this world is all that exists. Won’t they believe what they’re told to believe? Won’t they try to live like it’s true? Suddenly a mad man stumbles down the stairs and says to the people here

Don’t you realize that you’re underground? Don’t you know that there’s an amazing world right up those stairs?

A tomb, no matter how spacious is still a tomb. The people answered him, they said

We understand our world just fine without you rambling about another, go back to your flying spaghetti world fool. We’re the enlightened ones down here

and then rejecting the world above, they sunk a little deeper into the world below.

When I was five years old …

I had a dog named Goliath. One day, my mother received a phone call, she turned to me, it was tears in her eyes and informed me that Goliath had been run over by a bus. I looked at her and thought to myself ‘So what, it’s just a dog’, but my mother was sad and I couldn’t figure out why. I soon noticed that other people got sad when something die, it seemed really weird to me; crying isn’t going to change the fact that it’s dead so why are you crying? I also noticed that people didn’t share my amazing insight into the nature of reality. I remember sitting beside a lake when I was eight years old watching ants matching in perfect formation and it suddenly became entirely clear to me that ants rule the world and then tricked us human beings to think that we are in charge. Do you have any idea how powerful and brilliant they must be if they had managed to deceive the entire human population? Few years later, I figured out that pets actually control the planet. Whenever a cat or a dog would look me in the eyes, I would think that it was communicating with me, silently bragging that they were much more intelligent than humans are. So part of my youth was spent talking to animals telling them ‘I know what’s going on here, i’m on to you’, but I grew out of that silliness.

By the time I was in 10th grade …

I was convinced that I controlled the weather. I didn’t know how I controlled the weather, I just knew that I did. It would start raining and I would think :

okay, how did I do that?

I also had the ability to control time but I didn’t know how to use this ability yet. That summer, my best friend from elementary school died. Jimmy had always talked about going Para-sailing, he finally got the chance and his harness broke; he plummeted to his death. When I heard about it after knocking on his door, I had the same reaction I had when my dog Goliath died namely; so what?. But this time was different, it seemed like I should be bothered by Jimmy dying, so I started wondering if something might be wrong with me. After pondering this for several months, I realized why I was different; I had evolved to a higher stage of humanity. These sad little emotions the rest of you have are like vestigial tails leftover from our primitive life forms but humanity 2.0 had arrived and you earlier models were now obsolete.

The following year, I had a life changing experience.

I was running from the police in the middle of the night and they had me surrounded on three sides. The fourth side was the Mahoning river, so I jumped in and swarm across and started walking my way through the trees on the other side. I eventually emerged from a patch of woods and I found myself in someone’s backyard. In front of me was a beautiful garden, I started to walk around the garden but then I stopped to philosophize. I thought :

I don’t care about the people in that house, so why am I going out of my way to avoid stepping on their vegetables, why am I being so courteous? because I had been brainwashed, that’s why. I’ve been breaking the law for years and yet society has been manipulating my behavior all along, greatness had been polluted by mediocrity.

As I stunt my way through that garden, I had an incredible rush of freedom. The world has all of us on a leash, a leash made of rules, ‘do this, don’t do that’, but it’s a leash that slips right off as soon as we recognize that we don’t have to do anything anyone tells us to do. Of course, if you really want to break free from your handlers, seems like you have to do the opposite of what you’ve been told. Going down.

Started studying bomb building when I was 18, nothing fancy, I got a copy of the N-August cook book. I learnt how to make pipe bombs, I learnt to put together a home-made grenade launcher, I bought a book on disguises so I won’t be recognized but it all felt a bit amateurish so I decided to become a chemistry major in college where I can learn to build something a little more sophisticated, but my plans of becoming a bomber had to be put on hold because there are more important things in life, anyone can blow up a bunch of random people, you don’t know them.

If you’re sick of life, dangling at the end of society’s puppet strings, the killing has to start much closer to home.

My dad was the only relative I had within a few hundred miles so he obviously needed to die and I had a ball pin hammer that would do the trick. Interestingly, some of my amazing insights into the nature of reality actually slowed me down. My dad was sitting beside me on the couch and I was about to beat him to death, I had the hammer under a cushion, but I suddenly realized that he was reading my mind; and not just him, everyone in the world was reading my mind, I was part of an experiment and billions of people were in on it, they’re all waiting to see what I would do and as soon as I attacked my dad, the walls would rise up, the observers would rush in and the experiment would be over. So as my dad is reading my mind, i’m channeling my thoughts to him as we sit there. He’s watching television, i’m thinking :

look at me while you’re reading my mind. Look at me right now or i’m going to burst your head open.

Finally I channelled to him, ‘you think i’m stupid, i’m not falling for this’, then I got up and walked out, but it wasn’t over. After a while, my senses returned to me and I walked into my dad’s bedroom at about two O’clock in the morning, thanksgiving day. I stood over him with the hammer and I tried to think of one wrong thing he had ever done to me; nothing came to mind. So I drew back my arm and came down on him with all 230 pounds. I didn’t know how fast blood could come out of somebody’s head. Kept hitting him until I was sure he was dead and I walked outside and drove away. There’s no rush of freedom this time, I didn’t feel anything anymore.

Did I mention that I was an atheist?

I understand that most of you atheists out there live perfectly normal lives but I can never understand why you would want to. Think about it, we’ve got this massive universe and over here is a tiny little crawl of a galaxy. Out of one the spiral arms of this galaxy is a thoroughly unremarkable ball of hot gas. Circling this ball of hot gas is a pathetic speck of cosmic dust we call earth and crawling all over the earth are these feeble, selfish, self-destructive lumps of cells constantly deluding themselves into thinking that what they do is so important but the universe couldn’t conceivably care less, whether you love your neighbour as yourself or you torture to death for fun, so you might as well do whatever you feel like doing with the little bit of time you’ve got, and what are my atheist friends going to do with your 80 years or so? Let me guess, you’re going to go to school for a while then get a job, work for a few decades, maybe pick up a family along the way, then retire and die of old age or some illness. How original. Free thinkers huh? Believe it or not, some people don’t want to live like cattle, some people don’t want to follow this pattern that we’re all expected to mindlessly follow. Some would rather bash a man’s head in or shoot up a theater or walk down a school hallway stabbing people.

Why shouldn’t they? Because it’s wrong? Says who, your grandma? or should they try not to hurt people because people have intrinsic value? Here I thought that human beings are nothing but machines for propagating DNA. Most people don’t want to kill and slaughter but for those who do, our civilization is rapidly destroying any significant reason they might have for resisting the urge to kill and slaughter. Young people are lining up to dance to the music of their DNA, all you can do now is hope that they get tackled when they stop to reload or that they make some huge blunder when their bloodbath begins.

I made a huge blunder when my bloodbath began; I underestimated the amount of damage the human head could endure, crushed skulls can apparently be pieced back together by doctors. My dad had brain damage but he survived the attack. I was taken to a mental hospital and later to jail.

Jail is a place to sit back and reflect on the things you’ve done.

You’ve got plenty of time to sit back and think :

why did I get caught? What steps can I take to avoid getting caught next time?

and without all of the empty repetitive tasks that ordinarily keep you mentally sedated, you’ve got plenty of time to figure out what’s most important to you. The most important thing to me was not being a slave to people for whom I had nothing but contempt, but people had controlled me in various ways throughout my life and this meant that they would need to be taught a lesson.

I had a list of people going back to kindergarten who were going to be brutally murdered but doubts occasionally crept in. I would ask myself

is there a point to any of these?

Nothing really matters, so what difference does it make whether I do everything i’ve been planning or I do nothing at all; there’s no blue ribbon for making the right decision here because there is no right. But when I would start to think that life off the leash was just as meaningless as life on the leash, I start to lose my mind. I was able to hold things together to some extent mentally because I had something to do, but if what I had to do was pointless, then holding things together was pointless. So I was at an edge and there was nowhere to go but over it, but life has a way of giving us an alternative at just the right moment

[Singing: When a man’s an empty peddle, he should be on his meddle, yet i’m torn apart just because i’m presuming that I could be kind of human if I only had a heart]

When I was in E Block in the jail, I met a Christian

… named Randy, a guy who had turned himself in for 21 felonies. Randy seemed like he was from another world; there would be a fight in the dorm and he wouldn’t watch, he would turn his head away and pray for it to stop, our main source of entertainment and he’s praying against it; Christians cracked me up.

Randy was lying on his bunk reading his bible one night and I walked up to him and said:

do you know why you’re reading the bible? You’re reading the bible because you were born in the United States. If you had been born anywhere else, you would have believed in something else. If you had been born in China, you would be a Buddhist, if you had been born in India, you would be a Hindu, if you had been born in Saudi Arabia, you would be a Muslim because people like you believe whatever you’re told to believe.

I’ve since heard other atheists saying the same thing in almost exactly the same words so I take it this is a common atheist view of Christians which is hilarious in its level of hypocrisy. I believe that the universe exploded out of nowhere for no reason, and that life formed on his own and that consciousness was a natural product of particle interactions in our brains and that moral values were nothing but societal indoctrination, and Jesus’ followers made up a story about him rising from the dead because they wanted his message to spread. I believed all of these without anything remotely resembling a careful investigation of the evidence which means I believed a lot of what I had been told but i’m pointing a finger at the Christian, why? Because it’s much easier to make fun of someone else than to do the difficult work of putting together a coherent well grounded believe set.

Something interesting happened when I made fun of Randy; he fought back. Lots of Christians will go into retreat mode if you start arguing with them, they don’t want to cause a scene but Randy sat up on his bunk and proceeded to embarrass me about some of the things I was saying. I was totally shocked, I didn’t know what was going on. I am the smartest, most advanced human being the world has ever seen and night after night when we’re arguing, Randy was just taking me to a school, and he wasn’t smarter than me, he didn’t have any special knowledge or degrees, he wasn’t a scientist or a philosopher, he just had an annoying habit of questioning everything I would say, and when I would try to answer his questions about what I was saying, it would become clear to him and to me that many of my beliefs when put into words sounded really really stupid. Things that made perfect sense when unquestioned made no sense at all when questioned.

I became so frustrated by our arguments that I began looking for other ways to defeat Randy. I made fun of him for getting molested when he was a child. I saw his 12 year old sister in the visiting room and I said some things about her (that i’m not going to repeat here). I keep messing with him till he got upset and when he got upset, I’d say

look at you, getting angry at me, you call yourself a Christian.

Oddly enough, Randy and I became friends. We would stay up all night playing cards, throwing a roll of toilet paper around like it’s a football, and of course arguing about the bible. But I was still looking for ways to defeat him at something so we got into the world’s first ever fasting battle; it wasn’t a battle for him, he wasn’t trying to out-do me at anything but I was certainly trying to out-do him. Randy would fast for long periods of time with nothing but water. After a while, I joined in, and whenever he would complete a fast, I would start my own fast and then go a few days longer than he did. For our first exchange, Randy fasted one week; I knew he wasn’t eating because he gave me all his meal trays. When he was finished, I said:

alright, i’m going ten days.

I had never gone a day without food in my life but I went ten days straight just so I would know that I had beaten the Christian.

We went back and forth with me always going a few days longer than he did. Eventually he asked me ‘hey, how come you always fast a little longer than I do? Are we in some sort of competition that I don’t know about? » I said no I hadn’t even noticed, just coincidence I guess. Randy fasted 40 days; he went 32 days on nothing but water and then he added liquids like Cool Aid for the rest. He told me that Jesus had gone 40 days, that’s why he picked the number 40. I said alright, i’m going 42. Even six weeks with nothing but water and rage;

I was going to beat Randy and Jesus.

On the 11th day of my fast, a guard came in and told me to pack my stuff. I had passed out earlier and hit my head on the way down. The medical staff knew my mental health history and they thought I was trying to starve myself to death. I’m trying to beat the Christian, they think that i’m trying to commit suicide really really slowly but they had seen that I had lost enough weight to realize that there was a problem and the blood pressure monitor that the nurse put on my finger said that I was dead so I had to pack up my books, philosophy and science, the apologetic books that Randy gave me and head to my new home- a cell with a camera where I can be watched day and night.

Living the dream, I lost about 80 pounds from fasting, I developed a horrible rash all over my body, it felt like poison ivy, it’s called Shingles, it’s caused by vitamin deficiency. I was having blackouts, I was getting tunnel vision, the doctor at the jail said he was going to tube feed me, the social worker was talking about having me sent to my third mental hospital and when I wasn’t reading, all I could think about was taking people out to the woods and peeling their skin off but I found renewed purpose in my lonely cell. With a library at my disposal and nothing else to do, I had a perfect opportunity to prepare for an epic showdown with Randy. I could study the bible, put together new arguments, go back to E-Block and destroy the faith of my friend.

I asked the chaplain for some bible studies, he gave a series of studies on the gospel of John with graded assignments. So here I am, a rapidly deteriorating atheist, sitting in a poorly lit cell, doing my bible homework, getting straight As. I haven’t eaten in days and I read about Jesus saying

I am the bread of life, he who comes to me will never go hungry.

I’m obsessed with liberating myself from a society that has me trapped in a six and a half plain foot cell and I read:

the son sets you free, you’ll be free indeed.

I’m wondering how long my body can take what i’m doing to it before my heart stops and I read :

I am the resurrection and the life; he who believes in me will live even though he dies.

Kind of creepy when a book talks to you about…what do I know, I used to think that cats were talking to me.

Lying on my back, day after day, reflecting on life and theology and philosophy,

… three things started to destabilize my entire belief system.

First, what’s called the design argument finally hit me. I was looking at a wall and how the bricks were arranged and I thought to myself,

if someone told me that these bricks went into this order by some process that didn’t involve intelligence, I would smack them in the mouth, and yet I believed that life formed without intelligence when the most basic living cell is unimaginably more complicated than some bricks stacked on a wall.

Why did I blindly accept the extraordinary claim that life arose spontaneously from non-life without demanding some very good evidence?

Second, I found out how Jesus’ apostles died; most of them went to their bloody death claiming that they had seen him risen from the dead. My explanation for the origin of christianity had always been that the apostles made up a story so that they could spread his message but now my explanation wasn’t making sense. If you’re willing to die for something, you have to believe it. When a terrorist blows himself up, he’s obviously sincere. So the disciples, the apostles had to believe what they’re dying for, but this means that they were convinced that they had seen Jesus risen from the dead. Now, usually, when someone is willing to lay down their life for something, it’s for an ideology that they got from someone else and that ideology could be true or false. The disciples were dying for something that they saw. What could have convinced so many different people that they had all seen a resurrected man? I could explain one witness by saying he’s crazy, but all of them? Something was going on here and I had to figure it out but I couldn’t come up with any explanation for why they had that level of confidence other than they actually saw him.

Third, I started worrying that Jesus might actually be better than me. Now if you’re not a complete moral relativist or maybe one of the new atheists, it’s probably obvious to you that Jesus is better than me but I wasn’t the clearest thinker on moral issues back then so getting my mind around this was very difficult. Here’s the problem that emerged: I had two beliefs that just didn’t go together. On the one hand, I believed that human beings are lumps of cells, meaningless lumps of cells, that everything we did was pointless. At the same time, I believed that I was the best, most important person in the entire world. How is it possible to be the best, most important worthless lump of cells? If there were to be some sort of best person, that would require something like a standard of good and that would require something like God, and then someone like Jesus would be better than me.

So my beliefs were breaking down at the foundational level,

and once the foundations start crumbling, everything starts coming down. I went from believing that I was the best person in the world to thinking that I was the worst person in the world, and in a moment of clarity, it all just hit me thinking i’m a guy who once choked my friend until bloody foam came out of his mouth. I hit him with a shovel because he disagreed with me, I don’t even remember what it was about. I used to watch my mum’s boyfriend beat her and I wouldn’t lift a finger to help her. Not because I was scared, I was 200 pounds and I had a gun, I could have stopped him at anytime, I just didn’t care and I was proud of the fact that I didn’t care.

I thought about what I had done to my family, what I was doing to myself. They brought me food every single day and I was starving to death because I wouldn’t eat it. There are other starving people in the world but at least they can think straight; I sat there thinking about torturing people. My skin was turning yellow, I was scratching myself bloody, what sense did it make to think that I am the best in anything?

When I was thinking about that situation, it feels like I had just been stomped relentlessly into the ground, and when I thought that, I started comparing it with the little hospital stay about a year and a half earlier. I got into a fight with seven guys; i’m not saying that to be tough, they won that one. I got one of them, he hit me with a gun and hit him with these guns and then his six friends got on me, and got me on the ground and then took turns soccer kicking me in the head. But I was comparing that to the situation I was in, I was thinking, I was okay the next day, I had scratches on my neck, I was dizzy walking around, I had my arm in a sling but I was okay. Fighting seven guys is a joke compared to what I was going through in that cell. I feel like I had just been stomped into the ground and when I thought that I felt like I had been stomped into the ground, I had another flashback.

One night I was walking home from a friend’s house and a storm hit. The rain was so bad I could barely see, lightning was striking all over the place and I looked up and mockingly said:

is that supposed to scare me?
If you want me to believe in you,
you better come down here and make me believe.

I wasn’t serious but given my circumstances in the jail, I had to start wondering if God had taken it seriously. That normally wouldn’t have been an option, I didn’t think like that but since my entire world view was crumbling, I wasn’t in a position to dismiss alternatives. But there’s a problem; if there was a God involved in all of these, if right and wrong weren’t merely useful fictions, I was in all kinds of trouble, not just for what I had done but for what I was. How is the worst person in the world going to ever do the right thing? There’s no magic switch that I can flip and « oh now I care about other people ». So how was I going to do anything right? And then it hit me that there are two possibilities; either i’m violent and selfish and uncaring and that’s just the way things are or there’s someone who can help people like me. Either i’m all messed up and I just had to live with that or there was someone who could deal with this sort of thing, and when you start thinking like that, I would say you are about two inches away from becoming a Christian because when we ask ourselves

who out of anyone ever, who had the ability to take psychologically, spiritually and morally shattered people and give them new life?

We had a list of one, there’s one person on the list, he’s the one who said :

I am the door, if anyone enters through me, he would be saved and we’ll go in and out and find pasture. The thief comes only to steal, and kill and destroy, I came that they may have life and have it abundantly.

I didn’t know what Jesus was,

who he claimed to be but I knew that it was Jesus or nothing, it was Jesus or nothing. If anyone has God’s stamp of approval, it’s the guy who rose from the dead. History is filled with dead options; Jesus is the last living option.

So I bowed down on my bunk, not sure of much of anything and I prayed, I didn’t know how to pray but I prayed and I said

God, I don’t know if i’m going to believe in you tomorrow but I believe in you right now. If you can do anything with me, you’re welcome to it,

and then I continued with the kind of sinner’s prayer that I had read in those bible studies, and when I sat up from that prayer, the entire world looked different, like everything was a different color. For the first time in a lot of years, I didn’t want to hurt anyone, and I had a strange sense that I had somehow known the truth all along. God created the universe but we’re something special, we’re created in God’s image, but we reject God and in rejecting God, we strive to twist and work His image which we bear.

For years, I was willing to sacrifice everything for a kind of freedom, just a freedom from external control. It’s a false freedom because we just end up using it to degrade and destroy ourselves; tarnishing the image of God so that we won’t be reminded of what we are and what responsibilities we share. True freedom is found in not having this inclination and desire to turn against our creator, that’s the true freedom.

After I prayed, I felt like I had been fighting; not figuratively fighting, I mean physically brawling my entire life and that I finally had a chance to sit down and rest.

That rest never went away.

As C.S Lewis put it

« I believe in Christianity because I believe that the son has risen, not only because I see it but because by it, I see everything else. »

Lots of people in their testimonies will share their stories of what happened after they became a Christian, we can talk about that some other time. Right now I just want to explain why i’m a Christian and my reason for being a Christian has never changed. I stand on the words of the who rose from the dead because there is no other place to stand, and just to show you that Jesus Christ is the same yesterday and today and forever, i’ll conclude my story with the words of another Christian from nearly 2000 years ago. The apostle Paul tried to annihilate Christianity before he met Jesus on the road to Damascus. Shortly before his death, he wrote a letter to his friend Timothy and said In words that can be echoed by thousands of other Christians over the centuries:

I thank Christ Jesus our lord who has given me strength that he considered me faithful, pointing me to his service. Even though I was once a blasphemer, and a prosecutor and a violent man, I was shown mercy because I acted in ignorance and unbelief. The grace of our Lord has poured out on me abundantly along with the faith and love that reigned in Christ Jesus. Here is a trustworthy saying that deserves full acceptance. Christ Jesus came into the world to save sinners of whom I am the worst but for that very reason, I was shown mercy so that then me, the worst of sinners, Christ Jesus might display his unlimited patience as an example for those who would believe in him and receive eternal life. As for the king eternal, immortal, invisible, the only God, we honour, glory forever and ever. Amen ».